Dag 24 - misselijk en krachtsverlies - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 24 - misselijk en krachtsverlies - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 24 - misselijk en krachtsverlies

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

30 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Heerlijk geslapen na die intensieve dag gisteren in het ziekenhuis. Mijn rug is behoorlijk beurs maar is te houden met wat paracetamol. Ik sleep mezelf mijn bed uit en merk dat ik behoorlijk misselijk ben. Mezelf de hometrainer opgesleept. Een kwartiertje dat lukt net. Daarna weer gestrekt op de bank. Nat washandje op mijn hoofd en rustig blijven liggen. Toch maar een misselijkheidspil genomen. Het lijkt wel of het monster van Lochness mijn organen ronddraait - easy girl.

Blijven liggen. Om 12:00 uur naar de fysiotherapeut voor mijn nek. Gaat al stukken beter dus vandaag is meer preventief. Het devies van vandaag is "Sta op en loop!". Vandaag is de dag dat ik merk dat ik enorm in aan het leveren ben aan kracht. De paar treden bij de fysiotherapeut hakken erin. Ik voel me een oude vrouw, merk dat mijn benen aan het veranderen zijn qua stevigheid. Het devies wordt dus: "Sta op en loop!". En zo sleep ik me toch als een soort van marionette poppetje mentaal over straat. Het gevoel alsof ik mijn benen vooruit aan het schoppen ben om maar in beweging te blijven. Het wordt een mentale strijd de komende periode en ik ga die winnen. Al geeft mijn lijf het op, mijn hoofd gaat me hierdoor heen trekken. Al moet ik straks misschien in een rolstoel of gewassen worden onder de douche, ik moet naar het einddoel blijven kijken.

Vanmiddag (kraam)bezoek gehad van twee oud-collegaatjes, heel gezellig en dubbel tegelijkertijd. Fijn dat jullie er waren meiden en over een poosje gaan we gewoon weer in de Beurs eten in Rotterdam zoals vanouds! Gaan we weer slap ouwehoeren over mannen, vakanties, en onze toekomstdromen ;-p.

Samen met mams boodschappen gehaald voor het avondeten. Het gaat net. Zul je altijd zien dat er dan net een junk voor je aan de kassa staat die heel op zijn gemak de boodschappen (lees 15 flessen bier, een zak chips en een fles bleek...huh? Waar zou hij die voor gebruiken?) in een plastic zak stopt. Wij dus extra lang wachten...och hij heeft alle tijd van de wereld geef hem eens ongelijk.

Na het eten, ja ik ben trots op mezelf, Aadje kom. Nu wandelen! Sta op en loop is het devies. En zo loop ik nog 20 min buiten rond. Compleet bekaf ben ik nu mijn blog aan het schrijven. Maar deze 20 min zitten weer in de benen. Die ouwe oma benen. Hoppa! Die nemen ze me niet meer af.

#tabletten: 9, #prikken: 1

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 634
Totaal aantal bezoekers 207711

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: