Dag 6.1.24 - dexa scan - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.1.24 - dexa scan - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.1.24 - dexa scan

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

16 April 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Afgelopen dinsdag heb ik mijn bloeduitslagen gekregen. HB 7.2, leukocyten 2.3, neutrofielen 1.2, trombocyten 254. Mijn leukocyten en neutrofielen zijn op het gewenste niveau. Dat betekent dat de dosering van zowel methotrexaat als de 6-mp tabletten omlaag gaan, terug naar de begin dosering. Methotrexaat 27,5 mg wekelijks, 6-mp 150 mg per dag. Nu hopen dat de misselijkheid minder gaat worden. De ALAT is 93, dus verhoogde leverfunctiestoornis. Hopelijk zakt deze ook met de verlaagde dosering.

's Avonds neem ik de methotrexaat in. Net voor het avondeten zodat ik er zo weinig mogelijk last van heb. Ik heb geen trek en eet weinig. Tegen de misselijkheid probeer ik 's avonds toch wat chipjes te eten. Zin in zout. Helaas, bij het tandenpoetsen gaat het mis. De wc haal ik geeneens dus ik blijf maar boven de gootsteen hangen. Bah. Het scheelt wel weer calorieën ;p.

Vanochtend heb ik mijn dexa scan gehad. Een röntgen onderzoek om de botdichtheid van mijn botten te bepalen. Door de hoge dosering prednison die ik krijg loop ik het risico op botontkalking. Helaas heb ik van dichtbij kunnen zien wat er dan kan gebeuren. Er worden drie foto's gemaakt van mijn heupen en rug. Na het onderzoek vraagt de röntgen assistent of ik even op de gang wil wachten omdat er wellicht nog aanvullende foto's gemaakt moeten worden. Shit denk ik. Dat zou wellicht slecht nieuws kunnen betekenen. Gelukkig komt ze binnen 5 minuten de kamer weer uit en geeft aan dat ik een gemiddelde botdichtheid heb. En de vorm van mijn botten ziet er nog goed uit. Pak van mijn hart. Ik ben alleen en bel snel Adriaan op vanuit het ziekenhuis. Tranen over mijn wangen. Opgelucht. Poeh. Blij dat dit goed gaat.

Gewicht 75,3 kilo.

Positief dilemma:

Kieteldood OF kussengevecht...?

Dag 6.22 - #tabletten: 19, #prikken: 0
Dag 6.23 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 6.24 - #tabletten: 8, #prikken: 0

  • 16 April 2015 - 21:30

    Gerda:

    Kussengevecht!!! Wel met van die donsveertjes, die dan actief ronddwarrelen. Kietelt ook een beetje, dus twee vliegen in één klap!! :-)

  • 16 April 2015 - 21:39

    Carien:

    Lieve Kirsten,

    Gelukkig ook weer positief nieuws!! Wat super dat de scan goed is!!
    Als de misselijkheid na aanpassing van de medicatie nou ook nog weg kan gaan.....

    Ik zeg: KUSSENGEVECHT, kom maar op ;-)

    Groetjes Carien

  • 17 April 2015 - 10:16

    Maaike:

    Vreugdedansje in de zon! POSITIEF NIEUWS :-D :-D :-D

    Kus!

  • 17 April 2015 - 22:04

    Olga (familie):

    Hey lieve Kirsten, wat lees ik nu toch allemaal...... ! Wat moet je toch allemaal doorstaan ! Snap dat je er helemaal moedeloos van wordt. Zou willen dat ik een stukje van je overnemen kon, al was het maar de helft.....!
    Hoop dat die misselijkheid snel onder controle is.

    Lieve schat, ik denk aan je en hou vol, Dapper Mens.....!!! Dikke kus xxxx

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 717
Totaal aantal bezoekers 207655

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: