Dag 6.7.33 - En door!

Ook vannacht heb ik ondanks het infuus, de klapdeuren die open en dicht gingen naast mijn kamer redelijk goed geslapen. Tot 6:00 uur. Tijd voor de volgende antibiotica gift via het infuus. Na het spoelen wordt er bloed afgenomen via mijn PAC - wat ben ik blij met dat ding! Het lobbyen heeft dus geholpen. De arts heeft helaas geen instructies achtergelaten wat er gecheckt dient te worden in mijn bloed. Al brainstormend met de verpleegkundige komen we op hetzelfde uit. Gewoon bloedbeeld, neutrofielen en leverfuncties. In het ergste geval moet er straks alsnog geprikt worden voor aanvullende waarden. Het aftrekken van de leukoplast (soort van papieren pleister - de minst agressieve) doet toch nog best zeer. Gelukkig geen blaren maar wel een übergevoelige rode huid. Ik geloof dat ik er geen littekens aan over ga houden.

Ze doet meteen de controles. Bloeddruk 113/70 - heel netjes, pols van 81, temperatuur 36,3. Ik zeg - opperdepop naar huis! Haha. Jammer maar helaas.

Ik probeer nog wat te slapen tot ik van de poetsdames om 8:30 wakker wordt. Het infuus is eruit dus ik stap heerlijk vrij onder de douche. Hoef niemand te vragen om mijn pyjama uit te trekken of mijn shirt aan te doen. Dit lukt namelijk niet met infuus omdat dit door je t-shirt heen loopt. Niemand hoeft mij vandaag bloot te zien. Ook wel weer fijn, alhoewel ik geen gene meer ken.

En dan komt na de heerlijke douche, ontbijt en Skype sessie met Fleur mijn eigen arts de visite lopen! Grote Smurf! Wat ben ik blij om jou te zien! Op zijn vraag hoe ik me voel - zeg ik goed. Alles bij elkaar optellend - temperatuur goed, ik ben natuurlijk ook fris en fruitig, aangekleed zit ik op bed...mag ik van hem naar huis! Nonchalant zegt hij nog - ja en als je weer koorts krijgt dan kom je maar weer terug! Man naar mijn hart. Anders had ik enkel hier moeten blijven zodat ze vanmiddag mijn temperatuur op konden nemen. Dat kan ik ook zelf thuis. Ik ben het er helemaal mee eens. De bloedkweken i.v.m. wel of geen bacteriële infectie zijn nog niet bekend. Dus ik ga thuis door met orale antibiotica. Nog 5 dagen. Zekerheid voor alles. Het is wel frappant dat mijn temperatuur sinds ik antibiotica krijg gezakt is. Het kan toeval zijn. De tijd zal het leren. Mijn neutrofielen zijn weer een tiende gestegen naar 0.3 (HB6.7, leuko's 2.8, trombo's 357, ALAT 79). Ben dus nog steeds neutropeen, maar het gaat de goede kant op. Maar ik ben dus nog niet uit de gevaren zone.

Afgelopen week is een goed voorbeeld waarom Adriaan en ik zo voorzichtig zijn sinds ik ziek geworden ben. Dit was mijn 'worst nightmare'. Ik ben zo vatbaar voor het minste op geringste omdat mijn soldaten dagelijks kapot gemaakt worden. Verkoudheid, hoesten, koortslip, voor iemand anders een kleinigheidje zijn mijn ergste vijanden momenteel. Zo had afgelopen week een simpele verkoudheid of andere bacteriële infectie in mijn bloedbaan kunnen doordringen en had het dus heel snel fout kunnen gaan met grote tot zeer grote consequenties. De komende 1,5 jaar zullen wij dus ook na deze ervaring voorzichtig blijven. Feestjes soms moeten afzeggen, vanwege mijn bloed of omdat ik het niet aandurf, leuke uitjes laten varen of visite weigeren. Vinden we dit leuk? Nee, maar mijn ergste nachtmerrie is dat als we het wel doen ik weer in het ziekenhuis beland...Dat betekent niet dat ik continue in angst leef. Wij maken bewuste keuzes. Net zoals dat ik afgelopen weekend naar de bioscoop ben geweest, me kiplekker voelde, maar mijn bloed dus niet goed was. En dat voel je helaas niet...

Dinsdag weer bloedprikken en dan waarschijnlijk woensdag of donderdag DOOR - vooral doorgaan - aan de chemo. Ja, Grote Smurf laat er geen gras over groeien. Snel bel ik Adriaan en mijn ouders - Ik mag naar huis! Kom je me ophalen? I.v.m. de drukte op de afdeling - elke patiënt krijgt vandaag een hipperdepip nieuw bed! - duurt het helaas nog een paar uur voordat ze me kunnen ontslaan. Prima. Ik slaap vannacht in ieder geval thuis in mijn eigen bedje.

Uiteindelijk krijg ik om 12 uur groen licht. Naar huis, lunchen en naar bed. Moe. 's Middags check ik mijn temperatuur 36,7. Prima, nog steeds goed. Nu weer opladen, slapen en mijn lijf zo goed mogelijk laten herstellen voor de volgende chemokuur.

Dag 6.7.33 - #tabletten: 6, #prikken: 0