Dag 3.17 - goed en slecht nieuws - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 3.17 - goed en slecht nieuws - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 3.17 - goed en slecht nieuws

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

20 November 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Vanmiddag heb ik van Grote Smurf te horen gekregen dat ik door kan met kuren. Op naar kuur 14 morgen. Goed nieuws dus. De ALAT zit op 121, iets verhoogd maar we kunnen dus door. Mijn verdere bloedwaardes zijn behalve mijn HB aan de krappe kant, dus voorzichtigheid is momenteel nog echt genoodzaakt.

Echter, vanwege de allergische reactie van de vorige keer, wordt de gift van morgen verdeeld over 6 - jawel maar liefst 6 porties - @#(@&*#(*. Wat oneerlijk. Ik ben boos en verdrietig en vind het zo niet terecht. Wie wil Grote Smurf even uitleggen dat als je een lootje trekt je die niet in kan wisselen voor extra cadeaus. Dat het niet het principe is van ga heen en vermenigvuldigd u, en al helemaal niet met chemokuren. Bah. Dus dat betekent de komende 2 weken elke 2 dagen eerst 's ochtends bloedprikken. Terug naar huis, afwachten hoe mijn bloed is. 's Middags terug naar het ziekenhuis voor de kuur als mijn lijf het toestaat. En dat dus 6 keer. En 'on top of that' mag ik ook nog eens een hoge dosis prednison slikken om een eventuele allergische reactie extra tegen te gaan. Was ik helemaal in de wolken omdat ik bijna klaar was met het afbouwen van de Dexamethason, beginnen we dus morgen met grote broer prednison. Van de Dexamethason ben ik al weer opgezwollen in een soort van Zwelgje van Ollie B Bommel, krijg ik zo van de prednison weer pijn in mijn onderkin, pijn in mijn benen, ga ik extra trippen in bed, wordt ik nog emotioneler en depressief en hallo obsessieve vreetbuien. Zo wordt ik er echt niet echt knapper en gezelliger van. Niet goed voor mijn eigenwaarde. Ik voel me echt een gedrochtje en zit dus met dikke tranen op de bank. Letterlijk even zwelgen. Wie wil dat masker er even af komen trekken? Mag ik alle spiegels even afdekken?

Laat natuurlijk onverlet dat ik het heel erg fijn vind dat Grote Smurf zo voorzichtig met mij is en vertrouw ik op zijn advies en kennis. Toch is dit een hele grote tegenvaller. Emotioneel had ik wel even een ander soort opsteker kunnen gebruiken. Hopelijk krijg ik later een "weekje pauze" om emotioneel weer te kunnen opladen.

#tabletten: 10, #prikken: 2

  • 21 November 2014 - 10:22

    Ellie :

    Ik leef zo met je mee. Dat je weet waar je het voor doet verdwijnt in dit soort weken totaal naar de achtergrond. Laat je maar verwennen door je dierbaren, je verdiend dit.
    Ik leef op afstand met je mee dikke knuffel van Ellie

  • 21 November 2014 - 13:03

    André En Rita:

    Lieve Kirsten,

    Ook wij hadden het graag anders gezien. We leven met je mee.
    Probeer het eindpunt, GENEZEN!, in je vizier te houden. Daarvoor moet het.

    Liefs, André en Rita


  • 21 November 2014 - 20:06

    Marleen:

    Ik snap dat je het liever anders had gezien Kirsten, maar ik ben toch blij dat Grote Smurf voorzichtig is met je, want zo'n allergische reactie wil je toch niet nog een keer meemaken.
    Hij heeft echt het beste met je voor en ik denk niet dat hij deze beslissing zou nemen als er andere opties zouden zijn.
    Kom op en houd vol!!!
    Enne......ik snap echt wel dat je het een keertje zat bent en dat je liever naar België was gegaan voor een weekje vakantie.

  • 28 November 2014 - 13:39

    Olga (familie):

    Een echte domper, maar probeer de moed niet te verliezen, want er loopt een lief klein meisje rond,
    die jouw heel hard nodig heeft ! En dáár doe je het voor........Hou vol !!!

    ZET M OP lieverd, je kunt het !!!

    Dikke kus Olga xxxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 567
Totaal aantal bezoekers 207702

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: