The End - heel erg bedankt allemaal!
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
14 Februari 2017 | Nederland, 's-Hertogenbosch
En daarmee wordt dit ook mijn laatste blog. Aan alles komt een eind en ik denk dat het goed is om ermee te stoppen. De afgelopen 2 jaar en 7,5 maand heb ik lief en leed met jullie gedeeld, ben ik met de billen bloot gegaan (letterlijk & figuurlijk), heb ik mijn angsten opgeschreven, hoop uitgesproken en de liefde verklaard. Met als doel mijn eigen hoofd rustig houden en leeg schrijven. Vrienden en familie op de hoogte houden van onze thuissituatie. Hoe had ik toen kunnen bedenken dat mijn blog zo enorm veel gelezen zou gaan worden! Ik anderen zou kunnen inspireren om bucketlisten daadwerkelijk af te gaan vinken, anders in het leven te gaan staan, bewustere keuzes te maken...Wauw! De teller staat momenteel op 147.172 bezoekers.
14 februari voelt als een heel natuurlijk moment om te stoppen met schrijven. Neemt niet weg dat mijn strijd nog niet gestreden is. Er zijn nog wat hordes te nemen. A.s. donderdag het verwijderen van mijn PAC, weer vertrouwen krijgen in mijn lijf, controlemomenten de komende jaren, fysiek sterker worden, de vermoeidheid tackelen, middagslaapjes inwisselen voor leuke activiteiten en weer meer deelnemen in de maatschappij. Ik ga door! Wij gaan door! Hoe lastig dit wellicht soms nog gaat zijn. En hoe lang dit wellicht nog gaat duren. Vermoeidheid- & geheugenklachten verminderen het meest in het eerste jaar na een behandeling. Dus ‘Bare with me!’ Ik ben er nog niet. Maar ik BEN er nog wel!!!
Ik wil weer vertrouwen hebben in dit prachtige lijf. Ik wil weer vertrouwen hebben in een gezonde toekomst. Met vallen en opstaan. En daar hoort afscheid nemen bij. Afscheid nemen om ruimte te maken voor nieuwe avonturen. Op dit moment ben ik voorzichtig blij. Het voelt onwerkelijk dat ik na vanavond echt mag stoppen met de chemopillen. Maar ik voel me ook onzeker en angstig – ben ik nu echt beter? Durf nog niet echt te hopen op een lang gezond leven...Op het moment dat mijn PAC eruit is en ik helemaal mag stoppen met pillen slikken zal het einde van de behandeling nog definitiever voelen verwacht ik. Een groot feest geven voelt voor ons nog niet goed. We zijn optimistisch maar willen de goden ook niet verzoeken. Eerst de komende periode bekijken hoe mijn lijf het gaat doen.
De tijd is gekomen om afscheid te nemen. Afscheid te nemen van mijn infuuspoort, mijn port-a-cath, PAC-man. Dik twee jaar waren wij de beste vriendjes. je hebt mijn armen beschermd van de boze infuusnaald. De prutserprikkers die ik soms ben tegengekomen. De koude of prikkelende stromen chemo in mijn arm, de blauwe plekken, ze konden zelfs via jou bloedtappen. Je was een in- en uitgang tegelijkertijd. Na een wat onrustige start – we moesten natuurlijk ook even aan elkaar wennen – ben je me altijd trouw gebleven. En daarvoor ben ik je eeuwig dankbaar. Na aankomende donderdag sta ik er weer alleen voor. Hoef ik niet meer naar de oncologie afdeling om je te laten aanprikken door een gespecialiseerd verpleegkundige, maar kan ik ‘gewoon’ net zoals ieder ander naar de prikpost. Raar zal dat zijn. Zo alleen zonder jou. Hopend op een kundig prikker. Het zal even wennen zijn, maar ik ben ook blij dat je eruit gaat. Het is weer een stap voorwaarts. Een stap richting een gezonde toekomst. En daar hebben we het uiteindelijk voor gedaan. Maar ik zal onze tijd samen nooit vergeten!
Met een aantal delen ‘Lessons learned’, een compleet overzicht van alles wat mij is overkomen en de laatste SHOCKING FACTS voelt mijn blog hiermee als afgerond geheel.
En dus zeg ik: “Dag Kanker – Dag Leukemie!”. Ik wil dat je nooit meer terugkomt! Want zo leuk vond ik je niet. Echter, ondanks alle ellende heb je me toch ook positieve dingen gebracht. Zo ben ik meer gaan genieten van de kleine dingen in het leven - een vogeltje dat fluit, de regen op mijn gezicht of het zien genieten van anderen. Ook heb ik meer geduld gekregen, ben flexibeler geworden en kan ik zaken makkelijker loslaten. Ik kan makkelijker bij mijn boosheid komen. Realiseer ik me hoe groot mijn innerlijke kracht is. En hoe sterk ik lichamelijk ben – op een gekke manier. Zijn wij er ons bewust van geworden hoeveel kennissen, vrienden en familie om ons heen staan. Durf ik meer mijn eigen grenzen te stellen. Het gaat immers over MIJN leven. En ga ik meer DOEN i.p.v. LATEN. Ik hoop dat hiermee jouw levensles aan mij volbracht is en je me geen tweede bezoekje brengt.
Aan iedereen die ons al deze tijd heeft gesteund: BEDANKT!
Dankjulliewel voor al jullie betrokkenheid. Ieder op z’n eigen manier. Appjes, kaarten, cadeaus, belletjes, bezoekjes, uitjes, complete muziek video’s, pyjama parties, bubbels, knuffels en kussen. Dit heeft voor ons het gevecht net even iets draaglijker gemaakt.
Papa en mama, Knels en Riet, ik kan jullie niet genoeg bedanken voor wat jullie voor mij en mijn gezin gedaan hebben. Maandenlang, week in week uit bij ons thuis de praktische zaken regelen: Fleur verzorgen, de was, koken, de boodschappen...ritjes naar het ziekenhuis. Maar ook de mentale steun. Hiervoor kan ik jullie niet genoeg bedanken!
Fleur - onze grote mascotte. Onze ondeugende, lieve krullenbos. Prinses en ridder tegelijkertijd. Wat is het heerlijk om jou te knuffelen en wat was het een genot om je het eerste jaar thuis te hebben (mede dankzij oma’s en opa’s). Jij bent onze grote trots. Onze grote liefde. Jij gaf ons regelmaat en afleiding. Elke keer weer spannend wat het volgende sprongetje zou zijn in je ontwikkeling. Je eerste hapjes, pasjes en woordjes. Daar hebben we met z’n allen intens van genoten! I love you to the moon and back!
Adriaan – mijn grote liefde. Waar moet ik beginnen? Dankjewel voor het vasthouden van mijn hand als ik bang was of nog steeds ben. Dankjewel voor de eindeloze keren dat je met me mee bent geweest naar vervelende onderzoeken, uitslagen, ruggenprikken & chemokuren. Je rustig bent gebleven, met beide benen op de grond bent blijven staan en altijd alles hebt weten te relativeren. Dankjewel dat je bent gebleven, je herhaaldelijk bleef zeggen dat ik een lekker ding was (ook al was ik een lelijk eendje) en je me hebt vastgehouden! Ik beloof je: iets ergers dan dit gaan wij nooit meer meemaken! Na zoveel tegenslag kan er alleen maar een hele mooie toekomst voor ons in het verschiet liggen. En de tijd die we gemist hebben gaan dubbel en dwars inhalen. Ik hou van jou! Vanavond proosten wij bij een heerlijk diner op een prachtige locatie op HET LEVEN! En spoel ik die laatste chemopillen weg met lekkere bubbels ;p. Bye bye!
Let the future begin! Want... IK BEN ER NOG!
En zingen we luidkeels:
‘Survivor – Destiny’s Child’
Now that you're out of my life, I'm so much better
You thought that I'd be weak without you, but I'm stronger
You thought that I'd be broke without you, but I'm richer
You thought that I'd be sad without you, I laugh harder
Thought I wouldn't grow without you, now I'm wiser
Thought that I'd be helpless without you, but I'm smarter
You thought that I'd be stressed without you, but I'm chillin'
You thought I wouldn't sell without you, sold nine million
I'm a survivor
I'm not gon' give up
I'm not gon' stop
I'm gon' work harder
I'm a survivor
I'm gonna make it
I will survive
Keep on survivin'
Thought I couldn't breathe without you, I'm inhaling
You thought I couldn't see without you, perfect vision
You thought I couldn't last without you, but I'm lastin'
You thought that I would die without you, but I'm livin'
Thought that I would fail without you, but I'm on top
Thought it would be over by now, but it won't stop
Thought that I would self destruct, but I'm still here
Even in my years to come, I'm still gon' be here
I'm a survivor
I'm not gon' give up
I'm not gon' stop
I'm gon' work harder
I'm a survivor
I'm gonna make it
I will survive
Keep on survivin'
Wishing you the best
Pray that you are blessed
Bring much success, no stress, and lots of happiness
(I'm better than that)
I'm not gon' blast you on the radio
(I'm better than that)
I'm not gon' lie on you and your family
(I'm better than that)
I'm not gon' hate on you in the magazines
(I'm better than that)
I'm not gon' compromise my Christianity
(I'm better than that)
You know I'm not gon' diss you on the internet
'Cause my mama taught me better than that
I'm a survivor
I'm not gon' give up
I'm not gon' stop
I'm gon' work harder
I'm a survivor
I'm gonna make it
I will survive
Keep on survivin'
After of all of the darkness and sadness
Soon comes happiness
If I surround myself with positive things
I'll gain prosperity
I'm a survivor
I'm not gon' give up
I'm not gon' stop
I'm gon' work harder
I'm a survivor
I'm gonna make it
I will survive
Keep on survivin'
-
14 Februari 2017 - 11:37
Petra Stijnen Vleeshouwers:
Waar een deur dicht gaat, gaat een andere deur open...
Het ga je goed!
Warme omhelzing, Petra -
14 Februari 2017 - 15:42
Mario Koppen:
Hoi Kirsten je hebt het heel goed gedaan, bedankt dat we mee mochten leven en een traantje voor jullie weg hebben mogen vegen.
Ga die blote billen maar gauw inpakken en heel veel succes.
Groetjes Mario -
14 Februari 2017 - 17:33
Carolijn:
Lieve Kirsten,
je bent een topper en een echte survivor!!! You go gril! Ga genieten van je toekomst!!!
Liefs, Caro xxx -
14 Februari 2017 - 19:34
Olga :
Lieve Kirsten
Wat ben ik ongelooflijk trots op jou, hoe jij het gevecht bent aangegaan en er als een "SUPER WOMAN" uit
bent gekomen !!!
Je bent de allergrootste KANJER die er bestaat en nu lekker genieten van je mooie dochter en lieve man ! Neem een lekker drankje en ik zeg:
Proost op het "LEVEN" ❤❤❤❤❤❤
Dikke kus -
14 Februari 2017 - 19:37
Erie:
Hoi Kirsten, ik heb je hele verhaal van de zijlijn gevolgd en "genoten" van je schrijfkunst ook al was de inhoud van het verhaal niet iets wat je wilt meemaken. Een bijzonder verhaal van een moedige pittige dame die er absoluut voor gaat! Ik wens je via deze weg alle goeds en geluk toe met je gezin, familie en wat je ook maar verder gaat ondernemen.
groetjes, Erie -
14 Februari 2017 - 20:33
Krisja:
❤❤❤❤❤❤ hele dikke kussen en knuffels!!!!!!!!!!!
TROTS -
15 Februari 2017 - 10:40
Ellie:
Hallo Kirsten, ook ik heb jouw verhaal steeds gevolgd. Ik ben je onverwacht tegen gekomen en heb jouw hele verhaal, leven mogen volgen. Bedankt daarvoor ik heb echt met je ups en dows meegeleefd. Wat heb je veel meegemaakt, en zo herkenbaar als je schrijft dat je ook al dingen vergeten was, of in een andere volgorde plaatste. Ik ben nu als alles zo blijft gaan a.s.
Mei 5 jaar verder na constatering darmkanker en ben dan schoon zoals ze zeggen. Ook ik heb leren luisteren naar mijn lijf en genoten van de kleine,mooie dingen van het leven. Voor mij kleinkinderen 7 stuks en een geweldige man die door dik en dun naast mij staat. Wat ik als het ooit nog eens mocht gebeuren, (god verhoede het) een blog of ieder geval op schrift ga bijhouden het traject dat je ingaat. Ik ben veel vergeten, door de 5 jaar heen. Maar bovenal blijdschap overheerst en net als jij ga ik ervoor. Ik wens je alle goeds, gezondheid en geluk, en bedankt voor het mee mogen lezen over jouw leven. Een lieve groet Ellie -
15 Februari 2017 - 14:22
Yvonne:
Ha Kirsten, wat een mooi eind aan een lang, spannend en emotioneel verhaal over 2 onbeschrijfelijk zware jaren- die je zo recht uit je hart hebt beschreven. Dank dat we van afstand toch zo van dichtbij met je konden meeleven. Ik wens jou , je gezin , familie en vrienden alle goeds toe. Blijf genieten en de zonnestralen zien. Je komt er wel- succes met wat op je pad komt.
Hartelijke groeten, Yvonne -
19 Februari 2017 - 12:08
Dolly:
Hallo Kirsten,
Fijn voor jezelf man en dochter, ouders schoonouders dat je nu na een aantal zeer zware jaren nu op het punt bent gekomen om de kanker zou als je het aangeeft los kunt laten.
Ik weet uit ervaring hoe zwaar jullie het hebben gehad, mijn broer had ook die ziekte helaas heeft zijn lichaam dit alles niet kunnen overwinnen.
Ik wens jullie allemaal een hele goede toekomst toe, via je ouders zal ik af en toe informeren hoe het gaat.
Dolly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley