Dag 6.3.2 - chemo jubileum feest! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 6.3.2 - chemo jubileum feest! - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 6.3.2 - chemo jubileum feest!

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

20 Mei 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Het is alweer tien dagen geleden dat ik geschreven heb en er is weer veel gebeurd. Vorige week ben ik weer een paar dagen bij mijn ouders geweest. Heerlijk genoten in de grote tuin, het zonnetje, het bad, de bbq en kleine rondjes - jawel - militaire looppas ;p (check het filmpje).

Vorige week heb ik in Weert bloed laten prikken. Dit keer was het weer de bedoeling om te checken op leukemie cellen. Nu mijn bloed in een ander ziekenhuis wordt gecontroleerd heb ik natuurlijk 3x nagevraagd of deze bepaling goed geregistreerd stond. Ja was het antwoord meermaals. Echter toen mijn arts belde - jullie raden het al- was de microscopische differentiatie niet mee bepaalt. Daar liet ik het natuurlijk niet bij zitten. Een telefoontje naar het laboratorium in Weert volgde. De laborante legde mij uit dat mijn bloedwaarden (leuko's 4,5, neutro's 2,4) geen aanleiding gaven om de differentiatie uit te voeren. Tja, wat moet ik hier nu op zeggen. Fijn dat er proactief meegedacht wordt, fijn dat er geen aanleiding voor is, maar in dit geval liever niet.

Mijn lever is gelukkig - wat mij betreft - toch echt supersnel weer gezakt. Binnen twee weken van 411 naar een ALAT van 80, ASAT 37. Dat betekent dus 'helaas' ook dat de medicatie weer omhoog gaat. 6mp naar 100mg (2 tabletten) en ik mag weer starten met de MTX tabletten. Meteen volle bak; 27,5 mg. Spannend of ik hierdoor weer zo enorm misselijk wordt, hogere hartslag krijg en ga zweten. Het zijn paardenmiddelen die ik krijg. Zolang die paardenstaart er weer aankomt vind ik het prima ;0.

Afgelopen vrijdag was het feest! Adriaan werd door onze vriendengroep uit Emmen compleet in het zonnetje gezet. Echt super om je mannetje zo te zien genieten. Heerlijk! Nu zijn jullie natuurlijk benieuwd hoe ze dit gedaan hebben. Eigenlijk begon het allemaal al op zijn verjaardag waar Adriaan een aantal verjaardagskaarten kreeg met sportieve auto's, Lotus Elise. Whoehoe - het kleine jongetje in deze lange man werd al onrustig...het zal toch niet? Zouden ze...? Dat zou gaaf zijn! En ja, deze kleine jongensdroom kwam in vervulling. Afgelopen vrijdag mocht Adriaan in Houten een enorm gave rode Lotus Elise op halen om daar een dag mee rond te rijden. Met als motto 'Gas d'erop! Compleet met speurtocht, survivalkit (TomTom, chocolaatjes, vestje etc.), selfies maken bij de sluis, het kasteel en op het pondje, verschillende bijrijders, spandoek, koffie met gebak en als afsluiter een heerlijke lunch met champagne in Den Bosch. Moe maar voldaan plofte hij 's avonds op de bank. Vrienden - heel erg bedankt! Het was een topdag! Wat bijzonder dat jullie dit voor Adriaan geregeld hebben. De rest van het weekend was het vooral bijkomen en hier in de buurt rondfietsen voor de nodige beweging.

Eergisteren ben ik opnieuw bloed gaan prikken. In het JBZ vraag ik op het Oncologisch Centrum of ze de differentiatie erbij willen zetten omdat deze vorige week niet gelukt was. ’s Middags had ik een bel-afspraak maar die gaat helaas niet door. Grote Smurf is onderweg naar een congres – nota bene over ALL, dus ben benieuwd waar het precies over is gegaan! Weer een paar uur in spanning gezeten. Gisteren wordt ik gebeld. Wederom met slecht nieuws. De differentiatie is opnieuw niet goed gegaan. Mijn geduld wordt op de proef gezet. Ik geef aan dat ik er enorm van baal, en er al 2 weken in spanning zit vanwege de uitslag. Als het volgende week weer misgaat – ga ik oprecht heel hard gillen spreek ik met hem af. Een goede uitslag betekent dat ik weer een maand vooruit kan/ mag kijken. Het klinkt gek, maar dat is voor mij nu mijn ‘veilige’ horizon. Tot ik weer opnieuw hoor dat ik nog steeds schoon ben. Verder gelukkig wel goed nieuws. HB 7.6, leukocyten 3.7, trombo’s 197, ALAT 81. Mijn lever is dus ondanks de start van de MTX stabiel gebleven. De neutrofielen die bepalend zijn samen met mijn lever voor de dosering zijn helaas ook nog niet bepaald. Toch gaat de dosering van de 6mp omhoog naar 3 tabletten. Originele startdosering.

Gistermiddag ben ik naar een orthomoleculair arts geweest. Om te kijken of ik naast de reguliere geneeskunde op het alternatieve vlak wellicht andere handvatten kan vinden om mijn lijf zo sterk mogelijk te houden en de leukemie voor altijd weg te bannen. Eigenlijk geeft hij advies op drie gebieden:
- Eten
- Bewegen
- Voedingssupplementen

Eten: hij geeft aan dat het eten volgens de richtlijnen van het voedingscentrum in ieder geval voor kankerpatiënten niet goed genoeg is. Hij adviseert een dieet richting het moermandieet. Dus zo weinig mogelijk koolhydraten (brood, pasta, rijst, aardappelen) maar vooral groenten, vis, vlees en beperkt fruit. Het weglaten van suikers en koolhydraten heeft er vooral mee te maken dat kankercellen suiker enorm prettig vinden om van te groeien en dat willen we natuurlijk niet ;p. Dus ontbijten met yoghurt en noten en voor de lekker bijvoorbeeld wat cranberries. Als lunch een salade met olijf, kokos of zwarte komijnolie of groentesoepen. En ’s avonds wederom ook iets van een salade of groenten met vlees of vis. Ik weet nog niet zo goed wat ik hiervan vindt. Heeft iemand hier ervaring mee?

Bewegen: doe ik denk ik voldoende. Of het intensief genoeg is, is een tweede. Soms wel, soms kan het intensiever denk ik. Aanstaande vrijdag heb ik een gesprek bij een revalidatiecentrum in Den Bosch om te bekijken of ik daar met een multidisciplinair team aan de slag kan.

Voedingssupplementen: hier bevestigd hij vooral wat ik al eerder gelezen heb op internet. Hij heeft een complete A4 lijst met mogelijke supplementen maar die ga ik natuurlijk niet allemaal nemen. Daarbij wil ik dat mijn oncoloog hier ook achter staat en er geen contra-indicaties zijn met mijn reguliere medicatie. O.a. vitamine D, Curcuma longa, Salvestrol Platinum, Berberine, Groene Thee en Oleuropeïne stelt hij voor bij mijn ziektebeeld. Hier ga ik mij eens verder in verdiepen. Mocht iemand hier ook ervaring mee hebben hoor ik het graag!

Vandaag hebben Adriaan en ik weer een face-to-face gesprek met mijn oncoloog. Om te beginnen mijn bloeduitslagen. De neutrofielen zijn uiteindelijk alsnog na bepaalt – 1.6. Dat is dus op het gewenste niveau (tussen de 0.8 en 2). De MTX dosering gaat daarom weer terug naar 2 tabletten. Verder praten we erover dat wij het wel fijn zouden vinden om iets minder drastisch de dosering naar boven aan te passen zodat de schommelingen in mijn lever wat gematigder worden (hopen wij) en ik niet weer een aantal weken met medicijnen hoef te stoppen. Ik krijg weer een nieuw recept mee voor mijn basismedicatie, kalium en vitamine D.

En dan is het tijd voor mijn chemo jubileum. Op naar KUUR 25! Een kuur met een zilveren randje. Vandaag staat in het thema van aftellen. Na deze kuur hoef ik er nog maar 10, dus tegen de tijd dat het nieuwjaar is nog maar 3. Na vandaag hoef ik nog maar 1 ruggenprik. Joehoe! Alles verloopt vandaag vlekkeloos. Fijne gesprekken met de verpleegkundigen, mijn PAC werkt mee, de ALL differentiatie is opnieuw aangevraagd (morgen de uitslag) de chemo loopt goed, en de ruggenprik valt mee. Rond twee uur ben ik thuis, witjes, moe, kapot maar ook blij. ‘Nog’ maar 10 te gaan....We besluiten onszelf te trakteren op een gebakje (MET suiker). En hij is heerlijk – verse framboosjes met frambozen bavarois een toefje slagroom met chocolade sliertjes in een taartkoekje – mjammie. Loopt het water bij jullie al in de mond? Anyways ik vind dat ik het DIK verdiend heb!

Nu uitrusten, alles van me afschrijven. Morgen ga ik ‘hip’ doen en voor een ‘mental checkup’ voor het eerst naar de psycholoog. Het is allemaal best veel de laatste tijd en überhaupt denk ik dat het goed is om in zo’n heftig traject waarin je oog in oog staat met de dood wel wat hulp van buitenaf mag gebruiken om alles op een rijtje te houden of zaken met andere ogen te bekijken. Ik hoop dat het klikt.

Gewicht 73.6 kg :)

Dag 6.2.21 - #tabletten: 4, #prikken: 0
Dag 6.2.22 - #tabletten: 4, #prikken: 1
Dag 6.2.23 - #tabletten: 16, #prikken:0
Dag 6.2.24 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.2.25 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.2.26 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.2.27 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.2.28 - #tabletten: 5, #prikken: 0
Dag 6.3.1 - #tabletten: 6, #prikken: 0
Dag 6.3.2 - #tabletten: 9,5, #prikken: 2

  • 20 Mei 2015 - 20:20

    Bert:

    Zo, zonder koolhydraten en suiker eten we bijna altijd. Gaat goed en is lekker én gezond!

  • 23 Mei 2015 - 22:06

    Marleen:

    Hoi Kirsten,
    Ik ben op Texel met een Tao en golftraining en in de groep zit een man waarbij prostaatkanker is vast gesteld. Hij vertelde dat hij direct met zijn voeding aan de slag is gegaan en met vitamines en supplementen. Ik kan hem vragen wat hij precies doet want hij volgt de adviezen van een arts die zelf kanker kreeg en helemaal genezen is alleen door voeding.
    Suiker is echt de grootste boosdoener omdat kankercellen leven van suiker, dus als je ze echt dood wilt hebben geef je ze geen voedsel, dus geen suiker. Suiker rekt ook het zink uit je botten waardoor de calciumverbindingen los raken en je botontontkalking krijgt.
    Ik denk dat het zeker ondersteunend kan werken in je strijd, een extra legertje soldaten die je kunt inzetten.
    Wat de tao-trainer echter telkens weer benadrukt is dat je moet eten in welbehagen, want als dat er niet is dan kan het lichaam niks met alle gezonde spullen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 735
Totaal aantal bezoekers 207336

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: