Dag 45 - helaas geen match - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 45 - helaas geen match - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 45 - helaas geen match

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

20 Augustus 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Zo, de afgelopen dagen mezelf flink gepusht om lichamelijk zoveel mogelijk te doen om weer sterker te worden. Dus:

* Traplopen in het trappenhuis van ons appartementencomplex. Vandaag 6x de trap op en af van 14 treden. Best goed, al zeg ik het zelf met die stomme prednison beentjes waar ik dit een week geleden zeker nog niet mee had gered.
* 30 min lopen of fietsen op de hometrainer
* Oefeningen doen van de fysiotherapeut

Soms met de tranen over mijn wangen (van geluk, inspanning of frustratie) maar ik doe het maar wel mooi. Het motto is nog steeds "Sta op en loop".

Af en toe een klein beetje helpen in de keuken omdat ik dat leuk vind om te doen. En met Fleur spelen. Vandaag heeft ze veel lopen kletsen. Heel gezellig.

En toen belde mijn broertje. 2,5 week geleden heeft hij bloed laten prikken om te kijken of hij een donor match voor mij zou kunnen zijn i.v.m. een mogelijke stamceltransplantatie. Vandaag heeft hij te horen gekregen dat er helaas geen match is. Ik weet nog niet zo goed of dit nou goed of slecht nieuws is. Morgenochtend gaan we weer bloedprikken om te kijken hoe het met mijn lever gesteld is. Morgenmiddag op bezoek bij Potige Smurf om de bloedwaarden te bespreken maar ook het schema voor fase 2 die we volgende week ingaan. Volgens mij is het afhankelijk van het risicoprofiel (standaard of hoog - daar hebben we nog geen antwoord op gekregen) of er wel of geen stamceltransplantatie plaatsvindt als er geen familiedonor is.

Krijgen we morgen vast antwoord op. Wat ik me meen te herinneren is dat als het een standaardprofiel is en er geen familiedonor is er geen stamceltransplantatie plaatsvindt maar het een behandeltraject wordt van 2 jaar. Wordt vervolgd. En jullie hebben het gelezen in de vorige reisverslagen er verandert soms ook nog wel eens wat. Dus we sluiten nog niets uit.

Geluksmomentje van vandaag: Doordat ik nu geen chemokuur heb gehad begint mijn smaak weer terug te komen. Heel fijn dat ik nu weer kan proeven wat ik eet. Heerlijk!

Vandaag ook een afspraak gemaakt bij de tandarts voor vrijdag. Die stond al een tijdje geleden gepland maar die heb ik toen afgezegd vanwege de misselijkheid. Hopelijk heb ik geen gaatjes, maar ik heb jammer genoeg geen goed gebit ondanks het goed poetsen en flossen. Die vieze chemo is nou geloof ik ook niet echt goed voor je tanden, en 's nachts eten is helemaal uit den boze...A.s. donderdag check ik bij de hematoloog of mijn bloed goed genoeg is voor dit tandartsenbezoek (ja...ik mag niets meer lichamelijk laten doen zonder toestemming - denk aan bloedingen die bijvoorbeeld kunnen optreden of infecties als mijn immuunsysteem plat ligt). Hopelijk kan dit tandartsbezoekje wel door gaan.

Dag 44: #prikken: 0, # tabletten: 3
Dag 45: #prikken: 0, # tabletten: 3

  • 21 Augustus 2014 - 13:32

    Ad En Evelyn:

    Lieve Kirsten,
    Van je ouders via de mail gehoord over je blog. In China was het niet mogelijk het te bereiken. Zijn nu in Siberie en hebben alles gelezen. Wat ben jij een vechter! Met zulke ouders kan het bijna niet anders, maar je moet het zelf wel in je hebben. Het is inspirerend te lezen hoe jullie je met z'n allen sterk weten te maken. Vanaf nu kunnen we je blog volgen en zo op de hoogte blijven. Weet dat we heel erg met jullie allemaal begaan zijn. Heel veel sterkte, natuurlijk ook voor Adriaan, en hele dikke knuffels van ons. Ad en Evelyn.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 820
Totaal aantal bezoekers 207747

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: