Dag 14 - Sterke generatie vrouwen

Ook mijn oma hebben we het nieuws natuurlijk verteld. In eerste instantie voorzichtig in stapjes, want hoe vertel je een oud mensje van rond de 90 dat haar kleindochter zo ziek is geworden? Later die week wordt er minder om de hete brij heen gedraaid "Kirsten is ziek, ernstig ziek." "Och nee toch!". Compleet overstuur en in dikke tranen wordt er een kof koffie weg gedronken en een sigaret opgestoken. In gedachten verzonken zou mijn oma mijn oma niet zijn of ze trekt de pantoffels uit, schoenen aan en weet ze wat te doen. En zo tuffelt ze met rollator de 300 meter naar de Sint Martinus Kerk in Weert onder begeleiding van mijn ouders. Waar natuurljik wel unne echte dikke kaars opgestoken wordt. Het geld is ze vergeten, maar dat wordt door moederlief graag voorgeschoten.

En zo blijkt maar weer. Ik kom uit een generatie van sterke vrouwen. Wij weten wat te doen bij tegenslag. Actie! Niet stilzitten en afwachten maar gaan met die banaan. En zo dwaalde mijn gedachten af naar wat ik in mijn leven al voor andere spannende dingen heb mee mogen maken....en dat begon al heel vroeg.

Zo ben ik toen ik klein was - ja niet iedereen kent mij, geboren in Dubai en heb ik de eerste tien jaar van mijn leven veel in het buitenland gewoond en gereisd. Djubail, Porto Onno, Curaçao de meeste plaatsen klinken exotischer en spannender dan het is. Ik was zo klein dat ik me hier niets meer van kan herinneren - en wat ik me herinner, herinner ik me vaak denk ik eerder van foto's dan van mijn eigen geheugen.

Maar zo ben ik dus ooit in het gras beland als kleine blonde dreumes met een slang. Hoorde mijn ouders ineens de tuinman schreeuwen en tieren...."Saved by the bell". Of die keer dat ik met mijn overbuurjongen op de Tamboerstraat in het speeltuintje aan het spelen was. Hij als cowboy met ineens een lasso om mijn nek. De striemen hebben nog een tijdje gestaan...Ik heb gebungeejumpt, parachute gesprongen, gezwommen met haaien, roggen en lionfish, geknuffeld met cheetah's en jonge leeuwen (en GE collega's - zeker ga ik vechten als een leeuw!). Aangevallen door een groep apen. Tja dat was ook wat. Sta je daar in je eentje in je bikini op de camping in Zambia, de hele Baobab groep bij het zwembad....wordt er een groep apen opgejaagd door een groep toeristen. Aahhhhh!!!! Ik sta hier zowat poedeltjenaakt, komen er 12 kleine apen op je af met ontblote tanden. HEELLPPP! Gelukkig kwam de buschauffeur met slippers gooiend mij te hulp en ben ik met de schrik en een hoge bloeddruk vrijgekomen. De rest van de dag niet meer alleen op pad.

Eerder die dag liepen we met een klein groepje bij de Victoria Falls rond als afsluiter van onze rondreis door Zuidelijk Afrika. Hmm..een takje, o nee toch niet. Gelukkig net een grotere stap kunnen maken op het zandpad. Ah, wat een lief klein slangetje...later die dag bleek dat dit wellicht een kleine black mamba is geweest.

Zo zie je maar weer. Mij krijgen ze niet zo snel klein. Ik heb voor hetere vuren gestaan....naja, veel heter moeten ze nou toch ook weer niet gaan worden.

Straks mijn compacte koffer inpakken voor 3 nachtjes. Inchecken en vol goede moed beginnen aan de dag van morgen. 8:00 beenmergpunctie, 's ochtends chemotherapie via infuus en tussen de middag de befaamde ruggenprik. Nu wel van dokter X. Dokter Y was vorige week een 'invalneuroloog' omdat dokter X (opnieuw? - we hebben nog geen kennisgemaakt) vader was geworden. Nog van harte gefeliciteerd in ieder geval! Nou heb ik afgelopen week veel last gehad van mijn nek - zitten is bijna niet te doen, liggen is het enige fijne. Een van de mogelijke bijwerkingen van een lumbaalpunctie.

Dat betekent natuurlijk wel dat ik het hier met hem morgen voor het prikken wel even over wil hebben. Hem even in zijn ogen wil aankijken of hij wel genoeg geslapen heeft...en hij wel een goede 'one hundred and eighty' in mijn ruggenmerk prikt. Dus wie o wie kent dokter X? Ik heb nog een oppas opa en oma in de aanbieding voor vanavond, zodat hij morgen fris en fruitig mij een 'Bull's eye' in mijn lendenwervels kan gooien.

Elke dag blijf ik ontroerd door alle aandacht die wij krijgen. Lieve sms-jes, kaarten, posters, appjes, presentjes (feel good lippenbalsem, zonnige nagellak, doosje vol geluksspreuken, tweets, knuffel, armband, knutselwerken, 'we transfer' muzieklijsten, luisterboek met verhalen van onderweg - dankjewel volleybalteam!!! - jullie weten het zo gek niet zo te bedenken ;-p). Ik heb zelfs een hele mooie poster gekregen "Keep Calm Kirsten You Can Do It" zonder afzender - wie mag ik hiervoor bedanken? Dankjulliewel allemaal! Het doet ons heel erg goed dat er zoveel mensen meeleven en aan ons denken.

Zo ga ik straks met mijn grote kanjer, hand in hand, gebundeld met een hele grote rugzak vol liefde week 3 positief tegemoet.

#tabletten: 8, #prikken: 1