Dag 6.10.21 - Het 1e goede voornemen is gesneuveld

Het eerste goede voornemen – geen ziekenhuisopnames in 2016 – is op de derde dag al gesneuveld. Fleur is de afgelopen week flink verkouden geworden. Hoesten, proesten – de hele dag door. Ook een aantal vrienden die we in Emmen en omgeving bezocht hebben waren niet helemaal fit. En net toen ik dacht dat mijn lijf dit ook weer zou doorstaan voelde ik me gisterochtend niet lekker worden. Temperatuur 37.2, nog niets spannends. Toch voelde ik dat ik koorts aan het krijgen was. Ik ben in bed gaan liggen en kreeg het niet warm. Kruik erbij...Tegen de tijd dat mijn temperatuur 37,8 was ben ik het ziekenhuis gaan bellen. Ik was als de dood dat door de niet verminderde 6mp medicatie ik weer neutropeen was en zoals we weten is dit met koorts geen goede combinatie. Uiteindelijk belt de spoedeisende hulp arts 1,5-2 uur later om 16:00 terug. Ze wil me laten komen en wat testen afnemen. Mijn temperatuur zit inmiddels op 38.4. Dit was onvermijdelijk. Mijn tas had ik al gepakt. In mijn achterhoofd wist ik dat de kans klein zou zijn dat ik weer naar huis zou kunnen straks.

En zo past een vriendin op Fleur en ga ik samen met Adriaan en een rolkoffertje naar de spoedeisende hulp. Het sepsis protocol wordt direct ingezet. Dat betekent röntgenfoto van de longen, urine inleveren voor eventuele blaasontsteking, bloedafname voor algemene waarden maar ook een aantal dikke glazen buizen voor bloedkweken op bacteriën. Dit om later deze week te kunnen bepalen of (als er een bacterie gevonden wordt) de goede antibiotica is gegeven.

Mijn temperatuur loopt nog steeds op 38.6. Een flesje paracetamol wordt aangehangen om de koorts te laten zakken en hopelijk ook de pijn. Bloeddruk 140/90. Pols 128. Allemaal te hoog...maar passend bij koorts. We wachten mijn bloedwaarden rustig af. In de hoop niet neutropeen te zijn. Het tegendeel blijkt waar. Leukocyten 13.4, neutrofielen 12.3 (HB 7.8, trombo's 204, ALAT 129 en CRP de ontstekingswaarde is 3). Dit is voor mijn doen heel hoog. Aan de andere kant ook wel weer fijn, want ik heb dus genoeg soldaten in huis om de infectie tegen te gaan. De ontstekingswaarden zijn ook verhoogd. Er zit dus ergens een ontsteking/ infectie. Dit betekent dat er direct met de antibiotica gestart wordt. Een dikke spuit met gele vloeistof wordt zo in het infuus gespoten door mijn PAC. Ik ben echt niet lekker. Heb pijn in mijn keel, flinke hoofdpijn en rug. Echt griepverschijnselen. Waar de infectie zit is mij dan ook een raadsel? Misschien voorhoofdsholteontsteking?

Niet veel later word ik naar een eenpersoonskamertje gebracht op C5. Bekende gezichten. Toch wel weer fijn. Na de intake komt de verpleegkundige terug met een pakketje...Hmm...In oktober is er bij een patiënt op deze afdeling een resistente bacterie gevonden. De klebsiella pneumoniae bacterie – geef het beestje maar een naam. In diezelfde periode ben ik toen met neutropene koorts opgenomen. Het kan dus zijn dat ik ook drager ben geworden van het virus. En dus word ik getest en getrakteerd op rectale kweken. Top! Een doe-het-zelf pakketje met drie grote wattenstaafjes die op drie achtereenvolgende dagen zo in je achterwerk gestoken mogen worden. Even ronddraaien en dan in een buisje stoppen. Wil iemand ruilen?

Nadat Adriaan naar huis is gegaan loopt mijn temperatuur nog verder op. 39.1 – wat voor mij heel hoog is. Ik lig inmiddels onder twee dekens, de derde wordt gehaald. Kruik in bed, al mijn kleren heb ik nog aan en ik lig te klappertanden van de kou. Brr. Niet fijn. Wat ben ik blij dat ik hier ben. ’s Avonds bijgekletst met verschillende verpleegkundigen die ik al een tijd niet gezien had. Erg prettig.

Slapen. Om drie uur word ik wakker. Trek! Even wat eten. Ik ril niet meer. Even checken hoe mijn temperatuur nu is – 38.0. Mooi. Deze is aan het zakken. Ik denk dat ik voorzichtig mag concluderen dat de antibiotica aanslaat. Op de spoedeisende hulp gaven ze nog aan dat ik mag verwachten dat de koorts binnen 48 uur zou gaan zakken. Doet mijn lijf dat toch weer super hé! Na wat gewoel lukt het gelukkig toch weer om in slaap te komen. Verpleegkundige komen en gaan om de infuuszak met NaCl en antibiotica aan te sluiten en weer af te koppelen. Om 9:00 uur vanochtend is mijn temperatuur 37.1. Volgens mij heb ik het ergste gehad. Ik ben er door. Voel me nog niet lekker, maar dat is peanuts nu. De koorts is onder controle. Hopelijk laten de ontstekingswaarden dit ook zien in de loop van de week.

Vanochtend wordt er ook nog bloed afgenomen omdat mijn stollingswaarden gisteren afweken. De meest logische verklaring zou te maken hebben met de heparine die vorige week in mijn PAC gespoten is en wellicht nog in de lijn zat. Later vandaag is deze waarde bekend. Nu douchen. Hulp vragen bij het aankleden en wachten op de visite met hopelijk Grote Smurf.

Dag 6.10.19 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.10.20 - #tabletten: 6, #prikken: 1 (de 6mp moet ik laten staan + 2 paracetamol)
Dag 6.10.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (idem)