Dag 2.11 - ik weet het! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 2.11 - ik weet het! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 2.11 - ik weet het!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

15 September 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Ik weet het....ik weet hoe ik straks wil vieren dat ik beter ben. Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn toch? Waarschijnlijk duurt het nog een jaar of 2-3. Och, dromen mag toch?

Wat vinden jullie van het volgende scenario:

Op de polikliniek verklaart de dokter mij 'gezond' (dat is wel de voorwaarde natuurlijk, anders gaat het hele feest niet door ;p). Dikke tranen over mijn wangen. Een dikke high-five met Adriaan. Jaaah - ik ben weer beter! En dan komen we het ziekenhuis uitlopen. Daar staat een grote groep vrienden en familie op ons te wachten. Ja - jullie horen daar natuurlijk allemaal bij! Heliumballonnen, confetti en vuurwerk, het kan niet gek genoeg. Onder luid gejuich en geklap loop ik dan naar jullie toe. Armpjes in de lucht. Er worden foto's gemaakt. Weer dikke tranen over mijn wangen.

En dan proosten we samen op het leven met een groot glas rosé champagne. Vervolgens loop ik dan verder op de rode loper naar een grote limousine, waarmee we naar de feestlocatie rijden. Druk toeterend en zwaaiend naar alle voorbijgangers. Ik leef! En nog een hele tijd! We rijden naar een mooi kasteel met een mooi terras. Hier feesten we buiten verder (het is immers super mooi weer!), een coverband verwend ons met goede muziek, lekkere drankjes en hapjes worden rondgebracht. Ik dans en praat met jullie tot in de vroege uurtjes. Energie voor tien! En dan kruip ik vroeg in de ochtend heel moe maar voldaan in mijn bedje.

Nou? Vinden jullie het wat? Aanvullingen, suggesties?

#tabletten: 5,5 , #prikken: 0

  • 15 September 2014 - 20:24

    Alieke:

    Ik denk dat ergens in het verhaal Fleur (die dan inmiddels kan lopen) uit een grote taart tevoorschijn moet komen, met extra confetti!

  • 15 September 2014 - 20:49

    Gerda:

    Ik mis een wereldticket, want immers mogen ze ook aan de andere kant van de wereld weten dat jij weer beter bent. Dan offer ik me voor die ene keer op om de Bob te zijn. Dat wil zeggen: na ons feestje regelen we een taxi naar Schiphol, maar ik haal je een maand later met liefde weer op! ;-)

  • 15 September 2014 - 22:01

    Bert:

    en je wordt natuurlijk ook toegezongen!

  • 16 September 2014 - 01:54

    Kristie Gesthuizen:

    Geen aanvullingen: daar wil ik gewoon bij zijn

  • 17 September 2014 - 09:09

    Maaike Pieltjes:

    JAAAAAA!!! En dan jij in je allermooiste jurk en Adriaan onweerstaanbaar in pak :-) en als klap op de vuurpijl, Fleur als een echt prinsesje.

    Dikke kus!

  • 18 September 2014 - 15:57

    Siegrid:

    Ik mis de trouwjurk, het JA woord en de trouwtaart

  • 18 September 2014 - 21:39

    André En Rita:

    Lieve Kirsten,

    Je eigen scenario is al mooi. En neem daarbij al die geweldige aanvullingen. Jammer dat je er nog een tijdje op moet wachten maar jouw feestje wordt wereldnieuws!

    Liefs, ook voor Adriaan en Fleur,
    André en Rita

  • 23 September 2014 - 10:53

    Olga (familie):

    Lieve Kirsten,

    Daar wil ik natuurlijk bij zijn, en ben waarschijnlijk die gekke tante die staat te springen, dansen als
    een oude taart.......haha!

    We houden je eraan !

    Dikke kus !!! xxxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 841
Totaal aantal bezoekers 207774

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: