Dag 7.12.26 - Nog 3 dagen!!!
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
12 Februari 2017 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Snel daarna was het tijd voor Adriaan zijn verjaardag. Ook alweer 35 jaar geworden. Een patatfeestje samen met vriendjes. Nu dus samen 70 jaar oud! Weer tijd voor een feestje niet? Wat gaan wij dit jaar een hoop feestjes vieren!
En door naar de volgende mijlpaal. In mijn vorige blog had ik het er al over. Mijn PAC (port-a-cath) moet eruit. Mijn infuuspoort. Mijn prikvriendje. Mijn allergrootste maatje de afgelopen 2 jaar. En waar ik dacht dat dit over een aantal weken zou gebeuren. Is het ineens aanstaande donderdag al zover. Het regent dus echt mijlpalen. Bij mijn oncoloog had ik aangegeven dat ik graag vooraf een gesprekje heb met de chirurg over hoe dit in z’n werk gaat. Tot nu toe gaf iedereen aan dat dit ook onder volledige narcose gebeurd. Aan de telefoon hoorde ik dat dit niet klopt. Slik! Hoezo!? 'Het is gewoon een POK-je...' Ow, huhuh, ja een POK-je!?!? Een poliklinische OK. Aha. Met 1,5 uur sta ik dus weer buiten. Net zoals een kipfiletje op een snijplank. Even liggen, mes erin, zeentje eruit snijden en klaar. Voel ik met na het POK-je in ieder geval weer helemaal het KIP-petje. Zolang ik dan maar niet begin te TOK-ken vind ik het prima. Ga ik in ieder geval straks als lekker chickie weer door het leven ;p. Fijn maar ook spannend tegelijkertijd dat je bij bewustzijn bent als ze iets uit je lijf snijden en uit je grote ader trekken. En anderzijds fijn dat het zonder narcose kan...
Vandaag zijn we thuis gekomen van een paar dagen Winterberg. Even er tussenuit in de sneeuw. Dat maakt het aftellen van de laatste paar dagen ook makkelijker. De eerste twee dagen waren fijn. En daarna kondigde bij mij een flinke verkoudheid aan. En omdat mijn weerstand nog steeds heel laag is betekende dit het opstellen van een 'noodplan'. Mijn temperatuur balanceerde net onder koorts-niveau. Dus de auto werd al met het hoog-nodige ingepakt in geval we die nacht zouden moeten vertrekken. Adriaan bracht een kort bezoekje aan het lokale ziekenhuis om te vragen naar het protocol en de nachtingang. Hopelijk is dit de laatste keer. Want van deze onrust wordt een vakantie niet echt beter. Voor niemand niet. Gelukkig steeg mijn temperatuur niet verder. De rest van de tijd heb ik uitgezeten op de bank. Boekjes lezen, pizza bestellen en lekker in bad. Nu gelukkig dus weer thuis. Ik begin me inmiddels weer wat beter te voelen, maar ben nog verre van fit.
En zo zijn we aanbeland bij de laatste drie dagen. De laatste drie dagen dat ik chemotabletten inneem. Dinsdag zetten we hier een dikke streep onder. Voor Adriaan heb ik een leuke verrassing gepland. Nu al zin in!
Dag 7.12.16 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.17 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.18 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.19 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.20 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.22 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.23 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.24 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.25 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 7.12.26 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley