Dag 5.8 - kuur 21 zit er op - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 5.8 - kuur 21 zit er op - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 5.8 - kuur 21 zit er op

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

27 Februari 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Mijn bloed was goed gisteren. HB 8, trombo's 330 en leukocyten 22. Holymoly 22?!? Dat is meer dan wat het was toen ik ziek werd. Schrok me dus enigszins wezenloos. Gelukkig verzekerde Grote Smurf me ervan dat dit komt door de prednison die ik nu in hoge dosering (80mg per dag) slik. Ik ga er vanuit dat hij gelijk heeft. Genoeg soldaatjes in mijn lijf dus momenteel.

Door de hoge dosering prednison ben ik eerder mijn spierkracht in mijn benen kwijt geraakt. In de bijsluiter zag ik dat er een link gemaakt werd naar een kaliumtekort. Dat de prednison zeg maar de kalium in je lijf opeet waardoor je spierzwakte kan ontwikkelen. Het zei Grote Smurf niets. Toch hebben we gisteren het kalium in mijn bloed geprikt (wat nog niets zegt op het kaliumgehalte op celniveau). Ik zat net onder de normaalwaarde. Dus vanaf vandaag 3 weken 3 maal daags kaliumtabletten slikken. Ben benieuwd of het werkt.

Vandaag dus door met kuur 21. Na een ochtendwandeling van 40 minuten op naar het ziekenhuis. Om half 12 melden we ons op het Oncologisch centrum. Een half uur later staat de neuroloog gepland. De eerste zak chemo met de Benidorm Basterd zit erin. Spoelen. De tweede zak met ranja Danoontje Power wordt aangekoppeld. Het is inmiddels half 1. Nog geen neuroloog te bekennen. En daar lig ik dan met klotsende oksels te duimendraaien dat hij snel komt. Dat het lukt vandaag. In één keer raak. Rond half twee is het dan eindelijk tijd. Jawel, wederom succes. Hij prikt goed. Pff. Een grote zucht van opluchting. Nog 4 te gaan de komende paar maanden.

Meteen daarna bespreken we de datum van de volgende keer en het blijkt dat hij dan op wintersport gaat. Dat gaat mooi niet door ;p. Alle vrije dagen, ziektes, buikgriep, en andere ongemakken worden in het vervolg eerst geaccordeerd door deze dame, haha. Volgende week met Grote Smurf overleggen of we de start van fase 6 rondom de wintersport vakantie van mijn favoriete neuroloog heen kunnen plannen.

Nu weer lekker thuis. Bijkomen. De emoties de loop laten en herstellen.

Geluksmomentje van de dag: Fleur kan opstaan! En op het moment dat ik het heel hard nodig heb begint ze heel hard te lachen.

Geluksmomentje 2: onder de douche het water over je blote hoofd laten lopen en de hele wereld even buitensluiten. En weten dat daar buiten het douchegordijn die ene man op je staat te wachten die je opvangt als het nodig is. Thanks lieffie!

Dag 5.6 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 5.7 - #tabletten: 7, #prikken: 1
Dag 5.8 - #tabletten: 10, #prikken: 2

  • 27 Februari 2015 - 20:28

    Marleen:

    Wat een opluchting moet dat zijn dat de ruggeprik nu wel weer in een keer is gelukt. Heb je de neuroloog een smakkerd op zijn wang gegeven?
    En als zijn vakantie niet wordt aangepast aan jouw prikschema dan moet jouw prikschema maar aangepast worden aan zijn vakantie. Toch?
    Laat je lekker verwennen door alle lieve mensen om je heen.

  • 28 Februari 2015 - 00:03

    Ine:

    Belachelijk, dat goed prikkende neurologen op wintersport mogen...

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 409
Totaal aantal bezoekers 207774

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: