Dag 3.8 - 100 dagen kankervrij!!! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 3.8 - 100 dagen kankervrij!!! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 3.8 - 100 dagen kankervrij!!!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

11 November 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Laten we eens met het goede nieuws beginnen. Vandaag ben ik officieel 100 dagen in complete remissie (zo heet dat voor doktoren...)

Ik zeg - 100 dagen KANKERVRIJ!

Mooie nieuwe mijlpaal.

En zo is vandaag ook kuur 12 er weer in gegaan. Daar ga ik heel kort over zijn. Mijn bloed was wederom fantastisch. Nog geen signaal van opkomend leverfalen - dus dat stemt positief voor volgende week. Alhoewel een weekje vakantie mij wel mentaal goed zou doen. Helaas is de allergische reactie van vorige week niet in mijn digitale dossier opgenomen dus dat wordt vandaag alsnog gecorrigeerd. Momenteel veel last van de pillen die ik slik. Beetje neerslachtig, last van slapeloosheid, druk hoofd, vol gevoel, nergens zin in. Dus alle mantelzorgers (waarvoor veel dank!) slepen mij de dag door.

Ik heb momenteel weerzin in alles wat met het ziekenhuis te maken heeft. Smurfen, pillen, niet kunnen poepen, eten, sapjes - maar dan ook echt alles. Enerzijds gezond natuurlijk, anderzijds ook wel lastig. En zo komen we er bij het avondeten achter dat het ook echt lastig is om niet over het ziekenhuis of ziek zijn te praten. Alles relateert er aan. De knipoog van de zuster naar Knels, mijn pillen die ik moet pakken, de planning voor de rest van de week etc. Hopelijk kan ik het ziekenhuis voor de rest van de week een beetje loslaten. Later deze week nog een keer bloedprikken.

Gisteren ben ik met opa en oma uit Dalen met Fleur naar het consultatiebureau geweest. Ze is weer goedgekeurd. 8 kilo schoon aan de haak met haar 69 cm en grote hoofd, haha. Ze doet het fantastisch. De fruit en groentehapjes gekookt door haar mama gaan inmiddels ook smakelijk naar binnen en de eerste tekenen van rollen en kruipen zijn gesignaleerd!

Dag 3.5 - #tabletten: 9, #prikken: 0
Dag 3.6 - #tabletten: 9, #prikken: 0
Dag 3.7 - #tabletten: 10, #prikken: 1
Dag 3.8 - #tabletten: 9, #prikken: 2

  • 11 November 2014 - 19:20

    Saskia Sprengers:

    Wat een mooi nieuws Kirsten! Allemaal dankzij jouw doorzettingsvermogen, je bent een topper! En Fleur al 8 kilo, jeetje die is lekker aan het groeien. Ook al net zo'n topper als haar mama :)

  • 11 November 2014 - 21:15

    Ingrid Van Omme:

    Super nieuws topper!
    Houd moed!

  • 12 November 2014 - 10:17

    Elly En Rob(familie):

    Hartstikke goed nieuws Kirsten kop op he! Fleur lijkt inderdaad op een mini Tina turner.

  • 12 November 2014 - 20:25

    Annelies:

    Op naar minstens 100.000.000.000 kankervrij!!!!

  • 12 November 2014 - 21:03

    Carolijn:

    Wat een mijlpaal weer Kirsten, 100 dagen zonder die K cellen!!! You are too strong for them!!! Hoppa! En wat een mooi nieuws dat ook Fleur groeit als kool! Je stopt vast heel veel liefde in haar groenten en fruit hapjes! XX

  • 12 November 2014 - 23:38

    Marleen (zwanger Fit):

    Op naar de 200 dagen kankervrij! En wat een gave foto van Fleur. Tina Turner heeft flinke concurrentie ;-)

  • 13 November 2014 - 15:40

    Giny Oosterwijk:

    Hallo Kirsten en Adriaan,
    Een paar weken geleden hoorde ik dat jij(Kirsten) een weblog bijhoudt.Je kent me niet,maar ik ben een "oude"juf van Adriaan.Ik lees het en raak ontroerd door je vechtlust!En wat zoek je steeds de positieve punten op.Geweldig!En fijn dat jullie zo genieten van Fleur.Een rijk bezit.
    Ik wens jullie beiden heel veel sterkte en zet 'm op!
    groeten Giny Oosterwijk

  • 14 November 2014 - 17:32

    Mariska:

    Proficiat met de eerste 100 dagen!!! Toch alweer bijna een kwart jaar! Wat een knapperd is ze toch, die Fleur! Kan zo door als mini Turner...Fijn om te lezen dat ze t zo goed doet.
    En ik vind het alleen maar knap.dat jij pas na zoveel maanden ziekenhuis, ziek zijn en medicatie het even beu bent. Dag mag ook wel een keer! Jij kiest hier toch niet voor? Leuk die smurfen,maar een even zonder zou heel fijn zijn, toch? Goed dat je doorzet en ik hoop.echt dat alle ellende straks voorbij is voor je (oja en voor dat poepen...Misschien andere medicatie vragen zoals.magnesiumoxide, als dat mag bij je andere medicate..werkt soms beter..).
    Sterkte meis!
    X Maris

  • 16 November 2014 - 16:40

    Olga (familie):

    Hey Kirsten,

    Wat een goede berichten allemaal, ik had even niet zoveel tijd om je blog te lezen, maar wat
    gaat het goed lieve schat....... en wat een toestand van de verkeerde medicatie ! Niet normaal zeg...!

    Ben er van overtuigd dat jouw positieve instelling bijdraagt aan jouw genezing, KANJER !

    Wat is Fleur toch een lekker ding, daar kunnen jullie trots op zijn !

    Dikke kus Olga <3<3<3

  • 17 November 2014 - 17:29

    Siegrid:

    Woehoeeeee! en die trend ga je mooi doorzetten topper! Wat een heerlijke foto van Tina alias Fleur. Ze kan zo het podium op.

    Liefs Sieg

  • 01 November 2015 - 18:56

    Siegrid :

    Toppertje!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 847
Totaal aantal bezoekers 207286

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: