Dag 6.11.21 - De dood....Brrr...
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
01 Februari 2016 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Inmiddels zijn we al weer een week verder. Nog een korte terugblik op mijn ziekenhuisopname.
De zaterdag is erg rustig gebleven. Lekker op bed gelegen, tv gekeken met Adriaan en geprobeerd uit te rusten. En net als Adriaan naar huis is rond een uur of 8 speelt er een tafereel vlak voor mijn ogen af...:
Inmiddels staat er een thermoskan voor thee is leeg. Op naar de keuken om hem te laten vullen. En als ik deze gevuld terugkrijg van de pleegkundige draai ik me om. Vanuit mijn ooghoeken zie een ik vrouw in draf op een man afrennen die net de afdeling op komt lopen. Op 2 meter afstand van mij vliegt ze hem in de armen. Bons. Was het een tekenfilmpje geweest dan hadden ze nu samen op de grond gelegen... Een flinke knuffel is het gevolg. Tranen over haar wangen, en ze mompelt iets dat ze het zo fijn vindt dat hij er is en dat ze hebben gewacht...
Ik sta aan de grond genageld. In dit geval is het 1 en 1 optellen. Ze blokkeren de gang naar mijn kamer en ik kan niets anders doen dan ernaar kijken en wachten tot ik er langs kan. Snel loopt de man door naar het einde van de gang, schuin tegenover mijn kamer. Als ze doorlopen loop ik in een rustig tempo er achteraan. Dan zie ik ook ineens een hele grote groep mensen geëmotioneerd op de gang wachten. Een andere man loop ook op hen af en geeft hem een ferme handdruk met tranen in zijn ogen. Bah. De dood! Hij is de afdeling op komen lopen. Iemand heeft hem de sleutel gegeven. Brrr...Kippenvel. Dit zijn de momenten die ik kan missen als kiespijn. Je weet het. Je ligt op de oncologie afdeling. Er liggen een heleboel zieke mensen. Maar je negeert het. Je wil het niet weten. IK wil het niet weten. Ik negeer het. Ik negeer de gesprekken die ik wel eens hoor op de gang. Opmerkingen in het voorbijgaan "Ik ga straks naar het hospice". Opmerkingen van bezoekers dat het niet goed gaat met hun geliefde. Bah. En nu op een paar meter van mijn bedje is hij daar ineens weer. Brr...ik wil het niet weten. Ik ben zelf zo dicht bij de dood geweest, en nog zo aan het vechten. Het emotionele tafereel grijpt me naar keel en ik doe mijn best om mijn tranen te bedwingen. Helaas blijft het ook als ik de deur van mijn kamer heb dicht gedaan in mijn hoofd spoken. Het is gewoon ook geen fijn idee als er iemand aan de overkant van de gang dood gaat. Die nacht slaap ik slecht.
De zondag probeer ik wat adreswijzigingen door te voeren vanuit mijn bedje. Mijn tijd ook nog een beetje nuttig gebruiken. Mijn temperatuur blijft een beetje schommelen, maar blijft gelukkig laag genoeg. Het infuus mag er na de ochtendgift vanaf. Freedom! Blijft altijd een raar moment want het eerste half uur denk je nog steeds dat je vastzit. De rest van de dag slik ik antibioticapillen. En omdat je toch iets wil doen als je in je bedje ligt heb ik eens bijgehouden wie er allemaal komt binnenlopen. Een dag met drie keer een infuus antibiotica:
06:00 Start infuus antibiotica
06:30 Naspoelen
06:35 Infuus op normale stand zetten
08:00 Ontbijt door voedingsassistent
08:05 Rondje pillen door verpleegkundige
08:25 Controle & bloedprikken door verpleegkundige
08:45 Sticker extra rectale kweek door verpleegkundige
08:50 Hulp bij aankleden door verpleegkundige
09:00 Ontbijt wordt opgehaald door voedingsassistent
09:30 Kamer wordt schoongemaakt
10:00 Bed wordt opgemaakt
10:00 Rondje koffie door voedingsassistent
10:05 Een vrijwilliger komt langs met een metro krantje
10:10 Glazenwasser
10:30 Kasten worden aangevuld (handdoeken, gaasjes enz.) verpleegkundige
11:00 Visite arts/ zaalarts/ verpleegkundige
12:00 Voedingsassistent kom de lunch brengen
13:00 Lunch wordt opgehaald
14:00 Start infuus antibiotica
14:30 Naspoelen
14:35 Infuus op normale stand
16:00 Rondje koffie
16:30 Rondje pillen door verpleegkundige
17:00 Diner wordt gebracht
18:00 Eten wordt opgehaald
19:50 Rondje koffie
20:00 Controles door verpleegkundige & omkleden
22:00 Start infuus antibiotica
22:30 Naspoelen
22:35 Infuus normale stand
Een luttele 30 keer. En dit is een redelijk normale dag. Voor je rust lig je dus niet echt in het ziekenhuis. Slapen lukt vaak ook niet of enkel hazenslaapjes tussendoor met zoveel inloop.
Blij dus dat ik uiteindelijk op maandagochtend naar huis mocht. Ik voel me nog niet helemaal fit maar mijn bloedwaarden zijn goed. HB 7.5, leuko's 4.3, neutro's 3.3, trombo's 198 en ALAT 24. De 6-mp blijft vooralsnog op 100 mg, de MTX op 27,5 mg. Tas inpakken en gaan met die banaan. Taxi bellen. Adriaan is op zijn werk en mama komt vanuit België met Fleur naar mij thuis. Die auto zit ook vol. Nog snel een Nijntje ballon voor Fleur kopen. Eenmaal thuis, weer lekker met Fleur knuffelen die ik een paar dagen heb gemist. En dan snel naar bed. Als ik uit mijn bed kom check ik mijn temperatuur 38.2. Nee! Ik barst in huilen uit. Shit! Het laatste waar ik zin in heb is weer terug naar het ziekenhuis. Met lood in mijn schoenen bel ik met de zaalarts op de afdeling. Gelukkig zakt mijn temperatuur redelijk snel weer naar 37.7. Pff. Van de zaalarts hoef ik gelukkig niet terug te komen. Zolang mijn temperatuur beneden de 38.5 blijft. Want dan wordt het als koorts bij antibiotica gezien en dan moeten ze verder gaan zoeken naar de oorzaak.
De dagen erna komen mijn eetlust en energie weer langzaam terug. Het duurt lang dit keer. Mijn bloedwaarden op donderdag zijn goed. De ontstekingswaarde in mijn bloed is weer helemaal normaal. Mijn leukocyten zijn iets te hoog. HB 7.7, leukocyten 4.7, neutrofielen 3.9, trombo's 309. De 6mp medicatie pak ik daarom vanaf donderdag 2 om 3 tabletten.
En nu gaan we ons klaarmaken voor het volgende feestje. De verjaardag van Adriaan a.s. zaterdag. 34 jaar!!! De bofkont. En wie weet op zondag op en neer naar Weert om de carnavalsoptocht te bekijken...
Dag 6.11.12 - #tabletten: 8, #prikken: 0 (2 antibiotica)
Dag 6.11.13 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.14 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.15 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.16 - #tabletten: 7, #prikken: 0 (3x6mp)
Dag 6.11.17 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (2x 6mp)
Dag 6.11.18 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.19 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.20 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0
De zaterdag is erg rustig gebleven. Lekker op bed gelegen, tv gekeken met Adriaan en geprobeerd uit te rusten. En net als Adriaan naar huis is rond een uur of 8 speelt er een tafereel vlak voor mijn ogen af...:
Inmiddels staat er een thermoskan voor thee is leeg. Op naar de keuken om hem te laten vullen. En als ik deze gevuld terugkrijg van de pleegkundige draai ik me om. Vanuit mijn ooghoeken zie een ik vrouw in draf op een man afrennen die net de afdeling op komt lopen. Op 2 meter afstand van mij vliegt ze hem in de armen. Bons. Was het een tekenfilmpje geweest dan hadden ze nu samen op de grond gelegen... Een flinke knuffel is het gevolg. Tranen over haar wangen, en ze mompelt iets dat ze het zo fijn vindt dat hij er is en dat ze hebben gewacht...
Ik sta aan de grond genageld. In dit geval is het 1 en 1 optellen. Ze blokkeren de gang naar mijn kamer en ik kan niets anders doen dan ernaar kijken en wachten tot ik er langs kan. Snel loopt de man door naar het einde van de gang, schuin tegenover mijn kamer. Als ze doorlopen loop ik in een rustig tempo er achteraan. Dan zie ik ook ineens een hele grote groep mensen geëmotioneerd op de gang wachten. Een andere man loop ook op hen af en geeft hem een ferme handdruk met tranen in zijn ogen. Bah. De dood! Hij is de afdeling op komen lopen. Iemand heeft hem de sleutel gegeven. Brrr...Kippenvel. Dit zijn de momenten die ik kan missen als kiespijn. Je weet het. Je ligt op de oncologie afdeling. Er liggen een heleboel zieke mensen. Maar je negeert het. Je wil het niet weten. IK wil het niet weten. Ik negeer het. Ik negeer de gesprekken die ik wel eens hoor op de gang. Opmerkingen in het voorbijgaan "Ik ga straks naar het hospice". Opmerkingen van bezoekers dat het niet goed gaat met hun geliefde. Bah. En nu op een paar meter van mijn bedje is hij daar ineens weer. Brr...ik wil het niet weten. Ik ben zelf zo dicht bij de dood geweest, en nog zo aan het vechten. Het emotionele tafereel grijpt me naar keel en ik doe mijn best om mijn tranen te bedwingen. Helaas blijft het ook als ik de deur van mijn kamer heb dicht gedaan in mijn hoofd spoken. Het is gewoon ook geen fijn idee als er iemand aan de overkant van de gang dood gaat. Die nacht slaap ik slecht.
De zondag probeer ik wat adreswijzigingen door te voeren vanuit mijn bedje. Mijn tijd ook nog een beetje nuttig gebruiken. Mijn temperatuur blijft een beetje schommelen, maar blijft gelukkig laag genoeg. Het infuus mag er na de ochtendgift vanaf. Freedom! Blijft altijd een raar moment want het eerste half uur denk je nog steeds dat je vastzit. De rest van de dag slik ik antibioticapillen. En omdat je toch iets wil doen als je in je bedje ligt heb ik eens bijgehouden wie er allemaal komt binnenlopen. Een dag met drie keer een infuus antibiotica:
06:00 Start infuus antibiotica
06:30 Naspoelen
06:35 Infuus op normale stand zetten
08:00 Ontbijt door voedingsassistent
08:05 Rondje pillen door verpleegkundige
08:25 Controle & bloedprikken door verpleegkundige
08:45 Sticker extra rectale kweek door verpleegkundige
08:50 Hulp bij aankleden door verpleegkundige
09:00 Ontbijt wordt opgehaald door voedingsassistent
09:30 Kamer wordt schoongemaakt
10:00 Bed wordt opgemaakt
10:00 Rondje koffie door voedingsassistent
10:05 Een vrijwilliger komt langs met een metro krantje
10:10 Glazenwasser
10:30 Kasten worden aangevuld (handdoeken, gaasjes enz.) verpleegkundige
11:00 Visite arts/ zaalarts/ verpleegkundige
12:00 Voedingsassistent kom de lunch brengen
13:00 Lunch wordt opgehaald
14:00 Start infuus antibiotica
14:30 Naspoelen
14:35 Infuus op normale stand
16:00 Rondje koffie
16:30 Rondje pillen door verpleegkundige
17:00 Diner wordt gebracht
18:00 Eten wordt opgehaald
19:50 Rondje koffie
20:00 Controles door verpleegkundige & omkleden
22:00 Start infuus antibiotica
22:30 Naspoelen
22:35 Infuus normale stand
Een luttele 30 keer. En dit is een redelijk normale dag. Voor je rust lig je dus niet echt in het ziekenhuis. Slapen lukt vaak ook niet of enkel hazenslaapjes tussendoor met zoveel inloop.
Blij dus dat ik uiteindelijk op maandagochtend naar huis mocht. Ik voel me nog niet helemaal fit maar mijn bloedwaarden zijn goed. HB 7.5, leuko's 4.3, neutro's 3.3, trombo's 198 en ALAT 24. De 6-mp blijft vooralsnog op 100 mg, de MTX op 27,5 mg. Tas inpakken en gaan met die banaan. Taxi bellen. Adriaan is op zijn werk en mama komt vanuit België met Fleur naar mij thuis. Die auto zit ook vol. Nog snel een Nijntje ballon voor Fleur kopen. Eenmaal thuis, weer lekker met Fleur knuffelen die ik een paar dagen heb gemist. En dan snel naar bed. Als ik uit mijn bed kom check ik mijn temperatuur 38.2. Nee! Ik barst in huilen uit. Shit! Het laatste waar ik zin in heb is weer terug naar het ziekenhuis. Met lood in mijn schoenen bel ik met de zaalarts op de afdeling. Gelukkig zakt mijn temperatuur redelijk snel weer naar 37.7. Pff. Van de zaalarts hoef ik gelukkig niet terug te komen. Zolang mijn temperatuur beneden de 38.5 blijft. Want dan wordt het als koorts bij antibiotica gezien en dan moeten ze verder gaan zoeken naar de oorzaak.
De dagen erna komen mijn eetlust en energie weer langzaam terug. Het duurt lang dit keer. Mijn bloedwaarden op donderdag zijn goed. De ontstekingswaarde in mijn bloed is weer helemaal normaal. Mijn leukocyten zijn iets te hoog. HB 7.7, leukocyten 4.7, neutrofielen 3.9, trombo's 309. De 6mp medicatie pak ik daarom vanaf donderdag 2 om 3 tabletten.
En nu gaan we ons klaarmaken voor het volgende feestje. De verjaardag van Adriaan a.s. zaterdag. 34 jaar!!! De bofkont. En wie weet op zondag op en neer naar Weert om de carnavalsoptocht te bekijken...
Dag 6.11.12 - #tabletten: 8, #prikken: 0 (2 antibiotica)
Dag 6.11.13 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.14 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.15 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (3 antibiotica)
Dag 6.11.16 - #tabletten: 7, #prikken: 0 (3x6mp)
Dag 6.11.17 - #tabletten: 6, #prikken: 0 (2x 6mp)
Dag 6.11.18 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.19 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.11.20 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.11.21 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
