Dag 5.25 - 'Vakantie' - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 5.25 - 'Vakantie' - Reisverslag uit Westerhoven, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 5.25 - 'Vakantie'

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

20 Maart 2015 | Nederland, Westerhoven

Het verslag van afgelopen dinsdag.

Wat zitten we in een lekker huisje! Wakker worden met de vogeltjes - koolmeesjes, roodborstjes en Vlaamse gaaien. De specht hebben we gehoord maar nog niet gespot. Knabbel en Babbel die in de bomen rondom ons huisje druk bezig in de weer zijn, bomen omhoog klimmen, elkaar achterna zitten en zelfs een rondje rennen over onze bungalow. Afgelopen weekend hebben we vooral rondgelopen in het park, rond de Kempervennen. Twee meertjes hier op het park gelegen. Mooie rondjes, ook om te lopen qua afstand. Boekje lezen in het bubbelbad en elke dag een half uur in de sauna. Heerlijk. Gisteren zijn we begonnen met de DVD serie Homeland. Een absolute aanrader voor wie deze nog niet kent. Gert en Gerda bedankt voor het lenen!

Vanochtend was Fleur vroeg wakker. Adriaan was nog moe en bleef liggen. Ik maak een boterham voor haar klaar en eet zelf een banaan. We sturen oma een berichtje want zij is jarig! Van harte proficiat!

Het zonnetje breekt al door en ik besluit met Fleur vast mijn eerste rondje te lopen. Over haar pyjama trek ik haar jas aan - mijn energie even sparen voor het lopen. En zo lopen we samen 4,5 kilometer in 50 minuten. Mijn oortjes van mijn telefoon ben ik vergeten. Daarom gaat de muziek gewoon over de luidspreker van de telefoon en loop ik dus als een echte "Gangsta" op de beat van de muziek. Zachtjes meezingend op 'Walk this walk' van Run-DMC, 'Walking on Sunshin' van Katrina & The Wolves en 'Walk' van de Foo Fighters. Het loopt lekker zo. Eenmaal thuis ligt Adriaan nog op bed. Ik leg Fleur op bed en spring zelf snel even onder de douche. Het is inmiddels half tien. En ik heb honger. Ik maak Adriaan wakker. Verse broodjes, lekker beleg en sinaasappelsap.

We besluiten om naar Valkenswaard te fietsen en daar te lunchen. Spannend, voor het eerst met Fleur in een normaal fietsstoeltje. Goed ingepakt en ingesnoerd. Ze zit prinses heerlijk. Mooi! Terug fietsen we langs het Rijtuigenmuseum en de Venbergsewatermolen. Zo komen we ook langs het Boothuys waar ze kano's verhuren. Even binnenwippen. Met een Canadese kano zouden we met Fleur in de maxicosi een tochtje van 2 uur kunnen maken over de Dommel. We rijden door naar CenterParcs. Adriaan zegt nog dan kan ik dus het roeien voor mijn rekening nemen. Nou, ik ben er ook nog! Maar als je het voor twee derde wil doen of driekwart graag ;p! Dan zal ik optimaal van het zonnetje genieten, hihi.

Bij ons huisje aangekomen genieten we buiten heel even van het toch nog frisse zonnetje. Vandaag voelt toch een beetje als 'vakantie'.

Dag 5.23 - #tabletten 6, #prikken: 0
Dag 5.24 - #tabletten 6, #prikken: 0
Dag 5.25 - #tabletten 6, #prikken: 0

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Westerhoven

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 324
Totaal aantal bezoekers 207649

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: