Dag 2.53-SHOCKING FACTS en 3 jaar dikke verkering - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 2.53-SHOCKING FACTS en 3 jaar dikke verkering - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 2.53-SHOCKING FACTS en 3 jaar dikke verkering

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

27 Oktober 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Met de laatste chemotabletten van gisteren is fase 2 afgesloten. Tijd om de balans op te maken en voor shocking facts. Laten we nog eens terugblikken.

9 mei: bevallen van een prachtige dochter Fleur – ik ben nog kerngezond
3 juli: bloedprikken en opname eerste hulp
4 juli: diagnose ALL en start behandeling

Inmiddels heb ik de afgelopen 3,5 maanden voor mijn behandeling gehad:
104 prikken, waarvan 8 beenmergpuncties en 12 ruggenprikken
697 tabletten
15 chemo-infusen tijdens 9 kuren

16 oktober - Port-a-cath operatie

Wat staat me nog te wachten? In fase 3, 4, 5 heb ik over een tijdspanne van 3 maanden (zonder vertraging – maar dit zullen 4-5 maanden gaan worden vermoed ik) nog te gaan:
5 ruggenprikken
23 chemo infusen tijdens 15 kuren

In fase 6, het eerste onderhoudsjaar heb ik over een tijdspanne van 12 maanden nog te gaan:
12 ruggenprikken
12 chemo infusen tijdens 12 kuren

En dan slik ik in het tweede onderhoudsjaar nog een hoop chemotabletten....

SHOCKING vinden jullie niet?

Aadje, heb ik bij het begin van mijn opname niet 10 jokers gekregen die ik in mag zetten? Waar liggen die ook al weer? Als ik fase 3,4 en 5 als eens door ben, dat zou al schelen. Tijdens fase 6 waarbij ik elke maand 1 infuus en 1 ruggenprik krijg verwacht ik dat ik lichamelijk meer kan gaan revalideren. Dus de komende 4-5 maanden wordt nog bikkelen.

Je kunt je afvragen waarom ik zoveel chemo behandelingen nodig heb. De arts vergeleek mijn ziekte met een vijver waar algen in zitten. Je koopt een fles met algenverdelger waardoor de algen doodgaan. Echter het gebeurt nog wel eens dat er net 1 of 2 algen celletjes net onder die steen zitten of achter dat plantje blijven hangen die niet dood gaan. En die later weer gaan woekeren. En dat willen we natuurlijk niet. Eenmaal dit traject doen vind ik meer dan voldoende. Ik moet er niet aan denken dat de ziekte tijdens de behandeling of erna weer terugkomt.

Morgen staat de volgende beenmergpunctie gepland. Wederom een ijkpunt om te checken of de behandeling aanslaat. En ik vind dat ik wel beloond mag worden voor alle inspanning van de afgelopen 4 maanden. Dan doen we het tenminste ergens voor. Willen jullie allemaal weer duimen voor ons? Nou heb ik een week of 3 geleden wederom een droom gehad waarin ik nog steeds in complete remissie was. Laten we hopen dat deze voorspellende droom vooral waarheid wordt.

Ik wed op de uitslag 2-0 voor Kirsten.

Donderdag krijgen we de uitslag van de punctie. Deze week staat dus in het thema van “wachten is een schone zaak”. Toch wel weer heel erg spannend. Lichamelijk gaat het gelukkig weer beter. Dus samen met mijn schoonmoeder loop ik een rondje in het zonnetje en vouw ik voor het eerst in maanden de was weer eens op. Vanaf nu worden meer huishoudelijke taken mijn verantwoordelijkheid. Rustig opbouwen.

Het goede nieuws van vandaag? Adriaan en ik vieren vandaag ons jubileum, jawel, wij zijn alweer 3 jaar bij elkaar. 3 jaar dikke verkering!!! Haha. En krijg ik vandaag toch een soort van huwelijksaanzoek...!!! Vanuit huis app ik Adriaan dat ik een betalingsopdracht heb aangemaakt om elke maand voor Fleur wat te gaan sparen. Wat voor antwoord krijg ik terug...? "Ok. Goed zo. Nu nog ff trouwen." Tja wat moet ik daar nou mee. Die telt niet hoor! Volgens mij heeft hij wat hulp nodig dus wie wat creatievere of romantischere ideeën heeft, jullie weten hoe je hem kan bereiken ;p.

Voor nu: Aadje wil je met mij nog een keer op date? Gaan we ergens lekker een hapje eten binnenkort. Love you!

"Sometimes we need someone to simply be there...Not to fix or do anything in particular, but just to let us feel we are supported and cared about."

Dankjulliewel dat jullie er voor ons zijn en met ons meeleven!

Dag 52 - # tabletten: 6, # prikken: 0
Dag 53 - # tabletten: 3, # prikken: 0

  • 27 Oktober 2014 - 15:39

    Marleen:

    Hoi Kirsten,

    Inderdaad Shocking als je alles zo achter elkaar zet, maar ook al shocking om gewoon te lezen wat je allemaal moet doorstaan.
    Toch een lekker gevoel denk ik als je weer iets uit het huishouden ZELF hebt kunnen doen.
    Duimen? Ik zal duimen tot mijn duimen er van af vallen. Dus als binnenkort in het nieuws komt dat er een vrouw zonder duimen rondloopt in Limburg, dan ben ik dat.
    Het is trouwens een mooi plaatje wat je bij dit blog hebt geplaatst en zo waar. Veel mensen willen iets voor je oplossen in een moeilijke tijd, terwijl het er zijn en van je houden al genoeg is.
    En Adriaan....tja die moet echt naar een cursus om tot een beter huwelijksaanzoek te komen. Deze poging is hopeloos ongeschikt.

    Het allerbeste en weet je geliefd door heel veel mensen die jou allemaal steunen.

  • 27 Oktober 2014 - 16:55

    Ingrid Van Omme:

    Spannend spannend allemaal
    Goede week met positieve berichten.
    +Van harte gefeliciteerd met jullie jubileum!

  • 27 Oktober 2014 - 17:24

    Janneke Maas:

    Hi Kirsten,

    Wauw je lijkt een ware apotheek in je lijf te hebben gekregen, dat het er maar voor mag zorgen dat al die algjes volledig kapot worden gemaakt. Ik duim met je mee.

    Toch apart dat zo'n stom klusje als de was opvouwen ineens een diepere betekenis krijgt, zo zie je maar geniet van alle kleine mooie momenten ook een mooie les voor mij!

    Veel liefs,
    Janneke

  • 27 Oktober 2014 - 18:53

    Marloes (GE):

    Hi Kirsten,

    Bizar dat jouw lijf zoveel medicijnen te verwerken heeft gekregen de afgelopen periode.
    Zo mooi om te zien dat je ondanks alles zo positief blijft!

    Ik ga zeker voor jullie duimen.

    Groetjes Marloes

  • 28 Oktober 2014 - 01:57

    Corine (Denemarken):

    Hé meis,
    ook in Friesland loopt straks een heel gezin rond zonder duimen!
    Ik reken op een goede uitslag donderdag.

    Liefs Corine

  • 28 Oktober 2014 - 10:37

    Mama:

    Utrecht en België duimen ook mee........!

  • 28 Oktober 2014 - 15:06

    Nienke (mamafit):

    wat heb jij veel moeten doorstaan! en hoe, je bent echt een bikkel!
    ik ga heel hard voor je duimen.
    gefeliciteerd met jullie 3-jarig jubileum ;)

    groetjes nienke

  • 28 Oktober 2014 - 20:01

    Olga (familie):

    Hey Kirsten,

    En in Eindhoven wordt ook door zes duimen heel veel werk verzet.....Wat een heftige week heb je achter de rug.
    Je bent en blijft een BIKKEL.......

    Heel veel sterkte voor de komende dagen, en het kaarsje blijft branden ! Dikke kus <3<3<3


  • 28 Oktober 2014 - 21:39

    Mario Koppen:

    Hoi Kirsten

    Ook hier in Weert duimen we voor jou.
    Veel sterkte en succes donderdag.

    Groetjes Mario

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 661
Totaal aantal bezoekers 207667

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: