Dag 4.25 - start laatste MTX kuur

Inmiddels is gezin Laméris weer helemaal boven water. Fleur heeft nog even gepiekt qua temperatuur richting de 40. Bij Adriaan zat de schrik er meteen in, zijn eerste gedachte was o nee het zal toch geen leukemie zijn. Kort overleg met de huisartsenpost wat te doen. Vrijdagnacht hebben we haar dan ook bij ons op de kamer gelegd om haar goed in de gaten te kunnen houden. Elke twee uur werd ze huilend wakker. Zo zielig. Zaterdag heeft ze veel geslapen. Adriaan kreeg zaterdagmiddag verhoging. "Ik weet het zeker ik krijg ook de griep!" Mannen! Gelukkig heeft het niet doorgezet. En ook Fleur werd zondagochtend weer als een Duracell konijn, spartelend met armen en benen, vrolijk wakker. Zo kennen we je weer.

Zondagavond ben ik ingecheckt - hopelijk voor de allerlaatste keer - op afdeling C5. Mijn laatste MTX kuur en daarmee ook de laatste opname van mijn behandeling. Alle volgende chemokuren worden als het allemaal goed blijft gaan op de dagbehandeling gegeven. Even een kuurtje halen en dan weer naar huis. Beter! Nadat Adriaan naar huis was, nog heerlijk genoten van de film Intouchables.

Maandagochtend ben ik erg moe wakker geworden. Vannacht om 24:00 uur is de eerste spoelzak eraan gehangen. En die is vervolgens later nog twee keer gecontroleerd. De lucht is erg droog hier en ik heb behoorlijke hoofdpijn. Nou dat begint goed. Adriaan werkt vandaag in het ziekenhuis en is op de gang al begonnen met werken zodat ik nog even kon blijven liggen. Als ik in mijn pyjama en onderbroek om het hoekje kijk is hij met een partner van een andere patiënt aan het praten. Of ik niet zo "sexy" wil doen en wat aan wil trekken. En zo loop ik mijn kamer weer binnen, zet mijn pruik op mijn hoofd en loop weer naar buiten. Tja, het is ook wel erg sexy dat korte stekelkoppie! Mijn haar is inmiddels weer een stuk voller aan het worden, en is super zacht. Heel lekker. Jammer dat ik hierna drie kuren krijg die iets minder goed zijn voor mijn haar...

Tegen 9 uur wordt mijn plasje gecheckt. Quizvraag nummer 1: Met welke PH waarde kan mijn kuur eraan gehangen worden? Helaas pindakaas, PH = 7. En niet de benodigde 7,5...Ik grap nog naar de verpleegkundige, heb ik zo'n zuur lijf? Ben ik zo'n zuurpruim? Haha. Na een extra flesje binatriumcarbonaat zit ik een half uur later op 8. Mooi. Let the games begin.

Sinds een paar weken heb ik wat meer last van mijn buik. Ik ben ongerust dat het mijn lever is die wellicht wat "burnout" symptomen begint te vertonen. Gelukkig komt Smurfin vandaag langs om mijn buik te controleren. Mijn lever is niet vergroot, goed nieuws! Voor de zekerheid laten we mijn leverfuncties bepalen middels mijn bloed om dit te vergelijken met eerdere labuitslagen. Waar het zeurende gevoel dan vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Het kan wat irritatie zijn van het leverweefsel...voor nu ben ik gerust gesteld. Hopelijk zijn de bloedwaarden nog steeds goed.

En dan wordt eerst de Vincristine eraan gehangen, dan de stootkuur (hele hoge dosis in korte tijd) MTX en vervolgens de 23-uurs zak MTX. Ik voel me weer moe worden en wegzakken. Ik lig veel op bed. De zakken komen hard aan dit keer. Gelukkig zijn mijn leverfuncties goed dus dat is een geruststelling. 's Avonds komt Maaike bij mij logeren. Heel fijn want alleen slapen 's nachts vind ik niet fijn meer. De keer dat ik alleen sliep en zo benauwd werd was niet prettig. De hoofdpijn wordt alleen maar erger en ik ben niets waard. Met een sexy slaapbril op mijn hoofd lig ik op bed om ook het licht te weren. Maaike zit naast me een boek te lezen. Mijn lijf verliest de strijd vandaag - en zo beland de pasta tot twee keer toe in de wc. Bah. Vies. Ik zit er doorheen. Gelukkig heb ik sterke schouders naast me. Uiteindelijk kijken we de laatste aflevering van "Wie is de Mol" en gaan daarna de lichten uit. Maaike bedankt voor het logeren!

Gisteren weer met behoorlijke hoofdpijn opgestaan. Het wil maar niet zakken. Vandaag is papa overdag bij mij. Ik lig als een dood vogeltje in bed dus die paps van mij kan fijn leren voor zijn golfexamen. Elk voordeel heb zijn nadeel zal ik maar zeggen. Die vieze gele fluorescerende zak hangt nog steeds aan mijn paal en is misselijkmakend. Ik heb ook geen trek maar eet een beschuitje. Deze blijft er gelukkig in. De lunch - yoghurt met muesli haalt de eindstreep niet en heeft kennelijk een retourtje gekocht. 's Middags komt mama met Fleur op bezoek. En zelfs voor onze kleine meid heb ik momenteel niet veel energie. De appel en een soepstengel van Fleur hou ik gelukkig wel binnen. De rest van de dag lig ik, op een klein ommetje buiten na, plat op bed. Adriaan komt papa aflossen en slaapt bij mij vanavond. Zelfs de heerlijke rendang van mama eet ik 's avonds niet. En dat wil veel zeggen! Haha. De lichten blijven zo veel mogelijk uit en ik vraag de verpleging om iets sterkers dan een paracetamol. Helaas is dit toch de veiligste pijnstiller. En zo krijg ik opnieuw paracetamol en een kalmerend pilletje wat zou kunnen helpen om in slaap te vallen. Een uur later gooi ik hetgeen wat ik nog in mijn maag heb wederom in de wc. Hopelijk zijn de pillen genoeg opgenomen om toch wat te werken.

"Bos gezocht voor alle beren op de weg!"

Tot middernacht heb ik heerlijk geslapen. Tijd voor de prik om de bloedspiegel van de MTX te bepalen en te starten met de folinezuur tabletten. Helaas slapen Adriaan en ik daarna rommelig. Vanochtend lijkt de hoofdpijn iets te zakken, hopelijk blijft dat zo. Het eerste beschuitje zit erin en ik heb trek in de sinaasappel die naast me ligt. Een goed teken. Wel zijn er de eerste tekenen dat mijn mond kapot gaat. Mijn tong krijgt weer strepen aan de zijkant en lijkt wat dikker te zijn. Maar goed, ik ben bewapend dit keer. De morfinepillen, kamillethee en de blender zijn in huis.

Mijn nagels zijn - komen we nu achter - best verkleurd. Door alle medicijnen die ik slik. Het is nu een soort van duo penotti geworden. Vooraan een streep oranje/geel en erachter weer de vertrouwde transparant/witte nagel. Gek dat dit nu pas opvalt. Ook op mijn teennagels loopt zo'n streep. Misschien dat als het witte transparante gedeelte helemaal doorkomt de broze nagels ook verleden tijd zijn. Laten we het hopen, want ze splijten en breken bij het minste op geringste wat ik doe.

En voor de mooie spreukenmarathon (daar komt hij Sanne ;p):
"Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag!"

Hopelijk wordt vandaag een betere dag.


Dag 4.21 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 4.22 - #tabletten: 8, #prikken: 1
Dag 4.23 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 4.24 - #tabletten: 13, #prikken: 2
Dag 4.25 - #tabletten: 16, #prikken: 2