Dag 6.7.22 - We're back! - Reisverslag uit Tremezzo, Italië van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.7.22 - We're back! - Reisverslag uit Tremezzo, Italië van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.7.22 - We're back!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

06 Oktober 2015 | Italië, Tremezzo

We zijn weer terug. De twee weken aan het Comomeer in Noord-Italië waren heerlijk ondanks wat strubbelingen. Hieronder een korte impressie van de laatste twee weken:

Dag 1. Gaan we echt op vakantie? Fleur heeft oorontsteking en hoge koorts. Onderweg komen we veel 'Baustelle' tegen en onmogelijke grasmaai acties op de middenberm van de snelweg. Confronterend...een rode Porsche komt langsrijden vs papa zijn en een fruithapje voeren. We maken een tussenstop in Heitersheim. Heerlijk even de sauna in - "Ja het is echt vakantie". Schnitzel & iets teveel wijn...

Dag 2. Uitgebreid ontbijtbuffet, roerei, yoghurt, verse vruchten. Mjammie. Fleur nog steeds hoge koorts. 6 uur in de auto. Gauw wat boodschappen halen in Porlezza. Eindelijk het appartement. Ziek kind en geen babybedje. Bellen. Een half uur wordt er een babybedje bezorgd maar geen dekbed. "Tja, lag niet in ons magazijn. O dan zeg ik wel tegen mijn dochter dat ze zonder dekbed moet slapen...Grrr...een uur later - een dekbedje was er kennelijk toch. Bedankt! Tijdens het avondeten staat er een geblondeerde Italiaanse hittepetit aan de deur. Onze auto staat per ongeluk op haar parkeerplaats. Scuzi! Onze fout! Adriaan staat in zijn onderbroek want hij kwam net onder de douche uit en schoof zo aan tafel. Binnen een half uur zullen we hem verplaatsen, goed? Vijf minuten later. De deurbel. Of we nu mee willen komen, NU!, zucht. Auto verplaatst. Blijkt ze nog twee parkeerboxen te hebben.... Geen van allen in gebruik.

Dag 3. Om de twee uur wakker. Fleur nog steeds hartstikke ziek. Wauw, wat een uitzicht! Super lekker weer 25 graden. Eerst naar de international huisarts in het ziekenhuis voor Fleur. Flinke oorontsteking dus wederom een antibioticakuur. Daarna een korte stop in Tremezzo. Onze eerste Panini gegeten en eerste tiramisu gespot. Terug naar huis. Sta je net te koken, vliegen de stoppen eruit... Gelukkig is Fleur haar hapje wel net warm.

Dag 4. Weer slecht geslapen. Het is dus een slow-start vandaag. Adriaan begint niet lekker te worden. Het lijkt wel alsof deze vakantie ons niet gegund is...na de lunch verzamelen we al onze moed en gaan we kijken bij Villa Carlotte. Met botanische tuin. Erg mooi, helaas begint het snel te regenen. Snel naar binnen en naar huis.

Dag 5. Ondanks dat Adriaan nog steeds niet fit is pakken we de ferry naar Bellagio. We bezoeken een gigantische botanische tuin met fantastische kunstwerken. In het dorpje eet ik een supersimpele maar heerlijke risotto met vis uit het comomeer. 's Avonds kijken we relaxed - hoe toepasselijk de film "Under the Tuscan sun". Een mooie manier om naar een stoplicht te kijken: Groen licht is doorgaan, oranje is decoratie, rood is een suggestie...'s Avonds is Adriaan nog steeds niet lekker. Hij slaapt daarom op de babykamer. Ik heb vannacht de wacht voor Fleur die ook nog steeds aan het spoken is. Wederom wordt ze vaak wakker.

Dag 6. Gebroken word ik wakker. Adriaan laat ik nog even liggen. Hij is nu echt ziek. Samen met Fleur eet ik een boterham. Het plenst echt buiten. Dikke onweersbuien. 's Middags gaan we met z'n allen lekker naar bed. Ik heb veel last van mijn gewrichten vandaag. Mijn knieën en polsen voelen aan alsof er vocht in zit. Het belemmert me in mijn mobiliteit. Na het slapen ben ik de grootste onrust in mijn lijf kwijt. Filmpje kijken en hopen op beter weer morgen.

Dag 7. Adriaan brengt ook een bezoek aan de huisarts. En komt terug met een amandel ontsteking. Jeetje, hoe kom je daar aan? Nou zitten we met z'n allen aan de antibiotica...

Dag 8. Allemaal beter geslapen. Adriaan heeft nog steeds veel pijn maar we besluiten er toch op uit te gaan. Het wordt goed weer vandaag. Met de ferry varen we naar Varenna. Wat een pittoresk dorpje! We lopen de route naar de het volgende dorp. Heerlijke cacao ravioli gegeten met ricotta kaas en sinaasappel. Sausje van boter en salie. Verrukkelijk! Op de weg terug maken we een tussenstop bij Villa Monastero. Wederom met een super romantische tuin vol bloemen en exotische planten. 's Avonds komt er een schorpioen omlaag vallen, vlak bij waar we zitten. AAHhhhh!!! Snel gooi ik een bakje over hem heen. We besluiten hem zwemles te geven. Helaas heeft hij dit niet overleefd.

Dag 9. Ik heb heel slecht geslapen. Overal zie ik schorpioenen. Het huis wordt vanochtend eerst uitgepluisd. Straks krijgt Fleur er één te pakken. We besluiten het wat rustiger aan te doen vandaag. Zo rijden we met de auto naar Gravedona. Lekker geluncht en een beetje rondgelopen.

Dag 10. Op naar Como. Wauw wat een uitzicht op deze stad met middeleeuwse monumenten. Een prachtige Duomo, dito gebouwen en pleinen. En stiekem scoren we nog wat leuke truien.

Dag 11. Ook vandaag doen we het rustig aan. Morgen vertrekken we voor twee dagen naar Milaan. 's Middags lopen we naar Villa del Balbianello, wat Adriaan een fantastische locatie vindt voor een bruiloft...

Dag 12. Milaan! Here we come! Helaas heb ik een slechte dag met weinig energie. Gelukkig hebben we een overnachting in het centrum van Milaan geboekt dus de belangrijkste trekpleisters liggen op loopafstand. Vandaag bezoeken we de Duomo Santa Maria Nascente. En natuurlijk wordt er hier een kaarsje opgestoken. Wat een reusachtig gebouw! De Galleria Vittorio Emanuele II, met designer shops, jurkjes van 4000 euro. De Castello Sforzesco, kasteel grenzend aan een mooi park.

Dag 13. Milaan! Vandaag lopen we naar 'Zona Tortona' - een gebied met leuke grachten. Als lunch hebben we een All you can eat Japans restaurant gevonden - Heel erg, maar we waren allebei het Italiaanse eten even zat ;p. Via de shopping street waar we nog een hippe klok kopen lopen we naar de auto. Terug naar Tremezzo.

Dag 14. Inpakken! Wederom krijgen we 's avonds onaangekondigd bezoek. Plok. Weer een zwart monster. Ik sta te gillen in de huiskamer. Hoe kan dit toch? Waar komen die dingen vandaag? Tijd om naar huis te gaan!

Dag 15. In één ruk naar huis.

Afgelopen zondag was het lekker bijkomen in ons eigen huisje. Alle zooi - je neemt altijd teveel mee op vakantie! - opruimen. En gisteren back to reality. Bloedprikken. Helaas prikte de verpleegkundige twee keer mis. De derde keer ging het gelukkig wel goed. Ik ben helaas nu zelf ook flink verkouden en kwam slap uit het ziekenhuis terug. Meteen voel ik weer de onzekerheid. Zou mijn bloed nog goed zijn? Het is nu wachten op het verlossende telefoontje.

Om 14:00 uur word ik gebeld door een collega van Grote Smurf. Er is een storing gaande in het ziekenhuis. De bloeduitslagen kunnen niet uitgelezen worden. We spreken af dat zij morgenochtend vroeg meteen belt.

Vandaag om 8:30 gaat de telefoon. Grote Smurf. Schrikken, waarom belt zijn collega mij niet? Zou mijn bloed niet goed zijn? Zo irritant hoe snel hersenspinsels soms gaan! Gelukkig is alles goed. HB 7.5, leuko's 2.0, neutrofielen 1.1, trombo's 204, ALAT 154. Mijn leverwaardes zijn dus wederom verhoogd. Net binnen de grens van het toelaatbare. De medicatie wordt daarom verlaagd. De MTX sla ik vanavond even over, en de 6mp ga ik komende week 50 om 100mg slikken.

Home sweet home!

Gewicht: 67,7 kilo.

Dag 6.7.03 - #tabletten: 13, #prikken: 0
Dag 6.7.04 - #tabletten: 13, #prikken: 0
Dag 6.7.05 - #tabletten: 13, #prikken: 0
Dag 6.7.06 - #tabletten: 13, #prikken: 0
Dag 6.7.07 - #tabletten: 13, #prikken: 0
Dag 6.7.08 - #tabletten: 14, #prikken: 0 (-4 prednison, + 5 MTX)
Dag 6.7.09 - #tabletten: 9, #prikken: 0
Dag 6.7.10 - #tabletten: 7, #prikken: 0 (-2 kalium)
Dag 6.7.11 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.7.12 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.7.13 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.7.14 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.7.15 - #tabletten: 11, #prikken: 0 (100 6mp, +5 MTX)
Dag 6.7.16 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.17 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.18 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.19 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.20 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.7.22 - #tabletten: 5, #prikken: 3 (50 6mp)

  • 06 Oktober 2015 - 22:11

    Gerda:

    Voeg je ook nog even een Italiaans vlaggetje toe in de linkerkolom? Staat wel zo kleurrijk naast NL, BE en DUI :-)
    Jammer van de strubbelingen, maar ik weet zeker dat jullie stiekem toch ook wel weer energie hebben opgedaan en met een mooie trouwlocatie in het verschiet... Ik zeg volgend jaar vriendenweekend+ in Italië!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Italië, Tremezzo

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 762
Totaal aantal bezoekers 207736

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: