Dag 3.33 - kerstmarkt Aken - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 3.33 - kerstmarkt Aken - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 3.33 - kerstmarkt Aken

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

06 December 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Vandaag vanuit België een ritje gemaakt naar de kerstmarkt in Aken. Iets wat Adriaan en ik al jaren willen doen maar nog niet eerder gedaan hebben samen. En nu vanuit België is het niet gek ver rijden. Ik vind het wel spannend want dit gaat mij veel energie kosten, maar levert hopelijk ook weer energie op. Heen en weer in de auto slaap ik. De auto stallen we in een parkeergarage vlakbij de markt. De kraampjes staan op een relatief klein oppervlak rondom de Dom en het stadhuis.

Eerst even bijkomen en wat drinken. Tussendoor zit ik op bankjes om even uit te rusten. Heerlijk genieten van Frankfurter worst en aardappel rösti met knoflooksaus. Veel kerstversiering, 'lebkuchen' (soort van speculaaspop), veel te dure kerstversiering, sjaals, mutsen en lekkernijen. Gezellig om de kerstsfeer al te proeven. Volgend weekend op zoek naar een kerstboom. Als we thuiskomen kruip ik in bed en slaap zo weer dik twee uur.

Mijn haar is trouwens alweer aan het groeien en we hebben zelfs het idee dat het alweer voller aan het worden is. Ik steek mijn tong uit naar alle chemo die mijn haar heeft doen uitvallen. Niet helemaal gelukt. Mijn lijf is sterk. Gek hoor, ben ik dus nooit helemaal kaal geweest. En de verpleging en informatieblaadjes maar zeggen dat je met 2 tot 3 weken helemaal kaal zou zijn. Heb ik na 5 maanden en 14 chemokuren nog steeds stekeltjes, haha. Wel is het koud zo'n stekelkoppie. Een lekker gevoel onder de douche op mijn bolletje, maar heel koud in bad. Als je eenmaal met je hoofd onder water bent geweest koelt het veel sneller af - dus nu gaat er bij mij een warm washandje op. Maar zeker buiten en soms ook binnen zet ik een wollen muts van de wintersport op.

Afgelopen week bedacht ik me dat ik het afgelopen periode toch al een hoop afdelingen gezien heb in het Jeroen Bosch ziekenhuis:
- Radiologie (longfoto's & echo van mijn buik)
- Kaakchirurg
- Operatiezalen
- Verloskunde
- Hematologie
- Polikliniek Oncologie
- Oogarts
- Gynaecologie
- Eerste hulp
- Pre-operatieve screening
- Anesthesiologie
- Apotheek
- Bloedafname

En aan mijn bed:
- Fysiotherapie
- Diëtiste
- Maatschappelijk werk
- Geestelijke verzorging en pastoraat

Hmm...welke zou ik nog eens willen bezoeken? Geriatrie is wel een goede - dan wordt ik ten minste heel oud ;p. En dat ik maar zo snel mogelijk naar revalidatiegeneeskunde mag gaan.

#tabletten: 3, #prikken: 0

  • 07 December 2014 - 21:14

    Nienke:

    kom mij maar een keer bezoeken! Ik werk op de allermooiste afdeling in het jbz. Maar ik wil je niet als patiënt zien :)

  • 07 December 2014 - 21:33

    Margje:

    Lieve Kirsten,

    Wat ben jij toch een kanjer! Ik heb ontzettend veel bewondering voor de manier waarop jij je hier doorheen slaat. Je bent een super survivor dus die geriatrie afdeling ga jij zeker weten ooit bezoeken!

    Denk aan je!

    Liefs Margje

  • 07 December 2014 - 21:53

    Mariska :

    Wat schrijf je mooi over de afgelopen dagen. Fijn dat je kunt genieten van kleine maar toch ook de grote dingen in je leven. Je meisje, adriaan, je familie en de feestdagen.
    Is "mijn" afdeling in t verpleeghuis, de geriatrische revalidatie, een goed streven voor je? Kunnen we over 50 jaar samen een rollator race houden.
    Alvast veel succes deze week.
    Knuffel. Maris

  • 08 December 2014 - 11:50

    Marloes Van De Sande:

    Hi Kirsten,

    Weer een indrukwekkend lijstje. Houd het hier voorlopig maar bij hoor ;-)
    Veel succes deze week!

    Groetjes Marloes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 617
Totaal aantal bezoekers 207774

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: