Dag 3.56 - Alle bloed- en stamceldonoren bedankt!

Jullie raden het vast al. Mijn HB was na de kuur van vorige week nog verder gezakt naar 4,8. Vanochtend met Gerda bloed wezen prikken, zodat Adriaan met Fleur thuis kon blijven. Rond 12 uur zou ik gebeld worden door een van de artsen. Rond 13 uur had ik nog niets gehoord dus ben ik zelf maar in de telefoon geklommen...De assistente kon mij mijn HB al vertellen dus ik wist al hoe laat het was. Na een kleine discussie of het vandaag wel of niet zou lukken was er uiteindelijk toch plaats. Dus de laatste boterhamhapjes bij Fleur naar binnen gewerkt, zelf een cracker gegeten, spullen gepakt en weg waren we. Op naar het ziekenhuis.

Met de autolift rijden we de parkeergarage uit. En daar stond de gemeente reiniging met twee vuilophaalwagens. De uitrit werd compleet geblokkeerd. Stap 1: toeteren - er gebeurde nog niets. Dan door naar stap 2 - handengebaren maken naar elkaar. We stonden in een patstelling. Wij konden geen kant op en de vuilniswagen had er kennelijk ook geen zin in. En tja, wie Adriaan een beetje goed kent kan stap 3 wel raden....de maat was vol. Hij stapt uit, al enigszins briesend met wat beginnende rode wangetjes. Loopt naar de chauffeur van de ene vuilniswagen - "Mijn vrouw heeft kanker en moet voor behandeling naar het ziekenhuis, maak dat je wegkomt!". Zo. Valt het jullie ook op? Ik keek naar mijn rechter en linkerhand...hmm...mis ik iets? Hij komt terug en neemt weer plaats achter het stuur. Ik durf even niets te zeggen.

In het ziekenhuis worden we gelukkig redelijk snel geholpen. Snel vraag ik de verpleegkundige hoe een bloedtransfusie in zijn werk gaat en of het gevaarlijk is voor mij. Het schijnt mee te vallen. Garanties tot de deur - een bloedtransfusiereactie komt voor maar gelukkig niet vaak. En zo wordt het eerste zakje bloed gestart. Mijn temperatuur en bloeddruk worden tijdens dit eerste uur goed in de gaten gehouden. Het gaat goed.

Heel even is er paniek, want we zijn de fles voor Fleur vergeten. O jee...de apotheek schiet te hulp en daar kunnen we een fles kopen voor de 16 uur voeding. Het tweede zakje wordt aangehangen. Ik vind het erg gek, er stroomt bloed van iemand anders in mij. Zou het een knappe blondine zijn geweest met een grote voorgevel? Of een lange zwarte man met kroeshaar? Een puber met jeugdpuistjes? Raar dat dit kan en natuurlijk tegelijkertijd heel erg fijn dat dit kan. Bij deze dus een dikke dankjewel voor alle bloeddonoren in Nederland. Mensen zoals ik hebben jullie bloed hard nodig op weg naar genezing. Voor mij is het belangrijk om het traject met infusen zoals gepland te doorlopen. Deze twee zakjes bloed betekenen voor mij dat ik (hopelijk) geen vertraging op loop door een te laag HB en ik energieker de volgende kuur in ga.

En zo las ik vanochtend een Facebook berichtje van een andere vriend van ons die zijn Facebook vrienden opriep om na te denken over het worden van een stamceldonor. Ik kan niet anders zeggen dan dat mij dit raakte. In Nederland zijn er helaas maar heel weinig stamceldonoren waardoor patiënten die uiteindelijk afhankelijk zijn van een stamceldonatie weinig kans hebben op een geschikte match. Van de circa 44000 ingeschreven stamceldonoren in Nederland, geven er 50 per jaar ook daadwerkelijk stamcellen.

Op dit moment stelt het zijn van een stamceldonor helemaal niet veel voor. 70% van de donoren geven stamcellen (deze zitten in je beenmerg) via het bloed. Voordat je stamcellen uit je bloed kan geven, krijg je eerst vier of vijf dagen medicijnen. Dit is zogenaamde groeifactor. De groeifactor zit in een kant-en-klaar injectiespuitje, waarmee je jezelf kan injecteren. Je hoeft hiervoor dus niet elke keer naar de afnamelocatie of het ziekenhuis. Daarna volgt er een check in het ziekenhuis waarbij gekeken wordt of er inmiddels genoeg stamcellen in het bloed aanwezig zijn. Zoja dan wordt er bloed afgenomen uit je ene arm, een machine haalt de stamcellen eruit en in je andere arm krijg je het bloed weer terug. Uiteindelijk kost je dit een kleine dag. Ik hoop dat ik wellicht een aantal van jullie zo kan motiveren om na te denken over het zijn van een beenmergdonor. Geen ingewikkelde pijnlijke ingrepen. En je kunt er een doodzieke patiënt zijn leven mee redden. Marijn - een dikke kus van mij voor jouw aanmelding!

Voor meer informatie kunnen jullie kijken op: www.wordstamceldonor.nl

#tabletten: 6, #prikken: 2