Dag 3.1 - Tiende chemokuur
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
04 November 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
De derde ronde, de derde ronde....de derde ronde (horen jullie mevrouw Stemband van de Meneer Kaktus show ook)?
Vanochtend hebben we ons weer gemeld in het ziekenhuis. Dit keer op de dagbehandeling, want omdat ik zo goed reageer mag ik van Grote Smurf nu op de 'echte' dagbehandeling. Een zaal met een stuk of 8 vliegtuigstoelen. Dan wordt je even aan de chemo gehangen, lees je een boekje onder het genot van een kop soep en een broodje en kan je daarna weer naar huis. Of gift zoals ze dat hier ook noemen. Tja, je kunt er maar een naam voor verzinnen. Op 'gift' was ik zelf toch niet zo snel gekomen. Van de ene kant red het je leven hopelijk en kun je het als gift zien, maar haal van het woord een 't' af en ik weet niet of ik daar zo blij van wordt...Ik ben benieuwd hoe ik deze 'vliegtuig'-zaal' ga vinden. Misschien wel net zo gezellig om met lotgenoten te kunnen kletsen. Of juist niet, we gaan het wel ervaren.
Voor vandaag is er op deze poli een kamer met een bed voor mij gereserveerd. Omdat ik ook een ruggenprik krijg. Fijn. De eerste twee infuuszakken hangen er snel aan. Eentje met een inlooptijd van 5 minuten de ander van een uur. En dan is het wachten op de ruggenprik. Assertief als ik ben vraag ik of deze niet eerder gezet kan worden, en dat lukt! Zo komt mijn favoriete neuroloog mij een uur eerder verrassen met een bezoekje. Oefening baart kunst, vandaag gaat het in 1x met een beetje doorduwen goed. Top! Nog een uurtje platliggen en dan weer naar huis. Moe en pips stap ik in de auto.
De oncologisch verpleegkundige kwam ons nog een folder brengen over AYA - Adolescent & Young Adults; jong en kanker...Hoe ga je daar mee om. Een initiatief vanuit het Radboud in Nijmegen. Eens kijken wat dit precies is. Zo hoorde ik ook van haar over het Vicki Brown huis in Den Bosch - een inloophuis voor kankerpatiënten en hun naasten. Hier ga ik morgen eens een bezoekje brengen.
Thuis aangekomen gaat Adriaan op de fiets naar de Gamma. Kijken of we onze bank iets kunnen ophogen zodat ik makkelijker op kan staan. Het lukt. Hij komt thuis met langere pootjes. Deze worden vakkundig door Adriaan onder de bank gemonteerd. Joehoe...en ik denk zelfs stiekem dat opa's en oma's hier ook heel erg blij van gaan worden.
De kop is er weer vanaf.
#tabletten: 6, #prikken: 2
Vanochtend hebben we ons weer gemeld in het ziekenhuis. Dit keer op de dagbehandeling, want omdat ik zo goed reageer mag ik van Grote Smurf nu op de 'echte' dagbehandeling. Een zaal met een stuk of 8 vliegtuigstoelen. Dan wordt je even aan de chemo gehangen, lees je een boekje onder het genot van een kop soep en een broodje en kan je daarna weer naar huis. Of gift zoals ze dat hier ook noemen. Tja, je kunt er maar een naam voor verzinnen. Op 'gift' was ik zelf toch niet zo snel gekomen. Van de ene kant red het je leven hopelijk en kun je het als gift zien, maar haal van het woord een 't' af en ik weet niet of ik daar zo blij van wordt...Ik ben benieuwd hoe ik deze 'vliegtuig'-zaal' ga vinden. Misschien wel net zo gezellig om met lotgenoten te kunnen kletsen. Of juist niet, we gaan het wel ervaren.
Voor vandaag is er op deze poli een kamer met een bed voor mij gereserveerd. Omdat ik ook een ruggenprik krijg. Fijn. De eerste twee infuuszakken hangen er snel aan. Eentje met een inlooptijd van 5 minuten de ander van een uur. En dan is het wachten op de ruggenprik. Assertief als ik ben vraag ik of deze niet eerder gezet kan worden, en dat lukt! Zo komt mijn favoriete neuroloog mij een uur eerder verrassen met een bezoekje. Oefening baart kunst, vandaag gaat het in 1x met een beetje doorduwen goed. Top! Nog een uurtje platliggen en dan weer naar huis. Moe en pips stap ik in de auto.
De oncologisch verpleegkundige kwam ons nog een folder brengen over AYA - Adolescent & Young Adults; jong en kanker...Hoe ga je daar mee om. Een initiatief vanuit het Radboud in Nijmegen. Eens kijken wat dit precies is. Zo hoorde ik ook van haar over het Vicki Brown huis in Den Bosch - een inloophuis voor kankerpatiënten en hun naasten. Hier ga ik morgen eens een bezoekje brengen.
Thuis aangekomen gaat Adriaan op de fiets naar de Gamma. Kijken of we onze bank iets kunnen ophogen zodat ik makkelijker op kan staan. Het lukt. Hij komt thuis met langere pootjes. Deze worden vakkundig door Adriaan onder de bank gemonteerd. Joehoe...en ik denk zelfs stiekem dat opa's en oma's hier ook heel erg blij van gaan worden.
De kop is er weer vanaf.
#tabletten: 6, #prikken: 2
-
05 November 2014 - 16:02
Olga (familie):
Lieve Kirsten,
Fijn dat het nu poliklinisch kan. Om thuis lekker in je bedje te liggen als je je niet lekker voelt
is toch wel wat prettiger neem ik aan !
Wat wordt Fleur toch groot, mama heeft gisteren foto's doorgestuurd. Een lekker scheetje met mooie ogen die je wilt knuffelen, maar die knuffels komt ze niet te kort, met al die oma's en opa's over de vloer.
Lieverd, ik wens je weer heel veel sterkte voor de komende periode ! Je kunt het !!!
Een dikke knuffel voor jullie drieën !
Olga <3<3 XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
