Dag 6.6.1 - Zonnetjesbehandeling - kuur 28! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.6.1 - Zonnetjesbehandeling - kuur 28! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.6.1 - Zonnetjesbehandeling - kuur 28!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

18 Augustus 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Mijn bloeduitslagen waren goed gisteren. HB 7.3, leuko's 3.5, neutro's 1.2, trombo's 241 en ALAT helaas gestegen naar 177. Gelukkig is er toch besloten om door te gaan met de kuur vandaag. Ik zit dus nu moe en slap op de bank om deze blog te typen.

Op basis van mijn bloeduitslagen en mijn gezondheid ben ik gisteren gestopt met de antibiotica. Waarschijnlijk is dit de boosdoener van de leverfunctie stoornis. Helaas ben ik vandaag toch weer wat benauwder. Wanneer ik me samen met mama meldt in het ziekenhuis wordt er overleg gepleegd met de arts. Voor de zekerheid willen ze toch wederom een longfoto maken. Maar de belangrijkste dingen eerst. Mijn ALL differentiatie is wederom goed! Gelukkig. Toch weer spannend als altijd en nu ik ook wat benauwder was en een blauwe plek heb op mijn voet is de opluchting toch weer groot. Daarna wordt de kuur aangesloten. Ik slik mijn prednison. De 6mp wordt verlaagd naar 2 tabletten per dag. En zolang mijn lever verstoord is mag ik nog geen MTX slikken. Dus we gaan voor nu weer even terug naar wekelijks bloedprikken.

Na de kuur die ik in het vervolg "zonnetjesbehandeling" of iets anders gezelligs ga noemen gaan we naar de röntgen afdeling. Mijn complimenten want ik ben gelukkig binnen no time aan de beurt. Wel fijn als je je al voelt weg zakken door de chemokuur.

Terug naar de dagbehandeling voor overleg met de arts. Na een uurtje lukt het om haar te spreken. Mijn longfoto is wederom helemaal schoon. Het voorstel is om vooralsnog de benauwdheid en het hoesten even aan te kijken. Ik heb genoeg witte bloedcellen - soldaatjes om het aan te kunnen. Mocht ik koorts krijgen neem ik opnieuw contact op.

Op naar huis.

Thuis zien we nu ook dat de Swim to Fight Cancer organisatie een post heeft geplaatst op Facebook dat ik met stip op plaats nummer drie binnen ben gekomen m.b.t. de individuele deelnemers. Met dank aan jullie allemaal. Super hoe jullie ons allemaal doneren.

Daarnaast lichten ze al een tipje van de sluier op....ik heb denk ik een heel leuk initiatief in werking gezet - het SUP-pen voor minder valide of zieke deelnemers. Waarschijnlijk komt hier morgen een verwijzing naar in het Brabants Dagblad. Ik hou jullie op de hoogte. Leuk om te zien dat zelfs ik - ziek thuis een steentje kan bijdragen aan de fantastische evenement.

Dag 6.6.1 - #tabletten: 10, #prikken: 1 (1 cotri, 1 vitD, 2 valaciclovir, 4 prednison, 2 6mp)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 579
Totaal aantal bezoekers 207688

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: