Dag 4.4 - Thuis - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 4.4 - Thuis - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 4.4 - Thuis

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

09 Januari 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Thuis! Heerlijk. Vanavond weer lekker in mijn eigen bed slapen naast Adriaan. Wat was het weer een heftige week.

Goed geslapen, ondanks de spoeling die vannacht gewisseld werd en de tabletten die ik 's nachts heb ingenomen om de MTX te neutraliseren. De 1e bloedspiegel meting van de MTX was dit keer 96 tov 63 in mijn vorige MTX kuur in oktober. Dit heeft dus waarschijnlijk te maken met de spoeling die ik gemist heb. Gelukkig was de derde bepaling 0,5 tov 0,4 de keer ervoor. Mijn lijf heeft de achterstand dus zelfstandig ingehaald. Nu afwachten of we de spiegel met de laatste tabletten onder de 0,2 kunnen krijgen. Om 10:30 wordt er weer bloed afgenomen.

Vanochtend ook gesproken met een maatschappelijk werkster. Een fijn gesprek. Gesproken over de emotionele rollercoaster, de situatie thuis, gang van zaken in het ziekenhuis, revalideren, de WMO. We houden contact.

Verder contact gezocht met een klachtenfunctionaris op aanraden van de afdeling, zodat e.e.a. geregistreerd en vastgelegd wordt. Zo gezegd, zo gedaan. Deze had ook tijd en is bij mij op de kamer langs geweest. Zij gaat e.e.a. nu verder begeleiden. Hopelijk kunnen we volgende week met mijn behandelend arts en het afdelingshoofd om de tafel om wat zaken uit te spreken. Hoofddoel voor mij is om mijn behandelend team deelgenoot te maken van het totaalplaatje waar ik als patiënt tegenaan loop, frustraties te uiten maar ook vooral met goede intentie samen te kijken hoe zaken verbeterd kunnen worden.

En zo duurde de middag nog heel erg lang. Uiteindelijk kregen we de uitslag pas om 17:15. Gelukkig, de waarde zit onder de 0,2 - op naar huis! Uitpakken, eten en onder de douche alle stress van deze week afspoelen. Home sweet home! Fase 4 zit er voor de helft op.

#tabletten: 14, #prikken: 1

  • 10 Januari 2015 - 11:11

    Marloes Van De Sande:

    Hi Kirsten,

    Wat heb je weer een heftige week achter de rug! Elke keer schrik ik weer als ik lees dat er weer wat fout is gegaan in het ziekenhuis. Niet te geloven dat dit in Nederland allemaal nog gebeurd.

    Nu thuis lekker bijkomen en genieten van je gezin zodat je weer met goede energie de tweede helft aan kan gaan.

    Groetjes Marloes

  • 10 Januari 2015 - 21:15

    Cynthia (GE):

    Hoi Kirsten,

    Wat een heftige week heb je weer achter de rug! Wel heel fijn dat je lichaam zo super goed herstelt, nu thuis bijkomen en zo snel mogelijk fase 4 weer achter de rug hebben.

    Groetjes Cynthia

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 484
Totaal aantal bezoekers 207685

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: