Dag 6.8.2 - Chemo jubileum - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.8.2 - Chemo jubileum - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.8.2 - Chemo jubileum

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

22 Oktober 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Ik ben er weer! Alive and kicking! Het was me het weekje wel afgelopen week. In eerste instantie de stress of de leukemie terug was gekomen en daarna een ernstige complicatie van de medicatie die ik gebruik. En dat zonder dat je dat in de gaten hebt. Enorm schrikken. Gelukkig is het met een sisser afgelopen. Wel moesten wij nog even terug denken aan het eerste gesprek met de arts toen ik mijn diagnose kreeg. De overlevingskansen waren onder andere zo laag omdat veel patiënten overleden aan complicaties. En dit had er zo een kunnen zijn. Mijn bloedkweken zijn nog niet volledig bekend. Maar het lijkt er nog steeds op dat het uiteindelijk toch een virale infectie is geweest. En dat alle poeha dus niet nodig was. Maar zekerheid en veiligheid voor alles. De antibioticakuur is inmiddels afgemaakt dus ook dit kunnen we nu weer achter ons laten.

Het goede nieuws! Dinsdag ben ik wezen bloedprikken. Best wel weer heftig. In de zaal zat een andere patiënt die, zo vernam ik uit het gesprek tussen haar en de verpleegkundig. nog niet zo lang bezig was met chemotherapie. Heel angstig, bang voor de bijwerkingen, bang voor de pijn, de uitzaaiingen, compleet in de war over alles wat haar overkwam. Heel vervelend om te zien. Ik was er het liefst naar toe gelopen om haar een dikke knuffel te geven en te zeggen dat het goed zou komen - maar dit voelde niet helemaal gepast. Zulke momenten heb ik ook gehad. En je moet er toch zelf door heen. Op een gegeven moment de knop om zetten en er voor gaan.

Maar guess what. De bloedwaarden - mijn lijf is zo sterk! Zaterdag waren mijn neutrofielen nog 0.3. Dinsdag zaten mijn soldaten, mijn bere sterke leger op 1.2. Het overtrof volgens mij zelfs de verwachtingen van de arts. HB 7.7, leuko's 4.7, trombo's 450, ALAT 61. Ook de rest van mijn bloedwaarden zijn enorm goed. #Trots op mijn lijf! Het laat me wederom niet in de steek. Ook mijn ALAT waarde is weer verder gezakt. Helaas komt er dus nu ook meteen een einde aan deze sporadische chemoloze week. Gisteren heb ik dan ook mijn volgende kuur weer gekregen. En periode 8 werd ingeluid met een chemo-jubileum. Kuur 30! Alive and kicking! Bij dit aantal moet je niet te lang stilstaan. Maar dit getal symboliseerde wel dat we echt gaan aftellen. Nu nog 4 of 5 te gaan. En na kwartaal 1 volgend jaar kan ik de prednison en chemokuren hopelijk vaarwel zeggen. Dan gaan we uitsluitend door met chemotabletten. Het tweede onderhoudsjaar in.

Bij binnenkomst op het oncologisch centrum vraag ik dan ook of ze de slingers en ballonnen al voor me hebben opgehangen. Ik moet er toch doorheen dus we kunnen er maar beter iets positiefs van maken. Adriaan is 's nachts ziek geworden - we blijven helaas nog niet gespaard - en Knels is zo lief geweest om ons uit Dalen te komen ondersteunen. Ik neem plaats op het bed en hij loopt een rondje met Fleur rondom het ziekenhuis. En jawel - nog meer positief nieuws. Voor degenen die mijn blog echt vanaf het begin volgen. Weten jullie de beruchte weddenschap nog? Ik gezond en schoonpapa ook gezond...NEWS FLASH: de eerste kilo's zijn eraf! Het is lastig. Dus Dalenaren, familie en vrienden spoor hem aan. Hij zit op de goede weg! Is hij bij je op bezoek, zet niet teveel lekkers op tafel, zodat we hem niet teveel in de verleiding brengen. Goed bezig Knels! Wij zijn trots op je. Op naar de volgende kilo-mijlpaal die je gaat doorbreken!

Al met al weer een goede dag. De kop is er weer af met de Vincristine, vanochtend gewoon weer wakker geworden. Dus we gaan door! Nu weer vechten met de prednison - druk in mijn hoofd en opletten met mijn eten. Ik ben nog wat slanker geworden dus we zijn iets gezakt met de dosering naar 65mg per dag. Het zal voor de bijwerkingen niet zoveel uitmaken, maar wat er niet in hoeft gaat er niet in.

Volgende week weer naar de sportschool, de spierballen weer opkweken die er de afgelopen weken zijn afgevallen.

Gewicht 65,5 kilo. Kirsten generation 2!

Dag 6.7.34 - #tabletten: 7, #prikken: 0 (3 tabletten antibiotica)
Dag 6.7.35 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.7.36 - #tabletten: 9, #prikken: 1 (+kalium)
Dag 6.8.01 - #tabletten: 15, #prikken: 1 (+65mg prednison, 3x 6mp)
Dag 6.8.02 - #tabletten: 12, #prikken: 0 (geen antibiotica meer)

  • 22 Oktober 2015 - 18:56

    Arry:

    Kirsten generation 2 klinkt goed! Super fijn dat je bent opgeknapt! You beat them all!!

  • 22 Oktober 2015 - 21:48

    Carien:

    Ja, die spierballen zijn wel nodig volgend jaar september bij de strong sister run!!!
    Hier worden de hardloopschoentjes regelmatig uit de kast gehaald ;-)

  • 29 Oktober 2015 - 21:52

    Olga (familie):

    Hey lieve Kirsten,

    Even geleden, maar wat fijn dat het nu weer beter gaat. Zet m op voor de volgende fase....!
    Heel veel sterkte weer voor deze komende periode !

    Dikke knuffel Olga xxx

  • 01 November 2015 - 18:57

    Siegrid :

    Wat super goed nieuws! Keep the spirit X

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 948
Totaal aantal bezoekers 207636

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: