Dag 6.7.31 - Ziekenhuisopname

Het was natuurlijk vragen om moeilijkheden met de titel van mijn vorige blog. "Spanning en sensatie." Fout, fout, fout :(

Gisteravond ben ik met 37.3 qua temperatuur naar bed gegaan. In bed en de kamer was het koud, dus een extra dekbedje eroverheen. Adriaan slaapt ook niet naast me als kacheltje... De eerste paar uur heb ik flink lopen woelen. Om 4:00 uur toch maar eens mijn temperatuur gemeten: 38.6. Slik! Dat betekent het ziekenhuis bellen. De spoedeisende hulp. Papa en mama wakker maken. Die duidelijk even moeite hebben om wakker te worden.

Lichtelijke paniek. Als het een virale infectie is, is er niet zoveel aan de hand, dat gedeelte van mijn bloed is goed. Als het een bacteriële infectie is dan kan het snel fout gaat geeft de arts aan. Op mijn vraag of het verstandig is om naar het JBZ te rijden of z.s.m. naar een ziekenhuis in België durft hij (zo op afstand) geen antwoord te geven. Dat geeft de ernst van de situatie wel weer. Ik mag onder geen beding zelf autorijden - niet dat ik dat van plan was ;p, ik kan het koud krijgen, niet lekker worden, overgeven, gaan rillen en in het ernstigste geval zelfs 'wegvallen' legt hij uit. Het is zaak om zo snel mogelijk te komen om mijn bloed te controleren op ontstekingswaarden. Dan pas weten we meer en kan de ernst van de situatie ingeschat worden. Ik had voor de zekerheid een antibioticakuur (amoxicilline/clovulaanzuur) die ik thuis nog had meegenomen. Op advies van de arts pak ik daar alvast 1 pil van om een eventuele bacteriële infectie al iets aan te pakken.

Binnen 5 minuten heb ik het grootste gedeelte van mijn spullen gepakt, me aangekleed en zit ik nog enigszins met schrik met pap en mam in de auto. Met toch wat hogere snelheid rijden we naar Nederland. Op wat keelpijn en opgezette klieren in mijn hals na voel ik me eigenlijk wel oké. Raar als je dus ook doodziek kan zijn. De boodschap van de arts in mijn achterhoofd zorgt er voor dat ik alert ben op wat er in mijn lijf gebeurt. Ik blijf me gelukkig goed voelen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik nu al bijna 1,5 jaar met bloed, zweet en tranen knok om de leukemie met chemotherapie onder de duim te krijgen en nu een onbenullig bacterie-tje mij eronder gaat krijgen? Onderweg probeer ik Adriaan wakker te bellen die zijn telefoon in de huiskamer heeft liggen. Een lastige klus zo blijkt. Na een keer of 10 neemt hij gelukkig op.

Eenmaal aangekomen bij het JBZ gaat papa met mij mee naar binnen en rijdt mama naar ons thuis om op Fleur te passen zodat Adriaan naar mij toe kan komen. Ik meld me aan bij de balie. Ik moet plaats nemen in de wachtruimte...raar...omdat we met spoed moesten komen. Na 5-10 minuten vraag ik papa om eens te vragen of ik niet al gezien kan worden. "Ze is aangemeld". Krijgen we als antwoord. Later blijkt dat de verpleegkundigen met z'n allen koffie zaten te drinken en niet door hadden dat ik er al was. Zucht. We hebben excuses aangeboden gekregen. Er gaat meteen een sepsis protocol in. Er wordt bloed afgenomen inclusief kweken, hartfilmpje gemaakt, longfoto, bloeddruk en temperatuur gecheckt. Inmiddels is ook Adriaan in het ziekenhuis. Ook mijn urine wordt bekeken. Gelukkig heb ik in de auto veel gedronken dus ik kan meteen plassen. En dat mag ik doen op de kamer op de po-stoel. Ik jaag iedereen de kamer uit, plassen kan ik niet met 'potten'kijkers en ga eens op mijn gemak zitten. Een hele grote plas, bijna water. Het niveau stijgt en stijgt in de po...hmm, zou het gaat overstromen...haha!

Gelukkig is de uitslag van het bloed er snel. Zowel mijn bloed van maandag als het bloed van vandaag lijken te wijzen in de richting van een virale infectie. Dat zou gunstig zijn - want die soldaten zijn nog compleet aanwezig. Er kan nog niets uitgesloten worden, maar de eerste berichten zijn positief. Mijn temperatuur is ook aan het zakken - 37.8. De longfoto was goed. Echter natuurlijk wel een beetje raar. Wat je hierop zou kunnen zien zijn infiltraten van witte bloedcellen, die ik nu weinig tot niet heb. Die ga je dus ook niet zien op een longfoto, maar dat wil niet zeggen dat er niets gaande is... Er is in ieder geval gestart met een breedspectrum antibioticakuur om een eventuele bacteriële infectie wel al te lijf te gaan. Vandaag 3x daags via het infuus en morgen waarschijnlijk ook. Hopen dat mijn lever dit trekt, want die houdt niet zo van antibioticakuren...

Ik word na de eerste uitvoerige screening verplaatst naar afdeling C7. Waarschijnlijk kan ik hier niet blijven want de verpleegkundigen hebben hier geen ervaring met een port-a-cath. Zoals het er nu naar uit ziet kom ik dus vanmiddag op C5 te liggen.

En ondertussen loopt iedereen binnen, 'Ed & Willem Bever' om een tafeltje te maken, de voedingsassistent, de schoonmaakster. Iedereen die binnenkomt vraag ik of ze verkouden zijn. Ik ga geen risico's nemen. De verpleegkundige hangt een briefje op de deur dat men zich eerst bij de balie moet melden. De arts komt binnen. Verkouden - in mijn hoofd denk ik hoe krijg ik deze gezellige maar verkouden dokter zo snel mogelijk de kamer weer uit? Ik geloof dat hij dit zelf ook realiseert tijdens het gesprek. Hij onderzoekt mij dan ook niet lichamelijk maar laat dit aan zijn collega over en ook het handje op het einde laat hij achterwege. Snel handen wassen als hij weg is en desinfecteren. Het opname gesprek met twee andere verpleegkundige. Het is weer zoals gewoonlijk een drukke bedoening. Je ligt hier nooit voor je rust.

Het had een gezellige week moeten worden in België. Jammer dat dit er nu weer tussendoor komt. Gelukkig lijk ik ook nu weer de wind in de zeilen te hebben zoals Knels altijd zo mooi zegt. Ik denk dat ik nu zelfs koortsvrij ben. Het lijkt weer met een sisser af te lopen. Wat ben ik blij als ik straks - in de verre toekomst, over 1,5 jaar - klaar ben met de chemotherapie. Dan zijn dit soort situaties verleden tijd.

O en het andere beetje goede nieuws. Mijn neutrofielen zijn van maandag naar vannacht al met 0.1 gestegen. Ik zit dus nu op 0.2 Nou, dat gaat alweer de goede kant op zullen we maar zeggen. Misschien gaan ze zich nu wel (exponentieel) vermenigvuldigen...dus op naar de 0.4, 0.8....

Dag 6.7.31 - #tabletten: 7, #prikken: 1 (amoxicilline/ clovulaanzuur & paracetamol)