Dag 3.16 - wat een kloteweek - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 3.16 - wat een kloteweek - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 3.16 - wat een kloteweek

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

19 November 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Zo, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, wat heb ik een kloteweek. Komt allemaal door die stomme Dexamethason tabletten. Grote Smurf beaamde dat ik daar in vergelijking met anderen inderdaad heftig op reageer. Dus lig ik 's nachts weer te trippen in bed. Heel naar. Heb ik voor mijn gevoel een hand als een kanonskogel zo dik, of ligt Adriaan 1,5 kilometer naast me in een grote ruimte. Glij ik onderuit in een badkuip op en neer zonder houvast. Help! Ogen open, waar ben ik? 2 meter naar links kijken, Adriaan wil je me even vasthouden? De pijn in mijn knieën is ook heftig. Soort van zenuwpijn lijkt het wel. Beetje grote broer van prednison gevalletje. Daarnaast lekker neerslachtig, nergens zin in, weer meer geobsedeerd door eten terwijl het meeste me niet smaakt.

Het goede nieuws: ik ben alweer aan het afbouwen met de pillen maar ben bang dat de naweeën nog even duren.

Maandag: bloedprikken. Mijn infuuspoort weigert. Doorspuiten gaat goed, maar het slangetje in mijn holle ader trekt zich vacuum dus er komt geen bloed terug. Pff, ben je al niet lekker, zijn we ook nog een uur bezig met deze toestand. Uiteindelijk maar weer uit mijn arm laten prikken, ik was er klaar mee. Hopelijk gaat het met de kuur wel goed anders moet er met contrastvloeistof gekeken worden of er een blokkade zit en of de chemokuur er dan wel in mag. Deze moet natuurlijk wel in de bloedbaan terecht komen.

Dinsdag kuur 13 - het ongeluksgetal- ging er gelukkig goed in. Ondanks dat mijn bloedwaarden qua weerstand momenteel tot onder het vriespunt gekelderd zijn. Ik heb nog eerder niet zo laag gezeten. Dus voor deze week heb ik alle afspraken bij fysiotherapie en masseur afgezegd. Even een klein quarantaine weekje. Geen supermarkt of andere gezellige dingen. Pas op de plaats.Mijn lijf laten herstellen.

Ook die vervelende boeren, misselijkheid en oprispingen besproken tijdens de poli. Krijg ik te horen dat al die tabletten die ik tot nu toe daarvoor geslikt heb niet zo veel doen. Dus stoppen met de metaclopramide en starten met maagbeschermers. Ik heb het idee dat het helpt op dag 2 dus daar ben ik blij mee.

Morgen weer bloedprikken. Het zal er wat om gaan spannen of mijn lever het houdt. De ALAT zit op 103. Dus het is even afwachten wat kuur 13 gedaan heeft en of de Asparaginase er in gaat vrijdag. Volgende week even een rustweek zonder kuur. Waarschijnlijk weer met pap en mam naar Bels. Even emotioneel opladen als het mag van Grote Smurf.

We gaan met ons pap en mam wel Sinterklaas vieren. Voor het eerst weer sinds jaren. Leuk dat zo'n kleintje die tradities weer naar voren laat komen. Ik heb zin om te knutselen maar kan me er eigenlijk nog niet toe zetten. En tja dit jaar worden de cadeaus dus maar online gekocht.

En zo komen de lieve kaartjes met Apetrots op jou, Stampertje, Hugs & Kisses en de meneer Cactus show binnen. De glimlach verschijnt weer op mijn gezicht. De boze donkerwolk is weer heel even weg.

Dag 3.14 - #tabletten: 12 - #prikken: 3
Dag 3.15 - #tabletten: 6 - #prikken: 1
Dag 3.16 - #tabletten: 16 - #prikken: 0

  • 19 November 2014 - 16:30

    Saskia Sprengers:

    Zet m op lieve Kirsten! Wat een K week inderdaad... Dikke kus en knuffel voor jou! Xx

  • 19 November 2014 - 16:35

    Erie:

    Hoi Kirstin,

    Ik lees je verhalen met ontzag. Je hebt als buitenstaander geen idee wat iemand die dit meemaakt allemaal moet doormaken, en dat is ,denk ik, ook maar goed ook.

    Sterkte en ik ben in gedachten bij jullie.

    Groetjes,

    Erie

  • 19 November 2014 - 17:30

    Mario Koppen:

    Hoi doorzetter,

    Ik kan geen arm om je heen slaan, en een vette dip is niet gek,
    maar Ik kan wel zeggen ALLES KOMT GOED Niels van ons Nens zou zeggen dat MOET.

    Sterkte Mario

  • 19 November 2014 - 19:32

    Marleen:

    Toppertje, je mag ook af en toe wel tobben. Wat jij beschrijft is echt een hele echte K...week.
    Het is echt een complete chemische fabriek die ze in jouw lijf donderen en jammer genoeg zijn ze nog niet zover dat ze gif kunnen produceren dat alleen de kankercellen vernietigt en de rest met rust laat.
    En al heb je de fut nog niet om te gaan knutselen, je kunt wel al plannetjes maken en wat dacht je van gedichtjes schrijven, bedenken wie het Sinterklaaspak aan moet trekken en wie in Zwarte Pietenpak een radslag door de kamer gaat maken. En jij bent de hoofdpiet, je mag iedereen instructies geven over wat er moet gebeuren.

    In gedachte zal ik mijn arm om je heen slaan.
    En ja....het komt goed
    Ik weet het zeker.

    Lieve groet voor iedereen,
    Marleen

  • 19 November 2014 - 20:41

    Elly En Rob:

    Hoi Kirsten,
    Je hebt zeker een K week zeg, en dat de infuuspoort het laat afweten waardeloos.
    Maar wij duimen voor je dat het bij het volgende infuus goed gaat en wel fijn dat de maagtabletten helpen.
    Ga maar proberen om leuke dingen voor Sinterklaas te kopen voor Fleur, Adriaan en de rest van de familie. Wij vinden je een kanjer met alles wat je overkomt en denken heel veel aan jou, een dikke knuffel en een symbolische arm om je heen.

    Groetjes, Elly en Rob

  • 20 November 2014 - 02:12

    Gerda:

    Hi Kirsten,

    Ik kom net terug uit Rotterdam, waar ik de liveshow bijwoonde van 'sta op tegen kanker'. Het was een bijzondere avond, met bijzondere verhalen en mooie optredens van bekende Nederlanders die allemaal hun K-verhaal op eigen wijze vertolkten. Kippenvel bij bijna alle nummers en een vette traan bij Paul de Leeuw zijn verhaal en song... Ik stond vanavond heel vaak op voor die 1 op de 3 mensen die in Nederland getroffen worden door die ongelooflijke K-ziekte en maak voor het slapen gaan nog graag een diepe buiging voor jou. Volhouden meis, jij gaat deze K-strijd winnen!

    Gerda

  • 28 November 2014 - 13:32

    Olga (familie):

    Lieve Kirsten,

    Inderdaad wat een K....week, maar je moet de moed niet verliezen lieve schat, en
    klagen mag onderhand wel eens een keer.....!!!!!

    Hoop dat je je snel een beetje beter gaat voelen. Ik denk aan je !

    Dikke kus en veel liefs Olga xxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 615
Totaal aantal bezoekers 207689

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: