Dag 2.44 - Pacman
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
18 Oktober 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Vanochtend stijf maar met wat minder pijn wakker geworden. Ik slaap op mijn rug want op mijn zij kan ik nog niet slapen. Hopelijk lukt dat straks wel weer.
Ik blijf het toch maar raar vinden dat er nu een port-a-cath (PAC) in mij zit. De assocciatie naar een pacman is natuurlijk snel gemaakt. Alleen maar prima, als die pacman dan ook mijn leukemiecelletjes aanvalt en opeet lijkt me dat een prima spel om te spelen. En als ik een keer te ziek ben dan kan iemand anders met de remote control de pacman vrolijk verder besturen door het doolhof op zoek naar die verraderlijke monstertjes.
Ik heb ook zitten denken aan The Matrix of soortgelijke films waarbij mensen met een enkele stekker aan een computer gekoppeld worden. Scannen op virussen, batterij weer opladen, nieuwe functionaliteiten toevoegen...hmm... kunnen we dan een Kirsten 2.0 maken? Generation Y? of Z?
Of "Beam me up, Scotty!" van Star Trek. Dan wordt ik getransporteerd van het JBZ naar een mooi vakantieadres aan de zee terwijl de chemo mijn lijf in loopt. Dan kom ik pas weer terug als de misselijkheid en de ruggenprikken voorbij zijn.
En zo begon mijn o zo lieve schoonvader tijdens de lunch over mijn 'derde tiet'. Daar kan ik zo mee in het circus werken als freak act. Tja. Wat zal ik hier verder over zeggen. Laten we het maar positief bekijken. Heeft Adriaan geen twee maar drie handjes vol ;p. Mannen!
Gisteren ben ik ook weer bij de fysiotherapeut op bezoek geweest. Niet om te sporten maar om te kijken naar mijn activiteiten en energiebalans over de dag heen. Samen hebben we een plan de campagne opgesteld om mijn conditie zo goed mogelijk te houden. Feitelijk bestaat het uit een aantal zaken:
- Bewegen voor mijn conditie
- Thuis meer huishoudelijke taken doen
- Rust
Het hoofddoel van dit alles is om een uur achter elkaar te kunnen wandelen zonder helemaal op te zijn. Dit gaan we langzaam opbouwen. We starten met drie dagen 15 minuten, dan drie dagen 16 minuten en zo verder. Dat gaat nog wat worden. In het begin zal het raar zijn om na 15 minuten te moeten stoppen. Later zal het wellicht lastig zijn om de tijd vol te maken. Hierbij trainen we op tijd en niet op afstand. Een effectieve methode bij dit ziektebeeld.
Nu eerst weekend vieren. Zondagavond mag ik weer inchecken in het JBZ om er weer tot minimaal donderdag te verblijven. Hopelijk gaat deze tweede kuur MTX net zo soepeltjes als de vorige. Alhoewel ik nu meer last zou kunnen krijgen van bijwerkingen...fingers crossed.
Spreuk van het weekend: "You never know how strong you are, until being strong is your only choice." - Bob Marley
O zo waar!
#tabletten: 12, #prikken: 0
Ik blijf het toch maar raar vinden dat er nu een port-a-cath (PAC) in mij zit. De assocciatie naar een pacman is natuurlijk snel gemaakt. Alleen maar prima, als die pacman dan ook mijn leukemiecelletjes aanvalt en opeet lijkt me dat een prima spel om te spelen. En als ik een keer te ziek ben dan kan iemand anders met de remote control de pacman vrolijk verder besturen door het doolhof op zoek naar die verraderlijke monstertjes.
Ik heb ook zitten denken aan The Matrix of soortgelijke films waarbij mensen met een enkele stekker aan een computer gekoppeld worden. Scannen op virussen, batterij weer opladen, nieuwe functionaliteiten toevoegen...hmm... kunnen we dan een Kirsten 2.0 maken? Generation Y? of Z?
Of "Beam me up, Scotty!" van Star Trek. Dan wordt ik getransporteerd van het JBZ naar een mooi vakantieadres aan de zee terwijl de chemo mijn lijf in loopt. Dan kom ik pas weer terug als de misselijkheid en de ruggenprikken voorbij zijn.
En zo begon mijn o zo lieve schoonvader tijdens de lunch over mijn 'derde tiet'. Daar kan ik zo mee in het circus werken als freak act. Tja. Wat zal ik hier verder over zeggen. Laten we het maar positief bekijken. Heeft Adriaan geen twee maar drie handjes vol ;p. Mannen!
Gisteren ben ik ook weer bij de fysiotherapeut op bezoek geweest. Niet om te sporten maar om te kijken naar mijn activiteiten en energiebalans over de dag heen. Samen hebben we een plan de campagne opgesteld om mijn conditie zo goed mogelijk te houden. Feitelijk bestaat het uit een aantal zaken:
- Bewegen voor mijn conditie
- Thuis meer huishoudelijke taken doen
- Rust
Het hoofddoel van dit alles is om een uur achter elkaar te kunnen wandelen zonder helemaal op te zijn. Dit gaan we langzaam opbouwen. We starten met drie dagen 15 minuten, dan drie dagen 16 minuten en zo verder. Dat gaat nog wat worden. In het begin zal het raar zijn om na 15 minuten te moeten stoppen. Later zal het wellicht lastig zijn om de tijd vol te maken. Hierbij trainen we op tijd en niet op afstand. Een effectieve methode bij dit ziektebeeld.
Nu eerst weekend vieren. Zondagavond mag ik weer inchecken in het JBZ om er weer tot minimaal donderdag te verblijven. Hopelijk gaat deze tweede kuur MTX net zo soepeltjes als de vorige. Alhoewel ik nu meer last zou kunnen krijgen van bijwerkingen...fingers crossed.
Spreuk van het weekend: "You never know how strong you are, until being strong is your only choice." - Bob Marley
O zo waar!
#tabletten: 12, #prikken: 0
-
18 Oktober 2014 - 19:35
Marloes (GE):
Ongelijk knap hoe je jezelf elke keer weer grenzen stelt! Nu weer met het opbouwen van je conditie. Zet hem op!
Groetjes Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
