Dag 6.10.04 - De verlossende woorden! Kuur 32

Onderstaand mijn blog van afgelopen dinsdag die ik helaas door een technische storing niet eerder geplaatst kreeg.

Maandagochtend ben ik opnieuw bloed wezen prikken. Helaas ben ik opnieuw neutropeen. HB 7.7, leuko's 2.1, neutrofielen 0.4, trombo's 259 en ALAT gelijk aan vorige week 131. An sich dus goede bloedwaarden. Wel met een kleine schrik door de neutropenie. Ronduit balen. Is deze bloedwaarde ten opzicht van vorige week met een derde aan medicatie toch nog behoorlijk gezakt. En met een aankomend feestje dit weekend is dat niet wat ik wil horen.

De avond met de Bond Girls zeg ik dus af en ook naar het consultatiebureau ga ik niet mee. Weer een teleurstelling. Maar goed veiligheid voor alles. Vanochtend meld ik me na een mooi ritje met veel groene stoplichten (we zitten al in de positieve flow) bij mijn eigen oncoloog voor het leukemie traject. Stiekem hoop ik dat hij mij al een sneak preview kan geven over de uitslag van het knobbeltje in mijn borst. En dat doet hij! Meteen de verlossende woorden. HET IS GOED!!!

Vreugdedansje, vreugdedansje, vreugdedansje!

Geen kwaadaardige cellen. Wat het precies wel is is mij nog niet geheel duidelijk. Na de verlossende woorden kwam de emotie los en dan is het nog lastig luisteren...Het boeit mij niet, het is geen gekkigheid gelukkig. Woensdag met de chirurg bespreken hoe en wat verder. Of ik nog onder controle moet blijven of dat we het hier ook bij laten en afsluiten.

Dat was opluchting één. Opluchting twee volgt gelijk erna. Mijn ALL differentiatie is ook wederom goed. Top. Voor mijn kuur zijn mijn neutrofielen wat aan de krappe kant maar we gaan toch door. De vincristine heeft hier niet heel veel effect op. Daarbij ga ik de komende weken elke week bloedprikken zodat we mijn neutrofielen en leverwaarden wat beter in de gaten kunnen houden. Ik heb zelf zo'n idee dat mijn lijf heftiger reageert door het suikervrije en biologische eten. Hij denkt dat het een opeenstapeling is van medicatie in mijn lijf. Hoe dan ook als we het met minder medicatie af kunnen en voorkomen dat ik neutropeen word is dat wel prettig.

Daarbij hebben we ook nog goed nieuws #3. Ik had gelijk, hihi. In de HOVON app staat dat het eerste onderhoudsjaar bestaat uit 12 cycli. HET AFTELLEN IS OFFICIEEL BEGONNEN!!! Na vandaag nog 2 kuren. Als valentijnscadeautje krijg ik halverwege februari mijn laatste kuur. Yes, goed nieuws allemaal. Een pak van mijn hart.

Wat bespreken we verder nog? Of we mijn oestrogeen waarde moeten prikken i.v.m. botontkalking, maar aangezien ik nog menstrueer is dat niet nodig. Ik heb wat last van een pijnlijke gevoelige buik. Na wat voelen en drukken geeft Grote Smurf ook aan dat mijn buik wat gespannen aanvoelt. En dat dit waarschijnlijk zelf wel weer over zal gaan. De pijnlijke gewrichten die ik af en toe heb komt van de medicatie en los van paracetamol kunnen we daar niets aan doen. Een dexa scan herhalen we volgend jaar weer om de status van mijn botten te checken.

De 6mp laten we komende week even voor wat het is. Eerst moeten mijn neutrofielen weer stijgen. Volgende week maandag opnieuw bloedprikken. Deze week dus wederom goed opletten, handen wassen, wegblijven van hoestende of niesende mensen. En op het feestje (als ik het aan durf) niet kussen of handen geven. Ook met Fleur moet ik nu oppassen want die hoest 's nachts nog behoorlijk.

Door naar het oncologisch centrum. Kuur 33. Infuus check, spoelen check, pillen check, afspraken check. Een uur laten staan we weer buiten. Moe, moe, moe en emotioneel van alle spanningen rij ik met mama naar huis. Via Vught, grote mijlpaal taartjes halen bij De Rouw. Mjammie!

In de lift naar boven kijk ik naar mijn borst. Blij dat deze er nog zit. Ze mag nog even blijven!

#Trots op mij, Adriaan, Fleur en mijn lijf! Of zoals Boer Geert van Boer zoekt Vrouw zou zeggen: Trots op de puntjes ;p

Kankervrij 2015 in en uit! Laat 2016 maar beginnen!!!

-----

Inmiddels zijn we gisteren naar de chirurg geweest. Het knobbeltje bleek fibrotisch borstklierweefsel te zijn. Een soort van littekenweefsel. Niets meer en niets minder. Geen idee hoe het ontstaan is. Adriaan grapte nog 'Ik heb er vast te hard in geknepen ;p' - Ook als ik nu een nieuw knobbeltje zou voelen hoef ik me in principe niet te melden. De foto's van mijn borsten zijn goed gecontroleerd dus het zou heel gek zijn als er iets kwaadaardigs zou ontstaan de komende 1 a 2 jaar. Zucht, grote opluchting. De grote borsten APK heb ik weer goed doorstaan.


Dag 6.9.27 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.9.28 - #tabletten: 5, #prikken: 1
Dag 6.10.01 - #tabletten: 7, #prikken: 1 (0-6mp, 3 prednison)
Dag 6.10.02 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.10.03 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.10.04 - #tabletten: 7, #prikken: 0