Dag 5.22 - Center Parcs - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 5.22 - Center Parcs - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 5.22 - Center Parcs

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

13 Maart 2015 | Nederland, Westerhoven

De Belgische vakantie zit er al weer op. En ik heb genoten. Heerlijk gewandeld, gefietst, gekookt, paasbloemstukken gemaakt, Belgische worstenbroodjes gegeten, tijdschriften gelezen, geslapen, gebadderd en in het zonnetje gezeten.

Woensdag was het weer papadag en ben ik samen met Adriaan naar Maastricht gereden. Vorige week kreeg ik een berichtje van een lotgenoot die mij gevonden had via kanker.nl. Dit is een website waar je een profiel op kan aanmaken – gecategoriseerd op ‘kankersoort’. Zo had ze mij en mijn blog gevonden. “Eigenlijk hoef ik me niet echt voor te stellen. Je kunt gewoon je eigen blog lezen en dat ben ik. Echt niet normaal hoeveel ik van jou herken.” Ze woont in de buurt van Maastricht dus zijn we gaan koffiedrinken. Zo ontmoette ik "Ikke", mijn alterego. Wat een feest van herkenning. Ook zij heeft enkele weken na haar bevalling leukemie gekregen, volgt hetzelfde traject met chemokuren. Ze loopt echter een paar maanden op mij voor want ze zit al halverwege de onderhoudsfase. Heel fijn om je te ontmoeten, we houden contact!

Hierna hebben Adriaan en ik het centrum van Maastricht nog onveilig gemaakt. We hebben vooral voor Adriaan geshopt. Mij kost dit eigenlijk nog teveel energie. Gelukkig is hij goed geslaagd. In het zonnetje nog lekker geluncht op het Vrijthof. Heerlijk even met z’n tweeën quality time. Zwaar vermoeid weer terug in de auto. Maar het was het dubbel en dwars waard.

Vanochtend mocht ik in het ziekenhuis in Weert bloedprikken. Heel fijn, want dat betekent dat ik niet op en neer naar Den Bosch hoef. Eerst bij het laboratorium de prikbuizen ophalen en toen naar de Weertse oncologie afdeling. Heel toevallig kom ik daar mijn vroegere buurvrouw tegen. Deze dagbehandeling ziet er een stuk gezelliger uit dan in Den Bosch. Meer kleur en een huiskamer idee in plaats van een klinische zaal waar alles wit en grijs is.

Na het bloedprikken doe ik samen met mama boodschappen. Bij vakantie hoort lekker eten, en zo stop ik het winkelwagentje vol lekkernijen. Opeens staat er een AH medewerkster voor mijn neus. “Mag ik je een bloemetje aanbieden?” Uh, ja hoor – zeg ik verbaasd. Wat blijkt, ook zij leest mijn blog. En ze vindt het zo bewonderenswaardig hoe ik er mee om ga. Het is iemand die we kennen van vroeger. En daar sta ik dan emotioneel. Tussen de Pickwick thee aanbieding 3 halen 2 betalen en de pakken toiletpapier. Heel erg lief, bedankt voor dit spontane gebaar! De tulpen staan midden in de woonkamer in ons Center Parcs huisje. Op en top genieten!

Met een dikke glimlach op mijn gezicht rijden we terug naar België. De arts belt bijna. Blijft toch elke keer weer spannend. Waarop mijn pa vraagt, waarom moest je bloedprikken? In principe om te checken of mijn bloedplaatjes niet te laag zouden zijn. Dan heb je kans op bloedingen. Dus dat is an sich niet spannend. Maar ze zien dan ook of de rest van mijn bloed goed is. En dat blijft toch elke keer weer spannend. Even afleiding zoeken. Spullen pakken. De telefoon. De assistent van de arts. Mijn bloed is goed. Fijn. HB 8.0, trombo’s 200 en leukocyten 9,9. Nog steeds aan de hoge kant maar binnen de normaal waarden. Vorige week waren deze 25,6 – een megascore veroorzaakt door de hoge dosering aan prednison pillen. Kaliumgehalte 4,1. Allemaal heel netjes. Fijn. Nu heb ik echt vakantie. Nog snel een snoezelslaapje en op naar Center Parcs Kempervennen.

Mijn ouders helpen me te installeren in dit knusse bungalowtje. We zijn voor het VIP arrangement gegaan en zo hebben we een bubbelbad, sauna, regendouche, open haard, tuinset met BBQ EN elke ochtend verse broodjes. Whoehoe! Wat een feest. Waar je al niet blij van kan worden, toch? En zo genieten we vanavond van eten van de toko, lopen we een rondje en zit ik nu achter mijn laptop. De sauna staat inmiddels aan. Tot over een paar dagen.

Geluksmomentjes:

Fleur zegt MAMA!!! (of ze daar mij mee bedoelt is een tweede, maar het begin is er ;p)
Fleur kan zwaaien - daaag opa, daag oma!


Dag 5.18 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 5.19 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 5.20 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 5.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 5.22 - #tabletten: 6, #prikken: 2

  • 14 Maart 2015 - 14:34

    Margreet:

    Wat een vrolijk verslag , zo fijn om te lezen !!
    Het is jullie zo gegund.
    En nu genieten van een lekker weekje Kempervennen.

    Groetjes,
    Margreet L.

  • 14 Maart 2015 - 17:53

    Judith :

    Hoi Kirsten,
    Fijn om te lezen. En leuk je ontmoet te hebben afgelopen woensdag. We houden zeker contact. We houden contact
    Xx je lotgenoot

  • 14 Maart 2015 - 17:56

    Alida En Hans:

    Oooh wat heerlijk voor jullie, ga er maar ontzettend van genieten, jullie hebben het zo verdiend!!!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Westerhoven

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 625
Totaal aantal bezoekers 207718

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: