Officieel dag 4 - en nu voor het echie - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Officieel dag 4 - en nu voor het echie - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Officieel dag 4 - en nu voor het echie

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

10 Juli 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Nou, ik heb weer een enerverende dag achter de rug. 8:15 - goedemorgen mevrouw van Lierop, wat is uw geboortedatum, prik, ontbijt 8:20, controles - bloeddruk, temperatuur, pols. Adriaan snel naar huis waar Fleur haar vaccinaties door het consultatiebureau thuis kan krijgen. Ik in mijn pyama achter de skype om dit natuurlijk op de voet te volgen en haar sussende woordjes toe te spreken om het leed enigzins te verzachten. Goed gedaan hoor Aadje! En wat een bikkel was ze Fleur - wauw. Even huilen maar daarna net doen of er niets gebeurd was. Mooiste opmerking van de dag: "Net zo'n bikkel als haar mama!"

Tussendoor nog een massage van de fysiotherapeut - lekker even ontspannen in alle hectiek. En dan, jawel de visite van oncoloog/ hematoloog. Een van mijn hoofdpersonen in dit hoofdstuk van mijn leven. Mijn bloedwaarden blijven verbeteren, en waar ik stiekem al een vlakkere lijn had verwacht dalen de slechte cellen toch nog steeds behoorlijk. Van gisteren naar vandaag 2190, naar 1539. Dat is toch mooi weer 30% eraf! Wederom goed nieuws dus want dat betekent dat mijn type leukemie, die prednison niet zo te nassen vindt. Mooi! Dikke pech voor jullie.

Dusse...ik mag dit weekend naar huis van zaterdagochtend tot zondagavond! Kunnen we nu al mooi een eerste 'welcome home' feestje plannen ;-p! Toch wel heel raar, dit was wel het laatste wat ik verwacht had. Wie gaat er thuis op mij letten? Vragen hoe mijn ontlasting eruit ziet (zwart/ bruin met groene ondertoon maar heerlijk smeuïg met aroma - voor degene die het willen weten), hoe ik me voel en mijn bloeddruk controleren?

De centrale lijn voor medicijnen/ voeding e.d. die maandag gepland stond is ook geannuleerd. Zolang ik kan blijven eten gaan we dit nog niet doen. Ook fijn! De medicijnen gaan zolang dus via het infuus in mijn pols. Wel sta ik gepland voor een ruggenprik maandagmiddag. Wederom een belangrijk onderzoek. Enerzijds om te bekijken of er ook tumorcellen in mijn hersenvocht terecht zijn gekomen. Anderzijds om chemo direct hierin in te spuiten om e.e.a. te voorkomen of meteen aan te pakken. Een nare prik staat mij dus op frequente basis (bijna 1x per week) te wachten. Lieve artsen - doen er alles aan om mij van mijn injectie angst af te helpen!

Het is nu officieel dag 4, aangezien dit ziektebeeld zo zeldzaam is moesten ook de artsen even puzzelen met wanneer welke medicijnen te beginnen ook i.c.m. de studie waar ik aan mee doe. Maandag dus dag 8 - start heftige chemo.

Grinnik momentje 1 van de dag: ik kreeg een sms binnen dat ik 1.000.000 pond gewonnen heb! Hoeveel pruiken kan ik daarvan kopen a la 795 euro?

Grinnik momentje 2: Ik ben benaderd voor een interessante vacature als recruiter...ben benieuwd hoe ze reageren als ik solliciteer vanuit mijn ziekenhuis bed en aangenomen zou worden. #wachtkamer ziekenhuis JBZ: Mevr. Jansen, ja fijn dat u er bent, wilt u even het isolatie jasje aan trekken en uw handen met desinfectiespul insmeren, dan kunt u daar in kamer 7, ja die deur ja met die isolatie poster op de deur en dat enge chemische symbool - op 5 meter afstand plaatsnemen van onze corporate recruiter en dan starten we zo de selectieprocedure...maken we er een 'fear factor' hindernisbaan van met enge bacteriën en chemische zooi, hihi.

Ben nog fanatiek aan het fietsen. Uurtje op de fiets, 60-70 RPM, 600kcal eraf met 26 km op de teller. Wie had dat 1 week geleden gedacht...en die zeembroek zit prima. Nu nog wat eelt kweken op die zitbeentjes - auw!

#prikken: 1 - #tabletten: 6

  • 10 Juli 2014 - 21:16

    Adriaan:

    Topper! Mijn topper.. en die andere drinkt, slaapt & poept vrolijk door. Oh ja.. en dat laatste bij voorkeur in een verse luier. Prikjes of niet. Ik heb het zo gemakkelijk met mijn dochter. Maar dat heeft ze natuurlijk allemaal van haar geweldige moeder!
    Nu met haar op de bank ook wat tijd om alle lieve reactie te lezen. Precies wat we nodig hebben! keep up the good work! En als je het niet lukt of kunt ook geen probleem.

    Ik hou van je!

  • 10 Juli 2014 - 23:07

    Kristie:

    Wat heerlijk dat je t weekend naar huis mag!!
    Xxx
    Kris

  • 10 Juli 2014 - 23:35

    Winnie:

    Wow wat fantastisch nieuws dat je komend weekend eventjes naar huis kan! Gewoon zo doorgaan, dan kan je volgende week definitief naar huis ;-)

    Ik lees elke dag jouw berichten en ik vind het zo super om te lezen dat je ondanks deze vreselijke situatie nog overal de humor van inziet! Inderdaad echt een topper!! Ik hoop dat die frequente prikken gauw ophouden voor je; heb je je bevalling zonder ruggenprik doorstaan, krijg je nu em alsnog! Maar ook daar sla je je doorheen, dat weet ik zeker! Zoveel kracht en positiviteit!

    Het gaat je lukken Kirsten! In de toekomst gaan we gewoon met onze schatjes de Bossche terrasjes afstruinen, beloof je me dat?
    Dikke knuffel! xx Winnie

  • 11 Juli 2014 - 08:57

    Annelies De Lange:

    Hoi Kirsten,

    Vol bewondering en helaas iets teveel herkenning, heb ik je enerverende reis tot zo ver gelezen. Hou het positieve gevoel vast, dat gaat je zo enorm helpen! Houd de moed erin en bedenk bij iedere shot chemo, punctie en andere ellende dat het weer een stap vooruit in de goede richting is!

    You go girl!


    Groetjes, Annelies
    (collega van Adriaan)

  • 11 Juli 2014 - 09:25

    Dani:

    Hallo Kirsten,

    von Papa und Mama habe ich die Nachricht über deine Erkrankung erhalten. Helga, Niklas und ich möchten dir und der ganzen Familie ganz viel Kraft und Stärke wünschen. Positive Gedanken sollst du haben und an die schönen Dinge zurückdenken, die in absehbarer Zeit wieder zur euch kehren. Drücke die Daumen und denke an euch, die kleine Familie.

    VG aus Ladenburg
    Dani

  • 11 Juli 2014 - 15:52

    Chantal:

    Hoi Kirsten,
    ik heb heel diep respect voor jou sterkte, positive instelling en ook dat je jou humor niet verloren hebt.
    Ik lez iedere dag jou blog en wet niet of ik heulen of lachen moet. Zeker zit je nu ook te lachen, over het verschrikkelike nederlands van jou "duits" nichtje:-)
    Ik weet dat je all dat ankunt. De vrouwen in onze familie zijn allemaal heel sterk - darom: never forget where you come from. Ik ben heel blij voor jou dat je zo veel steun an Adrian, Renee & Gillion en Joris en Sharon hebt. Family rules!
    Ik wens jou dat het iedere dag noog een stukkje beter gaat en je ook de volgende weken goed ankunt. Ik ben al weer benieuwd op je volgende berichtjes
    Heel veel sterkte en een nog dikkere knuffel and tausend bussis van ons
    Chantal, Marc, Yannick & Julius - supporters of survivor of the fittest

  • 11 Juli 2014 - 18:03

    Carolijn:

    Lieve Kirsten,

    wat heerlijk dat je dit weekend naar huis mag! Lekker met zijn drietjes zijn! Even lekker in je eigen bed slapen, met je eigen spulletjes en je eigen geur en rommel! Wel helaas zelf alles opruimen, of zal lieve Adriaan dat doen? Met heel veel bewondering en respect lees ik steeds je verhalen en bekijk ik de foto's. Je bent een ware schrijfster! Eerlijk, oprecht, maar ook met jouw vleugje humor! Zoals jij bent! Geen recruiter als potentiële baan, maar ga boeken schrijven!! :)
    Ik weet dat je een sterke vrouw bent, een vrouw met ballen, die deze strijd zeker gaat winnen!!! 'Though cookie' geeft het al aan! :)
    Geniet van iedere overwinning, geniet van Adriaan en van je lieve dochtertje! Heb vertrouwen!

    Liefs, en dikke kus!!! Carolijn

    ps. Ik moest van Tim zeggen dat hij vanuit zijn werkplek uitkijkt op het ziekenhuis en dat hij iedere dag even naar je zal zwaaien en een duim zal opsteken! Of hij komt wel een keer langs in de pauze (als dat kan en mag!) xx

  • 11 Juli 2014 - 22:23

    Rosanne:

    Lieve Kirsten,

    Wat fijn dit weekend naar huis! Lekker met z'n drietjes in eigen omgeving.
    Genietse samen.
    Je doet het super goed. Echt heel knap van je. Respect hoor meis.

    Enne, de pickmand staat klaar om met onze meisjes naar het park te gaan. Feline wil ook graag weer spelen met Fleur (dat brabbelde ze vandaag;-)

    Liefs & knuffel
    Rosanne

  • 11 Juli 2014 - 22:54

    Olga:

    Lieve Kirsten,

    Wat een goeie berichten allemaal, en wat fijn dat je het weekend even naar huis mag !
    Ik heb grote bewondering voor jou hoe jij hier mee omgaat....met een grote dosis humor !

    Lieverd geniet van dit weekend met je gezinnetje, dat geeft weer volop energie voor de komende week...!!


    Dikke kus Olga

  • 11 Juli 2014 - 23:07

    Olga:

    Ppssst.....wat een leuke foto's van jullie drieën !! xxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 1145
Totaal aantal bezoekers 207657

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: