Dag 6.6.25 - Klaar voor de start?

Afgelopen weekend heb ik samen met Adriaan geoefend op de SUP (stand up paddle board) op de Vlist bij Gouda. Erg lekker om te doen. Het voelt ook steeds vertrouwder op de plank. Op de heenweg stond er best wel wat wind en dan is het flink door peddelen. Zelfs Adriaan vond het zwaar. De weg terug hadden we dus wind mee. Heerlijk relaxed af en toe een beetje bijsturend terug naar ons startpunt. Totaal hebben we 2 km afgelegd. Mooi. Een goed oefenrondje.

Dinsdag heb ik met de eigenaar van Downtown Den Bosch de route van de Swim gepeddeld. Heel tof dat hij mij een clinic wilde geven - 'Hoe te SUP-pen'. Toen kwam ik er dus achter dat ik de peddel verkeerd om had gehouden, mijn peddeltechniek helemaal verkeerd was en de peddels ook nog eens uitgeschoven konden worden om ze langer te maken. Aha...bloos! Het werd dus een clinic: SUP-pen voor dummies, oeps. Met andere woorden hele goede praktische tips. Jasper enorm bedankt voor het ter beschikking stellen van de SUP's en de workshop. Ik vond het erg gezellig.

De route ging ook goed. Het eerste stuk zeker. Het was heerlijk rustig langs de Bossche Broek, tussen de eendjes, leliebladeren en toeristenbootjes. Bij het Vughter eiland gaan de zwemmers het water uit. 100 meter klunen en dan opnieuw het water in. Er is voor mij als SUP-per ook de mogelijkheid om een kleine stroomversnelling mee te pakken waardoor ik met de SUP niet het water uit hoef. Handig! De mensen die mij iets langer kennen weten dat ik wel hou van een uitdaging. Ik vertrouwde Jasper op zijn inschattingsvermogen of dit wel of niet te doen was voor mij. Een heel klein gootje is het eigenlijk waar het water een klein stapje omlaag maakt. Kicken! Ik ga zondag het water dus niet uit en maak dus gebruik van deze glijbaan. Het heeft dus ook voordelen om SUP-per te zijn!

Het stuk naar de finish is stroomafwaarts. Door de wind moesten we toch harder peddelen dan ik verwacht had. Om de SUPs terug te brengen naar de winkel zijn we uiteindelijk nog een kilometer verder gegaan. Toen ik eenmaal het water uitging was ik daardoor moe maar voldaan. 3 km in de peddel ;p. Trots op mezelf. Ik heb dit 's avonds wel geweten. Mijn hele lijf deed zeer.

Dat is nu ook wel iets waar ik tegenaan loop. Van de buitenkant gezien zullen mensen niet meer denken dat ik ziek ben. Ik ben nog in behandeling (klinkt veel positiever, toch?). Echter omdat je niet meer kaal bent (het meest karakteristieke kenmerk natuurlijk), denkt iedereen dat je hetzelfde kan als ieder ander. Want ze zien niet dat je nog steeds bergen pillen slikt en chemokuren krijgt. Als mensen aan mij vragen "Hoe gaat het?". En ik zeg "Goed!". Betekent dat altijd "Goed, gezien de omstandigheden". Terwijl dit soms anders geïnterpreteerd wordt. Ik kom uit zo'n diep dal, dat ik trots ben op waar ik lichamelijk gezien nu sta. Maar dat betekent niet dat ik alles kan. En dat is soms lastig. Soms wil ik het ook niet uit hoeven leggen. Mijn ongemakken zijn zo relatief geworden omdat nog maar één ding belangrijk is en dat is gezond oud worden met Adriaan en Fleur zien opgroeien. Dat ik nog steeds zo moe ben, tussen de middag slaap, niet teveel mentale prikkels kan hebben, pijn heb in mijn gewrichten, hartkloppingen, dove vingertoppen dat ziet niemand. En dat is maar goed ook.

Gisteren heb ik mijn revalidatietraject van drie maanden bij BeLife afgerond met een inspanningstest. Daar zat ik weer in mijn BH als Darth Vader op de fiets gekoppeld aan een ECG (zie de foto). Fietsen waarbij de weerstand steeds zwaarder wordt, je ademhaling versnelt en je hartslag tot in de hoogste regionen stijgt. Heel erg pittig voor mij. Het viel me tegen. Qua weerstand (wattage) kreeg ik niet meer weggetrapt dan bij mijn beginmeting. En aangezien dat de enige concrete meting was die ik zelf kon zien en kon interpreteren baalde ik er behoorlijk van. Heb ik me daar nou drie maanden voor in het zweet gewerkt drie keer per week? Dat heb ik dan ook uitgesproken in het eindgesprek met de revalidatie arts. En zij gaf ook heel erg terecht aan dat als het in mijn situatie eigenlijk al knap is als ik mijn conditie gelijk kan houden. Één procent vooruitgang voor mij betekent misschien wel hetzelfde als tien procent vooruitgang van een 'gezond' iemand. Maar goed. De eindmeting was voor mij geen doel op zich, dat was het bewegen. Desalniettemin is het fijn als je toch zwart op wit ziet dat je vooruit bent gegaan.

Door het gesprek met de casemanager vandaag heb ik het idee dat het wellicht toch nog wel eens mee kan vallen. De eindrapportage verwacht ik volgende week, dus ik ben benieuwd.

Morgen doe ik het rustig aan om mijn krachten te sparen voor zondag. De SUP-DAG. Swim to Fight Cancer Den Bosch 2015. En daar heb ik heel veel zin in. Al is het maar om de machteloosheid die ik al zo lang voel nu eens om te kunnen zetten in iets heel concreets. Het wordt een enorm gaaf evenement. Om 11:45 is de openingsceremonie. En vanaf 12:00 mag ik samen met andere "prominenten" (waaronder de burgemeester van Den Bosch, directeur Fight Cancer, Patrick Kuis, kapelaan van de Sint Jan, Maarten van der Weijden ;p) het water in. Joehoe! Daar gaan we met z'n allen. Twee kilometer bikkelen door het koude water van 17,5 graden! Op naar de finish bij Bolwerk Sint-Jan. Als het goed is worden 706 deelnemers nat en houden er 3 hun billen droog. Want naast mij doen er nog 2 andere deelnemers mee op een SUP. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.

BREAKING NEWS: ik heb gisteren te horen gekregen dat ik ook bij de slotceremonie nog mijn steentje mag bijdragen. Wat dat precies is hou ik nog even geheim ;p.

Hieronder voor degene die wellicht willen komen kijken het programma:

11.45 uur: Openingsspektakel bij startlocatie Groote Hekel
12.00 uur: Start eerste waves (wedstrijdzwemmers, prominenten en Team Enexis)
12.10 uur: Start Business Swim
12.40 uur: Start One Big Family Swim
15.30 uur: Medaille ceremonie op startlocatie Groote Hekel
16.30 uur: Slotceremonie en bekendmaking donatiebedrag bij Groote Hekel

Ondanks dat er nog steeds gedoneerd kan worden wil ik alle sponsoren tot nu toe nogmaals heel erg bedanken. Adriaan en ik hebben nu samen al meer dan 7000!!!! euro opgehaald. Echt ongekend. Dit overtreft onze stoutste dromen. Een enorme opsteker voor ons. Dankjulliewel daarvoor. Nu aan ons de taak om onze tegenprestatie zondag te vervullen en dat doen we met heel veel plezier.

Wie weet tot zondag! Wij gaan ons best doen om juichend de finish te bereiken.

Dag 6.6.19 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.6.20 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.6.21 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.6.22 - #tabletten: 12, #prikken: 0
Dag 6.6.23 - #tabletten: 7, #prikken: 0
Dag 6.6.24 - #tabletten: 7, #prikken: 2
Dag 6.6.25 - #tabletten: 7, #prikken: 0