Dag 5: dipdagje

Vanochtend om 7:00 uur was ik er helemaal klaar mee. Mama help! Dikke tranen over de Skype richting België. Wat gebeurt er toch allemaal? Ik voel me leeg en ben op. Heb me na de standaard bloedafname en controle de hometrainer opgesleept. Pff wat is dit zwaar. Hoelang ben ik al aan het fietsen? 2:39 min. Poeh...dat wordt een lange zit. Uiteindelijk toch het uur volgehouden met de TLC zender "Say Yes to your dress".

Om 10:00 wordt er een heuse volksverhuizing gehouden, want ik ga naar een kamer met een 'better view'. Nu kijk ik niet tegen de gebouwen maar over een plat dak met rollarcoaster achtbaan voor de glazenwassers uit over de mooie natuur van Den Bosch.

Om 14:00 uur hebben we eigenlijk het eerste goede gesprek met mijn eerstelijns verpleegkundige waarin heel veel duidelijk wordt. Het schema met chemokuren gaat er als volgt uitzien:

Dag 1-7 (zit ik nu dus in): Prednison - om de hoeveelheid slechte cellen die op dit moment in mijn lijf zitten te verminderen.
Dag 8 (aanstaande maandag): 's ochtends chemotherapie via een infuus in mijn arm - looptijd 1,5 uur. 's middags ruggenprik om enerzijds te kijken of mijn hersenvocht is aangetast, anderzijds om ook chemo in te spuiten om dit te voorkomen of aan te pakken
Dag 15, 21, 22 & 29: chemotherapie via infuus
Dag 15 (en mogelijk ook dag 22): chemotherapie ruggenprik

Laatste dag fase 1: 4 augustus - laatste chemotherapie. Afhankelijk van de bloedwaarden en herstel van mijn lijf wordt dan fase 2 gepland.

Al met al dus best overzichtelijk. Ik had verwacht dat ik met liters chemotherapie zakken aan mijn paal zou rondlopen, dag in dag uit. Gelukkig is dat niet zo. Nog meer goed nieuws - voor degene die zich dat al afvroegen, ik ben niet besmettelijk! Er mag dus gewoon nog gekust, geknuffeld en gevreeën worden. Aadje ik mag naar huis vanavond hoor, dus steek die kaarsen maar vast aan!!! Wel met condoom dan he, want zwanger worden is nu niet zo handig.

Er is afgelopen week ook gesproken dat ik de omgekeerde isolatie in zou moeten. Dat betekent dat de deuren van mijn kamer dichtblijven om mij te beschermen tegen bacteriën van buiten af. Dit gaat ver. Als ik een schone onderbroek op de vloer zou laten vallen zou ik deze niet meer aan mogen trekken. Want alles wat op de vloer ligt is vies. Elektriciteits snoeren moeten opgehangen worden, liefst pakketjes met kleren gewassen op 60 graden apart verpakt in plastic tassen. Eten - apart individueel verpakt, langer dan 24 uur open, weggooien. Hoeft dus niet meer!!! De deuren blijven open. Als mijn lijf de witte bloedcellen enigszins op peil kan houden - mag ik als een kip zonder kop vrijuit rond blijven lopen op het terrein van het JBZ.

Belangrijkste vraag voor nu (tja - jullie weten het inmiddels - ik hou niet zo van prikken) - hoe zeer doet die ruggenprik? "Tja dat ligt aan de neuroloog" - was het antwoord. Uhh...kan die neuroloog dit weekend nog oefenen op een sinaasappel of meloen, huisdieren, andere proefpersonen?) Op goed geluk dan maar. Het wordt in ieder geval op mijn eigen kamertje gedaan en daarna moet ik plat blijven liggen zodat ik hopelijk geen hoofdpijn krijg.

Ik merk dat ik er nog steeds rustig in zit maar ben vandaag helemaal op. Als ik snel na het gesprek hoor dat ik 's avond al naar huis mag bungelen de tranen over mijn wangen. De pruikenman wordt afgezegd - dat gaat emotioneel vandaag niet meer lukken. Naar huis wil ik.

Snel de tas laten inpakken en naar mijn eigen bedje. Even alles thuis op een rijtje zetten. Samen met Kristie en Maaike het eerste welkom home momentje gevierd. Dank voor de taart, ballon en mooie posters met foto's van mijn supporters! Die krijgt een mooi plekje in mijn kamer met panoramisch uitzicht.

Naar bed, even knuffelen, Aadje blaas jij het kaarsje uit...?

#prikken: 1 - # tabletten: 6