Dag 5.14 - morgen kuur 22
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
05 Maart 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
It giet oan moan! De laatste kuur van fase 5. De laatste keer een combinatiechemo. Het laatste wekelijkse infuus. Joehoe.
Mijn bloedwaarden waren goed genoeg. HB 7.9, trombo's 223, leukocyten 25,6. Deze konden dus toch nog hoger. Er is mij verzekerd dat dit door de prednison komt dus daar blijf ik op vertrouwen. Helaas heb ik mijn eigen arts vandaag niet te pakken gekregen. Op mijn vingers staat inmiddels flink het gevoel van schuurpapier en rijst bij mij de vraag of we morgen wel of niet de volledige dosering Vincristine moeten aanhouden. Miscommunicatie op het Oncologisch Centrum zorgde ervoor dat ik mijn eigen arts ook niet meer spreek. Morgenochtend dus met zijn collega overleggen.
Het kaliumgehalte in mijn bloed is wel gestegen naar 3.9. Gelukkig ook nog geen merkbare last van spierzwakte in mijn benen. Wel veel last van een vol gevoel, met oprispingen en kleinere eetbuien. De slapeloosheid valt dit keer redelijk mee. Ik ben wel nog steeds erg druk in mijn hoofd. Rusteloos. Afleiding zoeken en bezig blijven is het devies. Vanavond de laatste volle dosering. Vanaf morgen de prednison in 5 dagen afbouwen.
Verder ben ik momenteel contact aan het zoeken met de fysiotherapeut en diëtist van het ziekenhuis om te kijken hoe zij mij in de komende periode verder kunnen begeleiden. Op naar verder herstellen. Af en toe voel ik mij alsof ik mee doe met een dergelijk programma als 'Obese'. Een survival of the fittest - een wedstrijd waarin je leven volledig 180 graden draait. In mijn geval 2,5 jaar lang. Tot de officiële finish 3 juli 2019, 5 jaar na de diagnose waarna ik weer net zoveel kans heb als ieder ander om de ziekte opnieuw te krijgen. Een survival om vooruit te komen, continu vechtend tegen de chemo en medicijnen die je lijf kapot maken, bijgestaan door een team van deskundigen. Met continue dat ene doel. Beter worden. Oud, grijs en rimpelig. Haha.
En tussendoor zoveel mogelijk proberen te genieten van de kleine dingen. Na morgen ben ik twee weken 'vrij'. Dan kan mijn lijf even op adem komen voor de start van fase 6. Dit weekend vertrek ik naar mijn ouders. Even een andere omgeving, andere muren om me heen. Ergens anders lopen en fietsen, me laten verwennen door paps en mams. En Belgische patatten doen vast ook veel goed ;p.
Gewicht: 75,6
Dag 5.10 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.11 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.12 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.13 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.14 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Mijn bloedwaarden waren goed genoeg. HB 7.9, trombo's 223, leukocyten 25,6. Deze konden dus toch nog hoger. Er is mij verzekerd dat dit door de prednison komt dus daar blijf ik op vertrouwen. Helaas heb ik mijn eigen arts vandaag niet te pakken gekregen. Op mijn vingers staat inmiddels flink het gevoel van schuurpapier en rijst bij mij de vraag of we morgen wel of niet de volledige dosering Vincristine moeten aanhouden. Miscommunicatie op het Oncologisch Centrum zorgde ervoor dat ik mijn eigen arts ook niet meer spreek. Morgenochtend dus met zijn collega overleggen.
Het kaliumgehalte in mijn bloed is wel gestegen naar 3.9. Gelukkig ook nog geen merkbare last van spierzwakte in mijn benen. Wel veel last van een vol gevoel, met oprispingen en kleinere eetbuien. De slapeloosheid valt dit keer redelijk mee. Ik ben wel nog steeds erg druk in mijn hoofd. Rusteloos. Afleiding zoeken en bezig blijven is het devies. Vanavond de laatste volle dosering. Vanaf morgen de prednison in 5 dagen afbouwen.
Verder ben ik momenteel contact aan het zoeken met de fysiotherapeut en diëtist van het ziekenhuis om te kijken hoe zij mij in de komende periode verder kunnen begeleiden. Op naar verder herstellen. Af en toe voel ik mij alsof ik mee doe met een dergelijk programma als 'Obese'. Een survival of the fittest - een wedstrijd waarin je leven volledig 180 graden draait. In mijn geval 2,5 jaar lang. Tot de officiële finish 3 juli 2019, 5 jaar na de diagnose waarna ik weer net zoveel kans heb als ieder ander om de ziekte opnieuw te krijgen. Een survival om vooruit te komen, continu vechtend tegen de chemo en medicijnen die je lijf kapot maken, bijgestaan door een team van deskundigen. Met continue dat ene doel. Beter worden. Oud, grijs en rimpelig. Haha.
En tussendoor zoveel mogelijk proberen te genieten van de kleine dingen. Na morgen ben ik twee weken 'vrij'. Dan kan mijn lijf even op adem komen voor de start van fase 6. Dit weekend vertrek ik naar mijn ouders. Even een andere omgeving, andere muren om me heen. Ergens anders lopen en fietsen, me laten verwennen door paps en mams. En Belgische patatten doen vast ook veel goed ;p.
Gewicht: 75,6
Dag 5.10 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.11 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.12 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.13 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
Dag 5.14 - #tabletten: 10 , #prikken: 0
-
05 Maart 2015 - 19:55
Kristie:
Ha meis,
Ga lekker genieten van de patatten!!!!!
Dikke knuffel
Kris -
05 Maart 2015 - 20:48
Carien:
Heej Kirsten,
Fijn dat morgen de laatste kuur van fase 5 is! Weer een mijlpaal bereikt!
En wat een lekker ding is Fleur toch :-))
Groetjes en succes morgen!! -
06 Maart 2015 - 09:09
Marleen:
Hoi Kirsten,
Weer een mijlpaal die laatste kuur van fase 5! Dikke streep eronder en dan weer vooruit kijken.
Genieten van de Belgische friet, Limburgse vlaai en meer lekkers om op krachten te komen
Suc6 vandaag en daarna hoop ik niet te bereord voor een klein feestje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
