Dag 2.48 - alle chemo zit er weer in
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
22 Oktober 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Gistermiddag heb ik enorme diarree gekregen van de MTX (denk ik). Na vijf bezoekjes aan de toilet was ik binnen een uur zo goed als leeg. Ook een manier om de chemo uit je lijf te werken...mijn ontlasting wordt op kweek gezet en over 4-5 werkdagen weten we of dit inderdaad van de chemo komt.
Verder heb ik tranende droge ogen en begin ik pijn te krijgen aan mijn gewrichten. Mijn handen, knieën en enkels zijn erg gevoelig. Dat zal ook wel een van de bijwerkingen zijn. Na een onrustige nacht, waarin infuuszakken gewisseld worden, er belletjes in de lijnen zitten en mijn bed nat wordt bij het uitspoelen van de slang slaap ik gelukkig weer in.
Inmiddels begin ik wat weerstand te krijgen tegen die gekleurde zakken aan mijn infuuspaal. Dus ik hang een sjaal over de zakken om ze uit het zicht te hebben en de misselijkheid tegen te gaan. Misschien kan ik mijn infuuspaal pimpen. Wie weet is daar wel markt voor. Een of andere hoes voor over een infuuspaal, met of zonder transparant stuk voor de infuuspomp zodat de verpleegkundigen niet gestoord worden in hun werk. Ik ga er nog eens op broeden, vind het nog geen slecht idee. 'Mam kun jij niet eens een demo-modelletje naaien?'
Vanochtend...today is the day...ben ik me weer erg bewust van de ruggenprik die gaat komen. Jakkes, hoe ik het ook probeer te relativeren het is gewoon een vervelende prik. En zo kijk ik naar de poster van mijn nicht Chantal "Keep calm Kirsten you can do it", lees ik de 40 kaarten door die ik van huis heb meegenomen om me op te beuren. Ja, ik geloof dat ik er klaar voor ben.
Gelukkig zit om 13:00 uur de MTX er volledig in. Er komt een andere neuroloog dan gebruikelijk. Deze heeft me al 1x eerder geprikt en die prik ging in één keer goed. Fingers crossed. Kundig legt hij me neer in foetus houding op mijn ziekenhuisbedje. Hij zet een streepje met balpen op mijn heup en op mijn ruggenwervel. Waar dit goed voor is mag Joost weten....we zullen maar zeggen dat dit zijn 'handtekening' is. Het werkt in ieder geval, hij prikt precies in het midden. 'U bent mijn lievelingsneuroloog!!!' De vorige keer dat hij prikte vroeg ik al aan hem of ik een tienrittenkaart bij hem mocht kopen. Toen reageerde hij daar niet echt op. Nog maar een keer vragen. En wederom een stilzwijgend antwoord. Ik bedank hem en zeg vol goede moed tot over 1,5 week! Hij glimlacht. En zo weet ik dat ik morgenochtend onder de douche glimlach als ik die streep eraf was op mijn heup.
Alle vervelende dingen zitten er weer op deze week. Nu nog een paar keer bloedprikken om de MTX spiegel in mijn bloed in de gaten te houden. Vanavond start ik met het slikken van folinezuur om mijn lijf te helpen om dit giftige goedje weer af te breken. Hopelijk doet dit fantastische lijf dit weer op vol tempo dan kan ik hopelijk zoals gepland vrijdagmiddag naar huis.
Ik ben in een goede bui en zo zeg ik hallo tegen iedereen die ik tegenkom op de gangen in het ziekenhuis, welkom ik bezoekers en patiënten in de lift en deel ik speculaasjes uit aan de verpleegkundigen.
#tabletten: 9, #prikken: 2
Verder heb ik tranende droge ogen en begin ik pijn te krijgen aan mijn gewrichten. Mijn handen, knieën en enkels zijn erg gevoelig. Dat zal ook wel een van de bijwerkingen zijn. Na een onrustige nacht, waarin infuuszakken gewisseld worden, er belletjes in de lijnen zitten en mijn bed nat wordt bij het uitspoelen van de slang slaap ik gelukkig weer in.
Inmiddels begin ik wat weerstand te krijgen tegen die gekleurde zakken aan mijn infuuspaal. Dus ik hang een sjaal over de zakken om ze uit het zicht te hebben en de misselijkheid tegen te gaan. Misschien kan ik mijn infuuspaal pimpen. Wie weet is daar wel markt voor. Een of andere hoes voor over een infuuspaal, met of zonder transparant stuk voor de infuuspomp zodat de verpleegkundigen niet gestoord worden in hun werk. Ik ga er nog eens op broeden, vind het nog geen slecht idee. 'Mam kun jij niet eens een demo-modelletje naaien?'
Vanochtend...today is the day...ben ik me weer erg bewust van de ruggenprik die gaat komen. Jakkes, hoe ik het ook probeer te relativeren het is gewoon een vervelende prik. En zo kijk ik naar de poster van mijn nicht Chantal "Keep calm Kirsten you can do it", lees ik de 40 kaarten door die ik van huis heb meegenomen om me op te beuren. Ja, ik geloof dat ik er klaar voor ben.
Gelukkig zit om 13:00 uur de MTX er volledig in. Er komt een andere neuroloog dan gebruikelijk. Deze heeft me al 1x eerder geprikt en die prik ging in één keer goed. Fingers crossed. Kundig legt hij me neer in foetus houding op mijn ziekenhuisbedje. Hij zet een streepje met balpen op mijn heup en op mijn ruggenwervel. Waar dit goed voor is mag Joost weten....we zullen maar zeggen dat dit zijn 'handtekening' is. Het werkt in ieder geval, hij prikt precies in het midden. 'U bent mijn lievelingsneuroloog!!!' De vorige keer dat hij prikte vroeg ik al aan hem of ik een tienrittenkaart bij hem mocht kopen. Toen reageerde hij daar niet echt op. Nog maar een keer vragen. En wederom een stilzwijgend antwoord. Ik bedank hem en zeg vol goede moed tot over 1,5 week! Hij glimlacht. En zo weet ik dat ik morgenochtend onder de douche glimlach als ik die streep eraf was op mijn heup.
Alle vervelende dingen zitten er weer op deze week. Nu nog een paar keer bloedprikken om de MTX spiegel in mijn bloed in de gaten te houden. Vanavond start ik met het slikken van folinezuur om mijn lijf te helpen om dit giftige goedje weer af te breken. Hopelijk doet dit fantastische lijf dit weer op vol tempo dan kan ik hopelijk zoals gepland vrijdagmiddag naar huis.
Ik ben in een goede bui en zo zeg ik hallo tegen iedereen die ik tegenkom op de gangen in het ziekenhuis, welkom ik bezoekers en patiënten in de lift en deel ik speculaasjes uit aan de verpleegkundigen.
#tabletten: 9, #prikken: 2
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
