Officieel dag 1 van mijn reis - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Officieel dag 1 van mijn reis - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Officieel dag 1 van mijn reis

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

09 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Laten we eens met groots nieuws beginnen. Mijn kleine meid is vandaag 2 maanden oud geworden. Tussen alle hectiek van de afgelopen dagen vond ik toch nog een momentje om tompouces te bestellen. Elke dag wordt immers een feestje dus dit is er weer een. "Onze mascotte - Fleur 2 maanden oud". En of ze mijn mascotte is. Ik zie haar groeien, niet normaal. Ze is de afgelopen maand weer bijna een kilo aangekomen. En wat een tevreden meisje, moppert bijna niet en ze vindt het heerlijk om met haar mama te knuffelen. En ik met haar natuurlijk!

Morgen krijgt ze haar eerste vaccinaties - daar kan ik helaas niet bij zijn, want dat was helaas niet in het ziekenhuis te regelen. Maar daar gaat Aadje vast een filmpje van maken. Ben benieuwd of ze weer zo'n bikkel is als met haar hielprik en glucose prikjes. Ze gaf geen kick.

Wederom meer positief nieuws vandaag. De prednison slaat aan zoals verwacht dus er zijn al behoorlijk wat kankercellen met de grond gelijk gemaakt - we zitten inmiddels op 2100, en mijn bloedplaatjes zijn weer aan het stijgen dus de kans op blauwe plekken wordt weer wat minder. Omdat ik mee doe met een studie begint vandaag officieel dag 1. Nu dus 7 dagen prednison en volgende week woensdag begint de heftige chemo. Dan moet en zal alles kapot. Om hopelijk het beenmerk te kunnen resetten zodat mijn lijf dit in de toekomst na meerdere kuren/ beenmerg transplantatie(s) het weer zelf goed kan oppakken.

Vandaag extra controle bij de oogarts en de kaakchirurg. Twee dingen waar ik een hekel aan heb - prikken (tja daar kom ik niet om heen - 's ochtends vroeg om 8:00 vaste prik) en de tandarts - ga liever naar de gynaecoloog. Het lijkt een futiliteitje, maar een ontsteking in mijn mond zou mij fataal kunnen worden als ik volgende week geen of weinig soldaten cellen heb die een ontsteking aan kunnen vallen. Gelukkig goed nieuws. Lachend de foto op - en dus lachend met de kaakchirurg de kamer weer uit. "Het is altijd lente in de ogen van de knappe tandarts assistente..."

Ik vind het wel heel spannend volgende week - mijn 'gezonde' lijf wordt heel erg ziek gemaakt. Met bijwerkingen als misselijkheid en koorts maar in het ergste geval lig ik kruipend over de grond en moeten ze mijn billen afvegen. Nog vrijwilligers? Haha.

Om mij hierop voor te bereiden is het devies - zo conditioneel goed mogelijk erin - dus elke dag een uur op de fiets en vooral geen groenten eten...Huh?!? Tja daar zitten dus geen calorieën in. Het is dus nu bunkeren, bunkeren, bunkeren. Heel tegenstrijdig aan mijn toch gezonde levensstijl. Eten was en is nog steeds erg fijn maar ben bang dat het binnenkort een gevecht gaat worden. Sowieso drie maaltijden per dag, maar om flinke reserves op te bouwen nu dus ook extra snacks als poffertjes, kroketten, pinda's enz). Zoveel mogelijk naar binnen werken. Ben ik straks ook nog een dikke kale kankerpatiënt. Nou dat kan er ook nog wel bij. Alles om weer gezond te worden.

Terwijl ik dit schrijf is Adriaan een enorme poepbroek van Fleur aan het schoonmaken...dikke pech jonguh - die zijn vanaf nu voor jou ;-p. En wie kan hem dat moederinstinct eens uitleggen dat die kleine niet altijd honger heeft - maar af en toe ook gewoon even lekker vastgehouden wil worden? Voel ik met toch weer een beetje onmisbaar.

De reacties, kaarten, cadeaus zijn hartverwarmend het doet mij echt heel goed dat iedereen zo met ons meeleeft. Van chocolaatjes (ze zijn al bijna op Sas - heerlijk) tot aan een grijnzende ballon (erg cool!) en mooie krachtige positieve tekeningen en kaarten - winner of the day: ''Tough cookie".

Net mezelf nog een uurtje in het zweet gewerkt. Adriaan moet morgen die fietsbroek met zweem die ik ooit voor 10 euro in de uitverkoop met goede voornemens met kaartje en al in de kast heb gegooid toch maar eens gaan zoeken. Pijn aan mijn zitbeentjes! Heel raar dat daarna de voedingsassistent binnenkomt en je een magnetronpizza zit weg te werken - was stiekem nog best lekker. Nu nog een bakje vla - eiwit verrijkt en straks wat chippies. Hmm.

#tabletten: 6, #prikken: 1

  • 09 Juli 2014 - 16:48

    Ingrid Van Overveld:

    Hee Kirsten,
    Wat een nieuws hebben we gisteren hier gekregen en zoals alle andere het al zeiden, het sloeg in als een bom! Maar door je fantastische blog wordt je meteen weer positief en dat is super goed! Je gaat deze rot ziekte gewoon keihard verslaan "no doubt"!
    Geniet vandaag maar van de 2maanden verjaardag van Fleur!!! Die volle broek zal vast een zeker als een cadeautje zijn :).

    Groetjes,
    Ingrid

  • 09 Juli 2014 - 19:39

    Carien:

    Heej Kirsten,

    Tja die billen....dat hebben we al aangeboden he ;-))

    Super dat je lichaam nu al zo goed reageert op de prednison! Je vechten wordt nu al beloond!
    En jullie mooie meissie alweer 2 maanden...wat gaat dat snel zeg. Fijn dat ze het zo goed doet en lekker tevreden is. Misschien moet je een boek schrijven: moedergevoel voor papa"s :-p

    Liefs Carien

  • 09 Juli 2014 - 21:26

    Mariska:

    Hey meis,

    Proficiat met je meisje. Wat een mijlpaal...alweer 2 maanden! Als je dat boek moederinstinct voor vaders gaat schrijven dan wil ik graag een kopie! Hier ook een papa die denkt dat babys heeel vaak honger hebben.

    Als ervaren billenpoetser en kotsbakjeshouder bied ik mijn diensten bij je aan hoor. No problem... maar gelukkig zijn er goede medicijnen tegen. Dus hopelijk helpen ze je ook. En geloof me dik zul je niet wordn van je dieet...daar werkt je lijf veeeel te hard voor. Topsport bedreven door een Toppertje dat is het...En dat is te merken ook aan je lab, wat een fijne uitslagen zijn dat.
    Geniet van je meisje en adriaan en succes!!!
    X Maris

  • 10 Juli 2014 - 09:47

    Rianne Everaars:

    Zet ‘m op Kirsten! You can do this…samen met je familie, vrienden, Adriaan en jullie prachtige dochter!!! Heel veel sterkte!

    Groetjes Rianne

  • 10 Juli 2014 - 21:39

    Margreet:

    Wat een leuke foto van jullie 3en !
    En wat is er toch veel gebeurd de afgelopen week.
    Fijn dat jullie een paar dagen naar huis gaan!

  • 13 Juli 2014 - 19:47

    Ineke Stijnen:

    Hoi Kirsten,

    Ik hoorde vandaag het nieuws via Sjors. Ik ben meteen naar je blog gegaan en zal je op afstand ook gaan volgen en blijven volgen.
    Ik wens je alle goeds toe, veel sterkte en vechtlust, samen met je familie en vrienden.
    En ik moet even nog zeggen dat jullie een prachtige dochter hebben. Wat een schoonheid!! Echt een dotje.

    Groetjes,
    Ineke Stijnen

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 1323
Totaal aantal bezoekers 207752

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: