Dag 46 -lever nog steeds niet goed genoeg hersteld - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 46 -lever nog steeds niet goed genoeg hersteld - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 46 -lever nog steeds niet goed genoeg hersteld

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

23 Augustus 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Afgelopen donderdag 's ochtends bloed laten prikken om mijn leverwaardes weer opnieuw te laten bepalen. Beetje nerveus ging ik naar de prikpost in het ziekenhuis omdat de vorige keer er twee keer geprikt en doorgeprikt moest worden.

Ik trof hier een aardige dame die na mijn verhaal even de tijd nam om een goed plekje te vinden om te prikken. In één keer goed. Heel fijn want er moest wat meer bloed afgenomen worden voor wat aanvullende controles zoals bijvoorbeeld vitamine B12 en foliumzuur. Mocht het in mijn armen nou problematisch gaan worden in de toekomst dan kan er kennelijk ook nog in mijn vingertoppen geprikt worden. Voelt als een speldenprikje en dan pompen ze er baby-cupjes uit...Fijn om te weten maar of ik dit prettig ga vinden weet ik pas als ze dit een keer gedaan hebben denk ik.

Daarna naar huis. 's Middags terug naar het ziekenhuis om met Potige Smurf de uitslagen door te spreken. Helaas zijn mijn leverwaarden nog niet goed genoeg. Wel gezakt van 118 naar 108 maar nog niet onder de 100. We spreken af dat ik maandag opnieuw bloed laat prikken. Als we rond de 100 zitten kan hij eventueel met de studiecoördinator bellen of de chemotherapie kan starten...maar die grens van 100 is natuurlijk niet voor niets gesteld. En ik nog maar denken dat ik ver onder de 100 uit zou komen. Pech.

Verder spreken we de volgende fase door; fase 2. Duur: totaal 49 dagen. Maar dit is de duur zonder complicaties. Deze fase bestaat uit een deel A en B. Als mijn bloedwaarde na deel A niet goed genoeg zijn, wordt er dus gewacht tot we verder gaan met deel B. Mogelijke bijwerkingen: slijmvliesschade. Dit houdt in dat mijn mond kapot zou kunnen gaan, ik last ga krijgen van diarree...Één type chemo MTX wordt in zo'n hoge dosering gegeven dat dit klinisch gebeurt i.v.m. een rescue vocht wat ze inbrengen om nierschade te voorkomen. Dan mag ik pas naar huis als dit verantwoord is.

Een spannende periode dus. Op dit moment proef ik mijn eten weer. Daar ben ik heel erg van aan het genieten. Ben benieuwd hoe dit de komende fase gaat zijn.

#prikken: 1, # tabletten: 3

  • 23 Augustus 2014 - 23:09

    Mario Koppen:

    Hoi Kirsten

    Wat is het toch fijn als er iemand zit die goed kan prikken,
    hier in Weert zit ook een jong meisje die zo goed kan prikken,
    soms denk ik dan zal Ik op haar wachten.
    Ik hoop voor jou dat deze persoon er maandag weer zit.
    Succes ermee en geniet van het team om je heen.

    Heel veel Groetjes Mario

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 615
Totaal aantal bezoekers 207834

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: