Dag 3.36 - Opspuitfoto, BH pret en kuur 15!

Gisterochtend opnieuw bloedprikken en wat ik niet had verwacht is dus toch gelukt. It giet oan! Mijn lijf heeft zich weer voldoende hersteld. Spullen pakken en naar het ziekenhuis. Mijn bloedwaarden zijn:

HB: 7.3 (was 7.2)
Leuko's: 5.5 (was 3.2)
Neutro's: 2.0 (was 0.5)
Trombo's: 400 (was 305)
ALAT: 40 ( was 39)
Cholesterol: 7.4 (was 9.7)
Triglyceriden: 2.6 (was 2.8)

Enerzijds fijn om door te kunnen, want als ik deze drie kuren van fase 3b zonder problemen doorloop ben ik vlak voor kerst klaar. En dan heb ik 2 weken vakantie en ben ik dus met kerst en oud op nieuw thuis. Dat lijkt me heerlijk. Bijkomen en genieten van de feestdagen.

Nu ik dit zo opschrijf weet ik eigenlijk niet of dit nu de 15e of 16e kuur is. Erg bizar eigenlijk. Ik heb het opgezocht. Het is kuur 15. Soms kan ik er nog erg boos om worden. Hoeveel kuren er nodig zijn om weer beter te worden. Andere kankerpatiënten zijn wellicht al met 6 of 7 kuren klaar. Alles om beter te worden! Nog een stuk of 12 te gaan voor we de onderhoudsfase in gaan met de laatste 12. En dan door met pillen.

In het ziekenhuis aangekomen leer ik eerst hoe ik de chemospuiten zelf kan zetten. Ik zet 4 spuiten op 2 dagen tijd met 12 uur ertussen. Ik ben een van de eerste als niet dé eerste waarvoor ze deze uitzondering maken. Waarvoor veel dank. Zo hoeven we Fleur niet uit bed te halen als zij al diep in dromenland is. An sich is het zetten van deze spuiten niet veel anders dan het zetten van een trombose spuit maar het blijft natuurlijk wel chemo. Dus we krijgen een boodschappen tas vol met materiaal mee. De chemo, naalden, handschoenen, matjes, een schort, en een naaldencontainer. Wie had gedacht dat ik mijn hand niet meer om zou draaien voor dit soort prikken? Ik heb het gezegd, die lieve artsen helpen mij van mijn prikangst af...;p.

Dan is het tijd om het infuus aan te sluiten. Verdorie mijn PAC weigert weer dienst. Dus er wordt een tweede keer geprikt. Er komt helemaal geen bloed terug in de lijn. En dus wordt er besloten om een opspuitfoto te maken. Zo weten we zeker dat de chemo in de bloedbaan terecht komt. Op naar radiologie om contrastvloeistof door mijn lijn te spuiten om met echoapparatuur te kijken of deze wel in mijn ader beland. Gelukkig is dat zo. Echter de vloeistof gaat eerst omhoog mijn ader in voordat het naar beneden stroomt. Raar! Waarschijnlijk zit er aan het uiteinde van het slangetje bij mijn hart een stolsels dat dit veroorzaakt. Mijn BH met beugels heb ik voor deze exercitie uit moeten trekken. Als ik klaar ben loop ik met mijn BH in mijn hand naar buiten. In de deuropening zwaai ik met mijn BH richting Adriaan die meteen de radioloog achter mij aan kijkt. Die weet op zijn beurt niet waar hij moet kijken. Haha. Grappig. Adriaan roept nog richting de radioloog: tja je bent niet de eerste. Ze is wel eens eerder uitgekleed. Haha, vooral blijven lachen! Volgende keer mijn kanten BH-tje maar eens proberen?

Terug naar de afdeling. Hier wordt een sterk anti-stollingsmiddel in mijn PAC gespoten. Een gootsteenontstopper, zeg maar. Hopelijk helpt dit en lost dit het stolsel op. In het ergste geval moet ik een nieuwe PAC laten plaatsen. Nou, alles behalve dat wat mij betreft dat ding zit net 2 maanden. Na een uur inwerken komt de arts-assistent het anti-stollingsmiddel weer opzuigen. Even gebeurt er niets en zie ik verbaasde gezichten. Gelukkig stroom daarna het bloed in overvloed terug. Fijn. Dat betekent dat bloedafname de komende periode ook hopelijk minder problematisch zal verlopen. Aangezien dit veel tijd heeft gekost wachten we nu eerst op de beruchte ruggenprik voordat het infuus wordt aangesloten.

De ruggenprik verloopt goed. De neuroloog prikt iets lager dan normaal. En stoot de naald met meer kracht naar binnen. Poeh. Dat was heftig. Hij zit wel meteen goed en de liquor druppelt eruit. Dat wordt weer opgevangen in de buisjes. Chemo erin, naspoelen, naald eruit. Hé hé dat hebben we weer gehad. Wat een nare prik blijft dit toch.

Dan gaat het infuus eraan. Gemengd met zoutoplossing is het dik een liter vloeistof die er in een uur ingepompt wordt. De chemo is koud en dat voel ik in mijn lijf in mijn borst. Niet echt prettig. Ik probeer nog met mijn handen het infuusslangetje wat op te warmen zodat de vloeistof nog net wat warmte mee pikt. Het scheelt een beetje maar niet veel. Na een uur ben ik helemaal kapot, emotioneel en gebroken. Elke keer weer erg heftig zo'n dag. Terwijl de chemo inloopt voel ik mijn lijf moe worden en zakken mijn ogen dicht. De afspraken kaart nog ophalen, chemotabletten mee, de tas met alles mee voor de chemospuiten en snel naar huis. Uitgeteld lig ik op de bank.

En dan krijg ik een berichtje. Iemand die in dezelfde periode als mij is gediagnosticeerd met leukemie heeft de strijd verloren. Zij heeft de complete remissie nooit mogen bereiken. Poeh heftig. Ondanks dat ik heel erg positief ben en veel vertrouwen heb in de toekomst komt dit bericht toch hard aan. Zo had het met mij dus ook af kunnen lopen. Jeetje. Tot op heden heb ik los van wat 'kleine' strubbelingen weinig echte tegenslagen gehad. En zo tel ik mijn zegeningen. Het gaat goed. Ik ben nog steeds in complete remissie, de behandeling slaat dus aan en mijn lijf lijkt het tot op heden goed te houden. Ondanks het feit dat het her en der af en toe wel wat begint te kraken. Na een skype gesprek met mijn vader ben ik weer bij positieven en kijk ik met Adriaan nog een filmpje.

Vandaag uitgeslapen, beetje opgeruimd in huis, boekje gelezen, sapje gemaakt want dat kan ik weer drinken, en lekker geluncht. Weer als een blok twee uur geslapen. En daarna nog wat meer aangerommeld en buiten een frisse neus gehaald met Riet en Fleur. Verder een rustig dagje. Voel me al weer stukken beter dan gisteren.

Dag 3.34 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 3.35 - #tabletten: 6, #prikken: 5
Dag 3.36 - #tabletten: 6, #prikken: 2