Dag 6.11.11 - Ziekenhuisopname 2
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
23 Januari 2016 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Begin van de week begin ik keelpijn te krijgen en te hoesten. Hmm, gelukkig zet het niet door. De keelpijn trekt weg en mijn temperatuur komt niet boven de 37.4. Mooi.
Maar... Jullie voelen hem al aankomen...
Tot donderdagnacht. ’s Avonds blijf ik koud in bed. Trek nog een tweede dekbed over me heen. En opeens. Mijn maag keert zich compleet om. Er zit niets anders op dan een sprintje naar de wc. Het eten dat nog in mijn maag zit komt er compleet uit. Bah! Meteen daarna de thermometer in mijn oor. 39.8!!! Shit. Nee!! Adriaan staat al naast me. Het is kwart over drie. ‘Wil jij de SEH bellen?’. Het antwoord was ons natuurlijk al duidelijk. Snel pak ik het hoognodige en trek warme kleren aan. Adriaan haalt Fleur uit bed. En off we go. Bij de SEH kan ik dit keer meteen doorlopen. En zoals altijd wordt meteen het sepsis protocol gestart. Veel bloedafname voor mijn bloedbeeld en kweken. Urine inleveren, longfoto voor een eventuele blaas- of longontsteking. Wattenkweek van mijn keel om te testen op influenza (griep). Hartfilmpje. Ik word weer compleet binnenste buiten gekeerd. Mijn bloeduitslagen zijn niet verkeerd. HB 7.9, leukocyten 10.0, neutrofielen 9.1, trombo’s 212, alat 21 en CRP 3 (ontstekingswaarde). Een gezonde mensen reactie. Whiehoe. Maar goed een pols van 140 en een hoge bloeddruk. De eerste gift antibiotica wordt in mijn PAC gespoten. De arts begint nog over het afnemen van bloed uit mijn arm. Nadat er al bloed uit mijn PAC gehaald was...kennelijk is het protocol dat het uit mijn arm en PAC gehaald wordt, aangezien mijn PAC ook ontstoken kan zijn. Zo kunnen ze de bloedwaarden uit mijn PAC en arm vergelijken. Als er een groot verschil tussen zit kan dat iets zeggen over de bron van de infectie. Ik ben erg zuinig op de aderen in mijn armen. Daarbij vind ik het geen consistent verhaal aangezien alle vorige keren dit niet gebeurd is. Neemt niet weg dat het wel heel logisch klinkt. Voor nu besluit hij om het niet te doen en even af te wachten.
Mocht het in dit traject nog gebeuren dat mijn PAC ontstoken raakt, dan MOET deze er METEEN uit. Ik moet er niet aan denken!!! Eerst mijn allerlaatste kuur erin over 2,5 week. En daarna nog zo vaak mogelijk bloedprikken uit mijn PAC. Dit is mijn grootste vriend momenteel en die wil ik onder geen beding kwijt.
Ik stuur Adriaan met Fleur naar huis, want ze is helemaal uit haar hum. Uiteindelijk lig ik voor alle uitslagen en onderzoeken tot half zeven op de SEH. Dan word ik naar boven gereden naar C5, kamer 17. Een eenpersoonskamertje. Omdat nog niet bekend is of ik het influenza virus heb moet iedereen die bij mij op de kamer komt een mondkapje voordoen. We gaan dus over van blauwe smurfen pakken voor de klebsiella bacterie (die ik overigens NIET had – heel prettig, op een resistente bacterie zit ik al helemaal niet te wachten) naar eendensnaveltjes. Verder blijkt er een fraxiparine spuit voorgeschreven te zijn tegen trombose. Wederom geen consistent verhaal. Heb ik alle voorgaande keren niet gehad en die ben ik nu ook niet van plan om te zetten. Ik beloof voldoende uit bed te komen.
Ik probeer nog wat te slapen, maar heb het weer super koud. En zo eindig ik weer met twee dekens, mijn dikke winterjas en een kruik van een NaCl zak in bed. Brr...geen goed nieuws want de koorts is dus weer aan het oplopen. Mijn voornemen dit jaar is echt aan het sneuvelen. Vorige keer ben ik op 6 januari het ziekenhuis uit gekomen. En twee weken later mag ik er opnieuw inchecken. Bah. Niet tof, niet fijn, en al helemaal geen zin in. De rest van de dag doe ik hazenslaapjes tussendoor. Mama is ingevlogen om op Fleur te passen want ook Adriaan is niet helemaal fit. We besluiten dat Fleur meegaat naar België. Geeft voor alle partijen meer rust. Mijn temperatuur blijft dit keer langer hoog en instabiel. 38.7, 37.8. Balen, want ik moet 48 uur koortsvrij zijn voor ik van het infuus af mag. Dus dit betekent ook nog eens langer blijven.
Vannacht heb ik redelijk geslapen tot het infuus weer aangehangen moest worden om 6 uur. Vanochtend nog een temperatuur van 37.3, nu zit ik al even op 37.0. Het lijkt erop dat ik er door ben. Vanochtend is ook opnieuw bloed geprikt. HB 6.7, trombo’s 164, leukocyten 3.9, neutrofielen 3.1. Bizar weer hoe snel mijn leukocyten dalen. De arts heb ik niet gezien, maar ik druk de verpleging op het hart om goed te overleggen wat te doen met de 6mp tabletten die ik slik. Deze verlagen mijn leukocyten en neutrofielen en ik wil nu zeker niet neutropeen worden. Vandaag blijf ik op 2 tabletten zitten. Morgen prikken we opnieuw bloed. Het infuus blijft ook tot morgenochtend zitten. ’s Ochtends krijg ik nog een gift antibiotica via het infuus en dan afhankelijk van de bloedwaarden mag ik over op pillen.
Wat een toestand weer.
Dag 6.11.08 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (2x 6mp)
Dag 6.11.09 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.10 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.11 - #tabletten: 12, #prikken: 2 (6 paracetamol)
Dag 6.11.11 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Maar... Jullie voelen hem al aankomen...
Tot donderdagnacht. ’s Avonds blijf ik koud in bed. Trek nog een tweede dekbed over me heen. En opeens. Mijn maag keert zich compleet om. Er zit niets anders op dan een sprintje naar de wc. Het eten dat nog in mijn maag zit komt er compleet uit. Bah! Meteen daarna de thermometer in mijn oor. 39.8!!! Shit. Nee!! Adriaan staat al naast me. Het is kwart over drie. ‘Wil jij de SEH bellen?’. Het antwoord was ons natuurlijk al duidelijk. Snel pak ik het hoognodige en trek warme kleren aan. Adriaan haalt Fleur uit bed. En off we go. Bij de SEH kan ik dit keer meteen doorlopen. En zoals altijd wordt meteen het sepsis protocol gestart. Veel bloedafname voor mijn bloedbeeld en kweken. Urine inleveren, longfoto voor een eventuele blaas- of longontsteking. Wattenkweek van mijn keel om te testen op influenza (griep). Hartfilmpje. Ik word weer compleet binnenste buiten gekeerd. Mijn bloeduitslagen zijn niet verkeerd. HB 7.9, leukocyten 10.0, neutrofielen 9.1, trombo’s 212, alat 21 en CRP 3 (ontstekingswaarde). Een gezonde mensen reactie. Whiehoe. Maar goed een pols van 140 en een hoge bloeddruk. De eerste gift antibiotica wordt in mijn PAC gespoten. De arts begint nog over het afnemen van bloed uit mijn arm. Nadat er al bloed uit mijn PAC gehaald was...kennelijk is het protocol dat het uit mijn arm en PAC gehaald wordt, aangezien mijn PAC ook ontstoken kan zijn. Zo kunnen ze de bloedwaarden uit mijn PAC en arm vergelijken. Als er een groot verschil tussen zit kan dat iets zeggen over de bron van de infectie. Ik ben erg zuinig op de aderen in mijn armen. Daarbij vind ik het geen consistent verhaal aangezien alle vorige keren dit niet gebeurd is. Neemt niet weg dat het wel heel logisch klinkt. Voor nu besluit hij om het niet te doen en even af te wachten.
Mocht het in dit traject nog gebeuren dat mijn PAC ontstoken raakt, dan MOET deze er METEEN uit. Ik moet er niet aan denken!!! Eerst mijn allerlaatste kuur erin over 2,5 week. En daarna nog zo vaak mogelijk bloedprikken uit mijn PAC. Dit is mijn grootste vriend momenteel en die wil ik onder geen beding kwijt.
Ik stuur Adriaan met Fleur naar huis, want ze is helemaal uit haar hum. Uiteindelijk lig ik voor alle uitslagen en onderzoeken tot half zeven op de SEH. Dan word ik naar boven gereden naar C5, kamer 17. Een eenpersoonskamertje. Omdat nog niet bekend is of ik het influenza virus heb moet iedereen die bij mij op de kamer komt een mondkapje voordoen. We gaan dus over van blauwe smurfen pakken voor de klebsiella bacterie (die ik overigens NIET had – heel prettig, op een resistente bacterie zit ik al helemaal niet te wachten) naar eendensnaveltjes. Verder blijkt er een fraxiparine spuit voorgeschreven te zijn tegen trombose. Wederom geen consistent verhaal. Heb ik alle voorgaande keren niet gehad en die ben ik nu ook niet van plan om te zetten. Ik beloof voldoende uit bed te komen.
Ik probeer nog wat te slapen, maar heb het weer super koud. En zo eindig ik weer met twee dekens, mijn dikke winterjas en een kruik van een NaCl zak in bed. Brr...geen goed nieuws want de koorts is dus weer aan het oplopen. Mijn voornemen dit jaar is echt aan het sneuvelen. Vorige keer ben ik op 6 januari het ziekenhuis uit gekomen. En twee weken later mag ik er opnieuw inchecken. Bah. Niet tof, niet fijn, en al helemaal geen zin in. De rest van de dag doe ik hazenslaapjes tussendoor. Mama is ingevlogen om op Fleur te passen want ook Adriaan is niet helemaal fit. We besluiten dat Fleur meegaat naar België. Geeft voor alle partijen meer rust. Mijn temperatuur blijft dit keer langer hoog en instabiel. 38.7, 37.8. Balen, want ik moet 48 uur koortsvrij zijn voor ik van het infuus af mag. Dus dit betekent ook nog eens langer blijven.
Vannacht heb ik redelijk geslapen tot het infuus weer aangehangen moest worden om 6 uur. Vanochtend nog een temperatuur van 37.3, nu zit ik al even op 37.0. Het lijkt erop dat ik er door ben. Vanochtend is ook opnieuw bloed geprikt. HB 6.7, trombo’s 164, leukocyten 3.9, neutrofielen 3.1. Bizar weer hoe snel mijn leukocyten dalen. De arts heb ik niet gezien, maar ik druk de verpleging op het hart om goed te overleggen wat te doen met de 6mp tabletten die ik slik. Deze verlagen mijn leukocyten en neutrofielen en ik wil nu zeker niet neutropeen worden. Vandaag blijf ik op 2 tabletten zitten. Morgen prikken we opnieuw bloed. Het infuus blijft ook tot morgenochtend zitten. ’s Ochtends krijg ik nog een gift antibiotica via het infuus en dan afhankelijk van de bloedwaarden mag ik over op pillen.
Wat een toestand weer.
Dag 6.11.08 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (2x 6mp)
Dag 6.11.09 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.10 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.11 - #tabletten: 12, #prikken: 2 (6 paracetamol)
Dag 6.11.11 - #tabletten: 6, #prikken: 0
-
23 Januari 2016 - 15:19
Ine:
Verdorie Kirsten, wat een pech...
Hoop dat je snel naar huis mag
Ine -
23 Januari 2016 - 18:17
Elly En Rob:
Hallo Kirsten, balen zeg hopelijk is het inderdaad niet van je pack maar wij gaan duimen dat het weer snel voorbij is.
Je moet tegen die bacteriën en virussen maar even mededelen geen tijd voor ze te hebben (grapje)want je nieuwe huis komt er aan en dat is leuker.
Kirsten wij hopen dat je weer snel naar huis kan en hou je taai koppie op hoor!
Groetjes en dikke knuffel, Elly en Rob -
23 Januari 2016 - 21:51
Marleen:
Hoi Kirsten,
Hè, hè....het zit echt niet mee. Maar ik weet zeker dat je er ook dit keer weer goed doorheen gaat komen en dan heb je alweer een oorlog gewonnen. Aan het eind mag je wel een eremedaille ontvangen voor alle overwinningen die jij behaald hebt.
Lieve groet, Marleen -
24 Januari 2016 - 11:20
Margreet Laméris:
Tsjonge jonge, wat een domper !
Sterkte. -
24 Januari 2016 - 17:18
Annelies:
Wat balen is dit weer zeg! Maar hou vol, je weet waar je het voor doet! X -
25 Januari 2016 - 21:03
Marloes Van De Sande:
Hè shit zeg! Dit moet jou weer overkomen :-( Maar dit kom je wel te boven.
Hopelijk knap je snel op! Beterschap!
Groetjes Marloes -
26 Januari 2016 - 21:23
Yvonne :
Sjongejonge- wat een pech... Maar goed dat knokken en volhouden je goed af gaat. En in alle stress en ellende nog energie vinden om je blog bij te houden- in veel opzichten bewonderenswaardig! Veel sterkte en hopelijk knap je snel op!
groeten, Yvonne -
01 Februari 2016 - 13:55
Annet:
Hey Kirsten,
Hopelijk inmiddels weer (wat) opgeknapt en de enorme schrik weer te boven.
Tjonge.....
Lekker bezig met allerlei regeldingetjes voor jullie nieuwe stek hoop ik!
En LIEF....je gedichtje voor Adriaan.
Je koestert hem. Blijf dat doen. Het is fantastisch dat ie aan je zij staat. Met leuke en niet leuke dingen.
Lieve groet voor jullie allebei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
