Dag 6.12.02 - Infuusloos bestaan - final kuur #34! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.12.02 - Infuusloos bestaan - final kuur #34! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.12.02 - Infuusloos bestaan - final kuur #34!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

10 Februari 2016 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Zo. Dat was dat. Het zit erop. Mijn allerlaatste chemo-infuus. Wat ga ik het missen - NOT!!! Van oranje, fluorescerend geel, in rode zakken, transparant, van literverpakking (!) tot een half glas (100 ml), van voorspoelen tot naspoelen de hele rataplan. Bizar in hoeveel geuren en kleuren dit eigenlijk beschikbaar is. Van Danoontje Power tot aan de Benidorm Basterd. Met plakkers, pleisters, gaasjes, blaren en allergische reacties. Brr...kippenvel. Maar het is voorbij!!! In stijl afgesloten, de verpleegkundigen hadden superlief slingers opgehangen en wij hadden tompouce-jes meegenomen.

En nee - jullie zijn nog niet van me af. De infusen sluiten we af, nu door met de chemopillen, dus tot over 2 weken ;p!

Het is carnavalsdinsdag - dus geheel in stijl van de carnaval (Weerter dialect):

'T ÈS VÖRBEE-J

Ut es vörbeej, de infusen-tiêd dae es gedaon,
ut woore 20 maondje um neet te vörgaete.
Nöw es ut tiêd um met ut daagliks laeve doeër te gaon,
al zeej-ae van dae chemoinfuus nog bezaete.
Ut es vörbeej, ut es gedaon, vae motte zoeë nao hoës tow gaon.
Laeve ut infuus, Vivat de Prednison.
Kleenktj vör de allerlèste kieër en dannao dit jaor echt neet mieër.
Laeve ut infuus, Vivat de Prednison, ut es gedaon.

Zo dus. Het is voorbij! Vreugdedansje - vreugdedansje - vreugdedansje!

Bizar en onwerkelijk, en stiekem bevat ik het nog niet. Als het goed gaat - nooit meer een chemo-infuus. Hooguit nog een keer of twee een ziekenhuis opname het komende jaar met een antibiotica infuus. Peanuts! Whiehoe. En tegelijkertijd de onzekerheid. Zou ik met minder medicatie niet weer opnieuw ziek worden?

Gisterochtend ook een gesprek gehad met de oncologisch verpleegkundige. Mijn ALL differentiatie was wederom goed. Mijn bloeduitslagen van afgelopen donderdag waren ook keurig. HB 7.6, trombo's 338, leukocyten 2.2, neutrofielen 1.2, ALAT 33. Dus weer op niveau waar we ze hebben willen (tussen 1.2 en 0.8). Afgelopen weekend heb ik de 6mp nog 2 om 3 tabletten geslikt. Nu vanaf dag 1 weer over op 2 tabletten. Mijn ALAT waarde blijft de laatste tijd op 'gezonde mensen' niveau. Bizar dat dit kan als je zoveel chemische pillen slikt...wellicht hebben de twee antibiotica kuren in januari hierbij geholpen. Hopelijk krijgen we mijn neutrofielen en ALAT waarde de komende periode gestabiliseerd zodat ik wellicht zelfs naar 1x per 4 weken bloedprikken kan overstappen. We gaan het zien. Over twee weken in ieder geval weer op controle.

De mijlpalen vliegen ons in deze tijd om te oren. Afgelopen donderdag was het 4 februari, wereldkankerdag. En uitgerekend op deze dag was ik alweer 1,5 jaar hartstikke schoon. Mooie datum. Toeval? Ik denk van niet. En daarbij hebben we zaterdag Adriaan z'n verjaardag klein gevierd. Een gezellige dag compleet met taart, slingers, verjaardagsliedjes, 'hoera' handjes van Fleur, tuinslangen, veiligheidsbrillen, mondkapjes, bierpakket, hogedrukreiniger, veel gelach en goede gesprekken. Jij gaat vast verhuizen !?!

Zondag hebben we het toch aangedurfd om heel even bij de optocht in Weert te gaan kijken. Wederom hele mooie wagens. Jammer om te zien dat het aantal optocht deelnemers flink aan het inkrimpen is. Maar de sfeer was er niet minder om. Dank voor de gastvrijheid in het open huis!

Nu na al deze mijlpalen, waarvan de belangrijkste toch wel het infuusloos bestaan is, ga ik me nu door de volgende mijlpaal heen worstelen. De laatste week prednison pillen. Al twee dagen gehad. Nog 5 te gaan...I can do it!

Dag 6.11.22 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.23 - #tabletten: 6, #prikken: 1
Dag 6.11.24 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.25 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.27 - #tabletten: 9, #prikken: 0 (2 kalium)
Dag 6.11.28 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 6.12.01 - #tabletten: 11, #prikken: 1 (3 prednison, 2 6mp)
Dag 6.12.02 - #tabletten: 11, #prikken: 0

  • 10 Februari 2016 - 16:53

    Truus:

    Geweldig Kirsten. Proficiat! Geniet van deze mijlpaal!

  • 10 Februari 2016 - 17:05

    Petra :

    Sla de bladzijde maar om, hoofdstuk is uit!
    Proficiat!

  • 11 Februari 2016 - 20:34

    Olga (familie):

    Hey lieve Kirsten,

    Gefeliciteerd met deze mijlpaal...... !

  • 11 Februari 2016 - 20:36

    Olga:

    De helft van het berichtje staat er niet op !

  • 11 Februari 2016 - 20:41

    Olga:

    Op naar de voorbereidingen voor jullie nieuwe huisje..... !

    En vergeet me niet te bellen als ik iets kan doen !

    Dikke knuffel !

  • 12 Februari 2016 - 11:14

    Carien:

    Lieve Kirsten,

    Wauw!!! Het allerlaatste chemoinfuus, dat heb je toch maar mooi 'even' gedaan!! Op naar nog heel veel mooie mijlpalen!!

    Liefs Carien

  • 22 Februari 2016 - 11:57

    Daphne:

    Hallo Kirsten, Ondanks dat ik me niet vaak meld lees ik nog steeds regelmatig je blogs. Ben er blij voor jullie te lezen dat het allemaal de goede kant op gaat. Respect voor hoe jullie je hier doorheen slaan.
    Groetjes, Daphne

  • 04 Maart 2016 - 11:00

    Lindsay:


    Hey Kirsten,

    Wat een super nieuws! Veel succes met de verhuizing:)

    Liefs,

    Lindsay

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 836
Totaal aantal bezoekers 207331

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: