Dag 50 - krijg ik weer kuiltjes in mijn wangen? - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 50 - krijg ik weer kuiltjes in mijn wangen? - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 50 - krijg ik weer kuiltjes in mijn wangen?

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

25 Augustus 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

's Ochtends vroeg om 8:00 uur nuchter bloedprikken. Gelukkig weer in één keer goed. Heel fijn want ik merk dat ik dit toch steeds spannender begin te vinden omdat het een paar keer lastig gegaan is. In mijn linkerarm heb ik waarschijnlijk een aderontsteking gehad en is deze ader dicht gegaan en een soort van streng geworden. Dit is best pijnlijk. Ik heb dan ook de laatste weken niet in deze arm laten prikken. Vandaag toch maar weer geprobeerd en de priklaborante vond meteen een goede ader. Toppie!

Na het prikken met mijn schoonvader maar eens kijken bij een sportschool waar ze een mooie aanbieding hebben. Iedereen aan de kant op de weg, want ik zit weer achter het stuur! Zet de sirene maar aan ;-p. Bij de sportschool aangekomen gaan we natuurlijk ook even binnen kijken. Mijn oma zei altijd, je moet niet alleen langskomen maar dan ook naar binnenkomen. Tja dat had Knels niet verwacht. Eenmaal binnen staat er een chagrijnige man achter de balie. Nee, de aanbieding is niet meer geldig, van die aanbieding verdient hij nog maar 4 euro per sporter per maand, daar kan hij ook niet van open blijven...enz. enz.? Het lijkt erop dat deze meneer er niet helemaal goed over na heeft gedacht. Wat kunt u ons dan aanbieden? Hoe oud bent u? Ik zal geen leeftijd noemen maar met wat extra korting wordt er een bedrag per maand genoemd.

Dan het nieuws waar iedereen op aan het wachten is:

Mijn lever is nog niet genoeg hersteld :-(

De waarde waar ze het aan meten de ALAT was zelfs iets omhoog gegaan, maar marginaal - we zitten op 116. De andere leverwaarden waren wel omlaag gegaan dus we gaan de goede kant op. De hematoloog had nog gebeld met de studiecoördinator maar we mochten nog niet door. Dus vanaf nu twee keer per week bloedprikken en hopen dat hij onder de 100 zakt. Morgen gaat mijn grote hobby wel door - de befaamde ruggenprik!

Enerzijds jammer dat de chemotherapie niet door gaat. Maar zonder lever kan ik ook niet leven dus daar zijn we ook zuinig op en de artsen gelukkig ook. En zo ben ik hopelijk met mijn verjaardag aanstaande vrijdag een stuk helderder en kan ik dit wellicht in het klein vieren...en nog verder aansterken en herstellen voor de volgende kuur.

Vanmiddag heerlijk geslapen en buiten gewandeld met mijn schoonouders.

Weten jullie trouwens dat het de eerste week van september collecteweek is voor het KWF Kankerfonds? Dan lopen er 100.000 collectanten rond om geld op te halen. Waarom zou je doneren?
- 1 op de 3 Nederlanders te maken krijgt met Kanker
- Er bijvoorbeeld nog steeds niet bekend is waarom patienten met ALL zo enorm zweten....(en ik spreek uit ervaring - toen de diagnose bij mij gesteld werd lag ik echt 's nachts in het zweet te baden - hele T-shirt en bed hartstikke nat!). Dat is toch zielig! (ik preek natuurlijk nu voor eigen parochie)

Samen kunnen we ervoor zorgen dat kanker een ziekte wordt die niet meer dodelijk is.

Dus...! Jullie weten wat je te doen staat ;-p. Als we nou allemaal een euro geven dan kan de volgende ALL patiënt misschien de nacht iets comfortabeler de nacht doorkomen. Laten we samen in actie komen voor meer kankeronderzoek. Geen aan de collectant, fiets een berg op, doneer bloed, knip je haar af (min 20cm) voor een pruik, bak koekjes en kom die in Den Bosch afgeven...alles mag!

Op zondag 14 september vindt voor de eerste keer het event "Swim to fight Cancer" plaats in Den Bosch. Dan zwemmen deelnemers 2 kilometer in de Singelgracht en de Stadsdommel door en langs prachtig gerestaureerde Vestingwerken. Maarten van der Weijden is ambassadeur. Hij won het gevecht tegen ALL dat in 2001 geconstateerd werd. In 2008 werd hij Olympisch kampioen 10 km open water zwemmen.

Wie weet welke medaille ik ooit ga winnen? Heeft iemand suggesties? Misschien heb ik nog verborgen talenten?

Geluksmomentje van vandaag: ik kijk in de spiegel en het lijkt alsof helemaal achteraan op mijn wang...jawel achteraan bij mijn oren kuiltjes ontstaan. Krijg ik mijn oude gezicht weer terug? Riet zie jij dit ook? Ja. Ik vraag dit later aan nota bene mijn eigen moeder. Weten jullie wat die zei? Dat het ook kon zijn dat mijn wangen dikker werden. Bedankt mam, haha. Ik ga voor optie 1. Kuiltjes en minder dikke hamsterwangetjes.

Dag 49: #prikken: 0, # tabletten: 3
Dag 50: #prikken: 1, # tabletten: 3

  • 25 Augustus 2014 - 21:06

    Saskia Sprengers :

    Lieve Kirsten, wat super balen dat je lever waarden nog niet zo goed zijn als gehoopt, wij zijn zo hard voor je aan het duimen dat jouw lieve levertje snel hersteld! Wat betreft die medaille: ik dacht aan een wielerronde, dan fiets je Adriaan er zo uit :) xx

  • 25 Augustus 2014 - 21:57

    Mario Koppen:

    Kirstens Medaille is het Boekenweek geschenk.

  • 26 Augustus 2014 - 08:55

    Maaike Pieltjes:

    Die kuiltjes waren er donderdag ook al Kirsten, ik heb ze gezien!! Had je net al een berichtje gestuurd voor ik dit had gelezen. Balen dat de waarden nog niet goed zijn. Dan maar je verjaardag extra speciaal vieren en hopelijk meteen erna beginnen. Succes met de ruggenprik vandaag. X

  • 26 Augustus 2014 - 11:51

    Ineke Noordhoek (GE):

    He, wat balen van de waardes. Maar vol blijven houden! Je doet het super!

  • 26 Augustus 2014 - 15:34

    Niels Karssen:

    Heel veel sterkte, Kirsten!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 915
Totaal aantal bezoekers 207739

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: