Dag 5.28 - Home sweet home! - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 5.28 - Home sweet home! - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 5.28 - Home sweet home!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

20 Maart 2015 | Nederland, Westerhoven

Inmiddels zijn wij weer thuis aangekomen. En wat was het leuk afgelopen week. Woensdag zijn wij met onwijs lekker weer (voor deze tijd van het jaar in ieder geval) gaan kanovaren. Fleur tussen ons in, in de maxicosi. En lief dat ze is geweest. We hebben er geen kind aan gehad. Papa en mama brabbelend. Een heerlijke tocht op kabbelend stromend water. Er was dus weinig inspanning van ons nodig om de 7 kilometer in 2 uur af te leggen. De route loopt door de Malpie, Natuurpoort van Valkenswaard. Een mooi natuurgebied. Onderweg genieten we van hertjes, een ijsvogeltje, eendjes, zwanen, weilanden, de specht en wandelaars. En elkaar natuurlijk. Dit was het gevoel waar we naar op zoek waren. Echt even eruit, afleiding van alle rompslomp van de afgelopen maanden. De accu een klein beetje opladen.

Thuis aangekomen treffen we de voorbereidingen voor de BBQ. Vlees in de marinade, het gehakt kruiden voor de hamburgers. Nu al zin in. Snel naar bed voor mijn middagdutje. Als ik wakker word heeft Adriaan de BBQ al aangestoken. De ganzen en eenden worden weggejaagd. In het frisse zonnetje speelt hij de Swedish Chef van de Muppets. Grappig om te zien, wat dat doet met mannen - een BBQ...maar ik moet zeggen, het eten was heerlijk. Dus goed gedaan toppertje! Toch ben ik 's avonds verdrietig. Ik realiseer me dat dit mijn laatste chemoloze weken zijn voor de komende 2 jaar. Een gek idee.

Gisteren zijn we op de fiets naar Bergeijk gereden. Voor de tweede keer met Fleur in het kinderzitje. De 5 kilometer die we dachten dat het was bleken er 10 te zijn. We zijn flink omgereden...hmm. Het stukje abrikozen gebak maakte het de moeite waard. Terug ging iets efficiënter maar was nog steeds 8 kilometer. Net iets te lang voor Fleur die uiteindelijk in slaap valt. De totale afstand kan ik mooi op mijn persoonlijke records zetten. Na de lunch is het tijd voor mijn middagdutje - Adriaan gaat met Fleur zwemmen. Eerder deze week was hij al alleen in het zwembad gaan zwemmen. Maar nee, natuurlijk niet voor baantjes. Meneer is in het golfslagbad, bubbelbad, wildwaterbaan, zwembad met vis-aquarium geweest...ja hij heeft het er druk mee gehad. Halverwege de wildwaterbaan zit een verliefd stelletje te zoenen in de grot. Schattig! Good old times! Wie heeft dit niet ooit gedaan?

Eind van de middag gaan we midgetgolfen. Via het Vrijheidsbeeld, de Chinese muur naar de tempels in Azië. Van tevoren had ik Adriaan gewaarschuwd dat ik errug goed ben in midgetgolf. Een onontdekt talent. Dus ik sla de ballen van de hemel. Links de baan af, rechts de baan af. Via hindernissen weer terug naar start, haha....ik zal maar niet verklappen wie er gewonnen heeft. Het is dat we gereserveerd hadden in het grill restaurant anders hadden we '2 out of 3' gespeeld. Grr.

Ik moet jullie nog wat bekennen. Ik ben officieel verslaafd! Aan Homeland. Serie 1 is al grijs gedraaid. Serie 2 is gestart. Man wat een interessante serie. Over terroristen, aanval op Amerika, een CIA agente die vrijt met de hoofdverdachte. Bijzonder. Adriaan wordt er gek van, maar zonder hem mag ik niet verder kijken..haha. Tussen de afleveringen door springen we nog snel in onze privé sauna. Heerlijk. Alles eruit zweten. Dan naar bed. Uiteindelijk heb ik een behoorlijke nachtmerrie, inbrekers die in onze tuin staan, de fietsen jatten, Fleur ontvoeren...ik maak Adriaan wakker en na zijn inspectie van ons huisje en omgeving durf ik weer te slapen. Waar zou dit vandaan komen?

Aan alle leuke dingen komt een eind. Zo ook aan deze 'vakantie'. De tassen worden gepakt, de vaatwasser ingeladen, alles wordt weer op zijn plek gezet. Off we go. Home sweet home. Na 2 weken is het ook wel weer lekker om in mijn eigen bedje te slapen. De wasmachine draait overuren, de meeste zooi is alweer opgeruimd en aflevering 5 van Homeland 2 staat al klaar in de DVD speler.

Dag 5.26 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 5.27 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 5.28 - #tabletten: 5, #prikken: 0

  • 21 Maart 2015 - 18:46

    Marleen:

    Hoi Kirsten,
    Zo te lezen hebben jullie een lekkere week als gezin gehad en leuke dingen gedaan.
    Je verslaving aan Homeland begrijp ik helemaal. Geweldige serie!!!
    Ik had al een harde schijf klaar liggen met films voor je vader erop, maar ik heb Bart gevraagd om Homeland serie 3 en 4 erbij te zetten. Dus die komen binnenkort jouw kant uit.
    Veel sterkte komende week met de start van fase 6.
    Lieve groet, Marleen

  • 22 Maart 2015 - 15:56

    Carien:

    Lieve Kirsten,
    Wat fijn om te lezen dat jullie lekker hebben kunnen genieten en bijtanken! En wat is die Fleur een lekker ding ;-) Heel veel succes bij de volgende fase!!
    Liefs Carien, Ger-Jan en Mirthe

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Westerhoven

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 475
Totaal aantal bezoekers 207748

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: