Dag 12 - ik vind mezelf zielig

Gisteravond voor de broodnodige beweging spontaan bedacht om 'mijn mamafit' clubje toch een bezoekje te brengen. Van de 'zwangerfit' gymles stroom je door naar de 'mamafit' waaraan ik net 1 les heb meegedaan na mijn bevalling voor ik ziek werd. Met toch wat lood in mijn schoenen, maar met mijn chaparonne Adriaan voor de mental support de straat overgestoken naar de fysiotherapeut waar ze een klein gymzaaltje hebben. Fijn om jullie gezien te hebben meiden gisteren! En bedankt voor de support. Het deed me goed. Ondanks de misselijkheid en de pijn in mijn nek toch een kleine 30 min op de hometrainer uitgezeten. Adriaan ondertussen het hele verhaal uitleggende want praten en bewegen zit er momenteel nog niet in.

Hopelijk houdt mijn lijf het goed de komende periode en kan ik mee blijven doen met dit soort activiteiten, al is het dan enigszins aangepast of op mijn eigen tempo. Het laatste wat ik wil is in een isolement komen.

Vandaag rustig aan gedaan. Ontbeten, rondje gelopen met Riet - ging nog best aardig ondanks de warmte - en geslapen. Maar man wat is het warm en wat heb ik er last van. Vandaag ook erg misselijk en nog steeds die verrekte pijn in mijn nek. Het is lastig om rechtop te zitten. Liggen is het fijnste. Om 15:30 met Knels en mama naar de kapper in Eindhoven. En voorzichtig positief - ik denk dat zij een kanshebber heeft voor een coupe. Het wordt een korte(re) coupe dat gewoon los kan hangen. Als ik langer ga, en mijn haar in een clip wil stoppen is de kans weer veel groter dat je de randen van de pruik ziet. Lastig hoor. Maar goed. Het wordt denk ik halflang, iets steiler dan ik nu heb en met pony. Kijk je ook niet tegen de rand van de pruik aan. Een Tina Turner coupe hoorde ook tot de mogelijkheden, maar die laat ik toch maar aan me voorbij gaan - alhoewel Simply the Best dan toch wel aanlokkelijk is...

Mama had nog foto's gemaakt van de twee kanshebbers (de blonde wordt besteld in mijn eigen haarkleur). Zat te twijfelen om ze te posten want mijn gezicht spreekt boekdelen - en ik maar denken dat ik daar met een grote glimlach voor de spiegel zat ;-p. Enne, die kortere steile met dat donkere haar vond ik er in het echt stukke beter uitzien, toch mam? Komt niet helemaal goed over op de foto. Volgende week wordt het pruikenfestijn vervolgd.

Morgen een afspraak gemaakt om mijn haar vast korter te laten knippen - opscheren die boel aan de zijkanten en dan bovenop nog maar wat krullen ofzo. Kunnen we volgende week met de bestelde pruiken goed kijken of e.e.a. mooi aansluit bij mijn oren en nek. Want dat is met die dikke bos krullen van mij nu lastig om goed te zien.

In de auto terug naar Den Bosch zei ik nog tegen Knels, ik ben niet zielig en ik ben niet de enige die ziek is. Weet niet precies hoe we hierop kwamen. Eenmaal thuis vind ik mezelf heel zielig, ik spring op bed en de tranen vloeien veelvuldig op de grote schouders van Adriaan. Heerlijk even zwelgen in mijn eigen verdriet: "Waarom, waarom ik, waarom nu?" @)#*@#)&@*$^. Ik merk dat ik boos ben, en er moet nog veel boosheid uit. Het besef komt steeds meer:

- Het wordt een hele lange weg
- Met veel nare onderzoeken
- Veel onzekerheid en spanning
- Al mijn Kirsten-rollen staan op schudden (Kirsten als vriendin, partner, dochter, schoondochter, moeder)
- Hoe ga ik mijn mama-rol invullen?
- Opa's en oma's zorgen voor flessen, poepluiers, kleren en badjes
- Opa's en oma's zorgen dat ik genoeg eet en drink
- Mijn ouders gaan een appartement huren in Den Bosch om ons te komen helpen

Ik ben de controle compleet kwijt...en ik kan er niets aan doen. Moet me eraan overgeven. Hoe ga ik mijn leven vormgeven? Dat is de hamvraag van vandaag en daar heeft niemand antwoord op. Want we weten het niet. Het ligt er compleet aan hoe mijn lijf het gaat houden. Heb ik enkel hulp en een hand nodig op de dagen dat ik in het ziekenhuis lig en kan ik na ontslag de rest van de week mijn leven in stand houden? Zorgen voor Fleur en mezelf als Adriaan aan het werk is? Of wordt ik op een gegeven moment zo ziek dat ik niets meer kan en compleet hulpbehoevend?

We weten het niet. Dus loslaten die boel en dag tot dag bekijken. Nu weekend - Adriaan en Kirsten tijd. Zin in.

#tabletten: 8, #prikken: 1