Dag 6.5.15 - komt 1 jaar kankervrij in het gevaar?
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
28 Juli 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
En tja. Hoe stoer ik afgelopen week nog vertelde dat mijn lijf het volhield....de hoeveelheid virussen of bacteriën werd mij nu toch ook teveel. Gisteren ben ik gaan bloedprikken en enkel daarvan stond het zweet me al op mijn rug. Snel naar huis en vooral even helemaal niets doen. Het sporten heb ik afgebeld. Keelpijn. Enorme keelpijn. Nergens zin in en algehele malaise. Pijn in mijn onderrug, pijn aan mijn huid...griepverschijnselen. Nog steeds geen koorts. Ongesteld - ja dat kan er ook nog wel bij En als ik dan mijn bloeduitslagen hoor wordt het mij even teveel. HB 7.6, leuko's 6.8, neutrofielen 5.4, trombo's 256, ALAT 103. Ik voel me zielig!
Ondanks dat mijn HB goed is, zijn mijn witten bloedcellen en neutrofielen te hoog. De medicatie gaat dus per direct omhoog naar 3x 6mp. Maar waarom zijn ze nu ineens "zo hoog" (voor mij dan)? En daar staat Meneer Onzekerheid wederom op de stoep. Zou het komen omdat ik me niet lekker voel? Zou het komen omdat mijn lijf door het suikervrije eten sterker aan het worden is en zich verzet tegen de medicijnen? Zou de leukemie terug zijn? Een geluk bij een ongeluk....bij het bloedprikken is het verkeerde formulier gescand waardoor er dus ook een ALL differentiatie gedaan wordt. Helaas was deze gistermiddag nog niet bekend. Echter zo krijgen we vandaag wel zekerheid of er iets mis is. Zou ik 4 augustus - 1 jaar kankervrij gaan halen? Of wordt ik een jaar teruggegooid in de tijd, terug naar af? Of zoals bij monopolie - terug naar de gevangenis met de doodstraf als gevolg?
Gisteravond krijg ik alsnog koorts. Met dubbele dekens lig ik met een trui en broek aan in bed. Een kruik is uiteindelijk nodig om het echt warm te krijgen. De koorts valt uiteindelijk mee 38.2. We besluiten het deze nacht even aan te kijken voor we het ziekenhuis bellen. Ik wil mijn lijf de kans geven om het eerst zelf op te lossen voor ik weer een week aan een antibioticakuur gezet wordt. Gelukkig verloopt de nacht ondanks wat onderbrekingen met Fleur redelijk rustig. Vandaag lekker tv kijken in bed, slapen en niets doen. Rond half twee krijgen we het goede nieuws. Geen afwijkingen te zien in mijn bloed. Mwoh wat een opluchting. Wat een spanning weer. Bah. Dit went echt nooit. Op zulke momenten zou ik zo graag mijn onbezorgde leventje terug willen! Me vooral druk maken over pietluttigheden. De file op de weg naar huis, de aardappels die niet gaar genoeg zijn, sinaasappelsap dat op het aanrecht gemorst wordt, een gekrompen t-shirt in de wasmachine...dat lijkt me heerlijk.
Het goede nieuws van vandaag is dus: 1 jaar kankervrij gaat gevierd worden! Dit weekend ga ik met een klein groepje vriendinnen de Loosdrechtse plassen onveilig maken. Proosten op mijn 1e verjaardag ;p. Genieten van hopelijk mooi weer, hapjes en gezelligheid! Ik heb er enorm veel zin in.
Het tweede goede nieuws van vandaag is mijn gewicht. Met officieel 8,5 kilo afgevallen zit ik weer op mijn oude gewicht van voor mijn zwangerschap - 69,8 kilo! En ik durf wel te stellen dat ik in het afgelopen half jaar misschien wel het dubbele ben afgevallen. Elke prednison week zorgt toch weer voor een gewichtstoename van 1 a 1,5 kilo die er vervolgens ook weer vanaf getraind moest worden. In deze strijd is mijn gewicht natuurlijk helemaal niet belangrijk. Maar 8,5 kilo (pak maar eens 6 anderhalve liter flessen frisdrank op) extra meeslepen is vermoeiend en niet goed voor je zelfvertrouwen. Die kale dikke is bij deze dan ook officieel weggepoetst. Dat past mooi bij het 1-jarig jubileum. Dus wie weet kan ik dit weekend die twee leuke nieuwe broeken weer aan die ik driekwart jaar geleden gekocht heb en vervolgens niet meer paste. Trek ik er aan elk been eentje aan. Gewoon omdat het kan.
Nu die kankerpatiënt nog...En zo had ik met Adriaan wel een interessante discussie. Want officieel ben ik nu nog steeds leukemie-vrij. Ben ik dan nog wel een kankerpatiënt? Ben ik nog ziek (ik word in ieder geval wel ziek gehouden)? Stel ik me nog voor als Kirsten met...? Of als Kirsten zonder...? Of heb ik geen leukemie meer en word ik behandeld om een eventuele terugkeer te voorkomen? Wij denken het laatste...maar wat ben ik dan? Een placebo kankerpatiënt? Een patiënt die wel behandeld wordt maar geen ziekte heeft? Hersenspinsels...
Dag 6.5.11 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.5.12 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.5.13 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.5.14 - #tabletten: 7, #prikken: 1 (3x6mp)
Dag 6.5.15 - #tabletten: 12, #prikken: 0 (3x6mp + MTX)
-
28 Juli 2015 - 21:45
Marloes Van De Sande:
Hi Kirsten,
Blijf goede moed houden! Je doet het super goed en jouw lijf is beresterk dus dat komt goed.
Hopelijk is Fleur ook weer snel de oude.
Geniet van je weekendje weg!
Groetjes Marloes -
07 Augustus 2015 - 16:43
Lindsay Bossong:
Hey lieve Kirsten,
Je moet je vooral gewoon voorstellen als Kirsten, mama van Fleur, vriendin van Adriaan. als iemand die heel leuk kan schrijven. Niets kankerpatient. Dat is niet wie je bent. Weet alsjeblieft dat je iemand bent waar ik heel veel bewondering voor heb:)
Gefeliciteerd met het behalen van je eerste jaar kankervrij. Die andere vier gaan ook lukken en vast ook snel voorbij, tijd is zo relatief. Ik weet het zeker, het gaat helemaal goedkomen.
Veel liefs,
Lindsay
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley