Dag 4 - het eerste positieve nieuws is binnen! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 4 - het eerste positieve nieuws is binnen! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 4 - het eerste positieve nieuws is binnen!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

06 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Helaas toch weer niet goed geslapen ondanks de slaappil. Ik ben moe, maar dat is ook niet zo gek van alles wat er speelt. Afwisselend lopen mijn ouders en Knels, Riet en de broers met aanhang binnen.

Vandaag mijn kamer hier maar eens (laten) opruimen. Van eensgezins appartement van 90m2 meter naar een patientenkamer van een 20m2 met 2 volwassenen en een pasgeboren baby. De wieg van Fleur staat naast me, het luchtbed van Adriaan staat tegen de muur. Er is een extra rolkastje geregeld voor de kleertjes van Fleur. We mogen haar straks gaan wassen op de verloskunde afdeling.

Vandaag ook veel last van stuwing door het afbouwen van de borstvoeding. Dus loop ik met bevroren maandverbandjes in mijn bh om te koelen, ben ik nog een beetje aan het kolven en hoop ik vooral dat dit ongemak niet te lang duurt. En dat ik geen borstontsteking krijg want dat kan ik er nu helemaal niet bij hebben. De prednison zit nu ook in mijn melk, daarom mag Fleur dit niet meer hebben. Gelukkig heb ik een kleine liter moedermelk in de vriezer wat we nu mixen met kunstvoeding om de overgang voor Fleur wat kleiner te maken. Onze lieve meid doet het zo goed. Het is nog steeds zo'n tevreden kindje, ik zie haar sputteren met de fles en haar zoeken op mijn borst. Ik ben zo trots op jou!

De eerste deal is trouwens gesloten. Voor wie het niet weten, mijn aanstaande schoonvader heeft een dikke, ja toch wel behoorlijke dikke buik. Elke zwangerschap van Femke en ook die van mij heeft hij beloofd af te vallen wat wij tijdens de zwangerschap zouden aankomen. Jullie raden het al dat is natuurlijk niet gelukt....We hebben afgesproken met ferme handdruk dat tegen de tijd dat ik gezond ben verklaard dokter Laméris weer op gezond gewicht zit. Knels je mag hieronder zelf even aangeven hoeveel kilo's er dan af moeten en dat gaan we natuurlijk maandelijks bijhouden. Geen excuses meer over emotie-eten. Ik gezond, dan jij ook gezond. Het is tijd om aan jezelf te gaan werken. Dus kom van de bank af en ga bewegen. Twee plakjes kaas op je boterham is voldoende. De volgende twee plakjes blijven dus vanaf nu aan de kaasstomp zitten! (sorry, ik neem geen blad meer voor mijn mond ;-p). Als eerste doel voor jou - koop een hip mooi (kleiner) pak wat je aan kan trekken tijdens je afscheidsfeest voor je pensionering in september/ oktober. Dan ga ik ervoor zorgen dat ik erbij ben. Al moet dat dan kaal en in een rolstoel.

Het eerste goede nieuws is binnen. Ik heb inmiddels (pas) 3 porties prednison binnen en mijn bloedwaarden zijn aan het verbeteren. Waarschijnlijk maar een klein beetje maar toch! Nu moet die stijgende lijn door gaan zetten. Ronde 1 wordt voor mij - kom maar op.

#prikken: 2, # tabletten: 9

  • 06 Juli 2014 - 21:01

    Saskia:

    Lieve Kirsten, wat een goed idee om dit dagboek bij te houden. Ook slim om iedereen zo op de hoogte te houden! En wat schrijf je het allemaal mooi op.

    Wat een mooie foto van Fleur ook: zo sterk al met haar hoofdje. Zoveel om voor te vechten: je bent een super mama! En Adriaan ook een super papa natuurlijk :) En wij vechten gewoon met jullie mee. Hoop dat je vannacht wat kan slapen.

    Dikke X

  • 06 Juli 2014 - 22:24

    Marijn :

    Lieve Kirsten,
    Wat zijn wij ons geschrokken van het nieuws. Wat is het leven wreed en wat is het soms moeilijk te bevatten. Vorige week zagen we elkaar nog en toen wist je nog niet wat je nu weet.
    We gaan je blogs zeker volgen, jouw schrijven is zeker de moeite waard om te lezen, wat een talent. Hopelijk kun je de ellende een beetje van je af schrijven om zo positieve energie voor jezelf en jouw gezin over te houden.

    In gedachten zijn we bij jullie, we bewonderen jou (en natuurlijk jouw naasten) en wensen jullie heel veel sterkte de komende tijd. Een tijd die niet makkelijk zal zijn, maar jouw strijdlust zegt enorm veel! Dat is al het halve werk.

    Dikke kus
    Marijn, Anita en Damian

  • 06 Juli 2014 - 22:43

    Mariska:

    Lieve Kirsten,

    Wat goed van jou om al je gedachten, gevoelens en frustraties op te gaan schrijven, en ons zo ondertussen ook meteen op de hoogte te houden!
    Ik heb net je eerste 4 dagen zitten lezen en ik kan alleen maar zeggen: respect, wat ben jij een vechter! En je hebt helemaal gelijk, knop om, positief denken en keihard de strijd aangaan. Dat is het enige wat je kunt doen en ik ben ervan overtuigd dat optimisme een hele positieve invloed op het hele proces gaat hebben. Ik ben enorm trots op je en super om te horen dat je bloedwaarden al iets verbeteren. Rond 1 is alvast voor jou, de rest volgt!
    Lief vriendinnetje, je bent een super sterke meid en je weet waar je voor vecht, voor je 2 kanjers, Adriaan en Fleur. En dat gaat je zeker lukken. We slepen je hier doorheen met zijn allen!
    Op naar het volgende positieve nieuws!

    Dikke X

    PS: zag ik nu pringles op je kamer staan;)

  • 07 Juli 2014 - 08:04

    Erwin:

    Absolute held!!!!! Ronde twee wordt ook voor jou! You bet! X - Erwin

  • 07 Juli 2014 - 10:43

    Koos:

    Hi Kirsten,

    Ik krijg net te horen wat jou overkomt, wat een verhaal! Ik schrik er wel aardig van en je zult begrijpen, zeker gezien mijn eigen jeugd. Gelukkig is de gezondheidszorg sterk verbeterd en lees ik in je blog een strijdbare en krachtige vrouw, die zich niet laat kisten door deze K.. ziekte.

    Sterkte dame en als het even tegenzit, dan staan wij er om je te steunen!

    X Koos & Sabine

  • 07 Juli 2014 - 12:18

    Maaike:

    Kanjer! Positief nieuws #1 is in de pocket, op naar de volgende. X Maaike

  • 07 Juli 2014 - 12:55

    Mariska:

    He meis,

    Wat fijn om de verhalen te kunnen lezen hoe het met je gaat en hoe de dagen in het ziekenhuis verlopen. een heel goed idee om het voor jezelf van je af te schrijven en voor mij (en vele anderen) toch mee te kunnen lezen en mee te leven vanaf de zijlijn.

    Ik lees toch al een voorzichtige 1-0 Kirsten-leukemie cellen! Iedere cel minder is is positief, dus ga zo door!

    Fijn dat Adriaan en Fleur bij je mogen slapen, dat vroeg ik me al af hoe dat zou gaan. Al blijft het slapen wat beperkt ondanks de slaappillen lees ik. Dat zal hopelijk gauw beter worden. Maar fijn dat je niet je gezin hoeft te missen, want dat zou nog extra naar zijn.

    Ik vind het onwijs knap dat je het zo krachtig oppakt allemaal, heel dapper van je. Weet dat je een heel scala aan vrienden en familie om je heen hebt die je zullen steunen zoveel als we kunnen. Heel heel veel succes met de strijd meis!

    Liefs, Maris


  • 07 Juli 2014 - 17:17

    Carien:

    Lieve Kirsten,

    Ook wij lezen met je mee en zijn in gedachten bij jou, Adriaan, Fleur en de rest van je familie!
    Fijn om te horen dat Adriaan en Fleur bij je kunnen zijn in het ziekenhuis. Al is het qua ruimte wat passen en meten, het belangrijkste is dat ze bij je zijn.

    Heel veel succes met dit gevecht! Het eerste goede nieuws is binnen, mogen er nog vele volgen!

    Liefs,
    Carien, Ger-Jan en Mirthe

    P.S. Ben trouwens benieuwd hoeveel kilo's dokter Laméris aan gaat geven; Knels je moet nu toch echt met je billen bloot! ;-)

  • 08 Juli 2014 - 17:41

    Nienke Van Der Hout:

    Lieve Kirsten,
    Wat knap dat je een blog bij kunt houden! Een goede manier om alles van je af te schrijven!
    Knels kan er nu niet meer onderuit! We houden hem in de gaten!
    Heel veel sterkte met alles, ik denk aan je!
    Liefs xxx

  • 28 Juli 2014 - 22:19

    Anke:

    Het leest als een detective , ontroerend dapper dat is een KEUS

    liefs

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 1705
Totaal aantal bezoekers 207717

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: