Dag 18 - schaterlachen - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 18 - schaterlachen - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 18 - schaterlachen

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

24 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Samenvatting van de dag:

- Wat een enorme waardeloze shitdag
- Misselijk naar het ziekenhuis om bloed te prikken
- Misselijk weer terug
- Bed in
- Wakker worden en vier gemiste oproepen van de hematoloog - de schrik in mijn lijf - is mijn bloed niet goed, moet ik mijn tas weer inpakken?
- Bloed is goed - oké gelukkig, pff...waarom bel je dan 4x? Schrik blijft er toch in zitten...
- Vergeten dat Adriaan naar de arbodienst zou gaan - wat voel ik me een waardeloze partner
- Stro op mijn hoofd - iemand nog een paard met honger?
- Spasme in mijn hand

Langs bij de fysiotherapeut. Wat ben ik blij dat deze aan de overkant van de straat gehuisvest is. Kan gelukkig meteen langskomen. En zover het er nu naar uit ziet mag ik nu als 'chronisch zieke' van een heel veel groter scala aan hulp gebruik maken vanuit het basispakket. Nog even verder uitzoeken. Denk aan 1-op -1 begeleiding qua sporten op apparaten maar ook behandelingen waarbij zij mijn lijf kunnen helpen om te blijven functioneren.

Afspraak gemaakt bij de tandarts en mondhygiëniste, waar ik gelukkig morgen al terecht kan. Kijken hoe we samen de schade kunnen beperken van al die chemische rotzooi. Kris alvast bedankt dat je morgen met me op sleeptouw gaat. Voel me zo afhankelijk maar het lukt me zelf nu gewoon echt niet. Zo waardeloos. Dus de fles en de luiers, die mag jij morgen doen ;-p.

En dan...Fleur...mijn mascotte...ze heeft het aangevoeld!!! Wil haar mama op deze donkere dag blij maken. Ze kan schaterlachen!!! Echt schaterlachen, ineens, door een muis van de HEMA van 3,95 euro, gisteren gekocht op mijn goede dag deze week....haha...

MAM!!!
Pak de camera, filmen voor Adriaan. Snel. Wauw, dikke pret Fleur. #trotse mama. You made my day meisje! Filmpje is opgeladen voor degene die willen meegenieten ;-p.

En dan komt ook Maaike nog even met mij knuffelen, gewoon omdat ze dat wil doen. Superlief meis, ik had het nodig.

#tabletten: 8, #prikken: 1

  • 24 Juli 2014 - 21:05

    Kirsten Van Lierop:

    Het filmpje van Fleur laat nog even op zicht wachten.. maar ik was meer dan onder de indruk van haar lach! Ik heb de hele avond geprobeerd er nog eentje op haar gezicht te toveren.. dat lukte wel hoor.. maar niet met die fantastische lach in het formaatje 'geluid' erbij!! Wat fijn dat ze die Kirsten heeft gegund... onze lieve dreumes groeit stapje voor stapje. Wat fantastisch leuk is dat toch.

  • 24 Juli 2014 - 21:06

    Kirsten Van Lierop:

    ow.. dat was ik overigens.. Adriaan.. jaa kirsten zat nog ingelogd enzo..en nu nog. en zo ook nog.. op mijn laptop.. ja.. ons laptop.. zoals dat in brabant gaat.

  • 25 Juli 2014 - 12:08

    Olga:

    Hoi lieve Kirsten,

    Ja, dit moment vergeet je nooit meer, die eerste schaterlach, prachtig en op het juiste moment....!
    Zo beleef je tal van momenten die je blij maken en je verbaasd bent wat ze allemaal kan.

    Heel veel sterkte lieve Kirsten, en een dikke kus vanuit Texel !

    Olga xxx

  • 25 Juli 2014 - 12:19

    Olga:

    By the way, mijn wens is om ooit nog eens een kleine tattoo te laten zetten met de
    naam van Senna aan de onderkant of binnenkant van mijn arm......(hoe ouder hoe gekker...haha !!)

    Dikke kus xxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 677
Totaal aantal bezoekers 207653

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: