Dag 4.44 - 35 km wandelen per week
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
16 Februari 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Alaaf! Een nieuwe week met nieuwe kansen. En vooral een minder spannende week laten we hopen. De afgelopen dagen hebben Adriaan en ik het rustig aan gedaan. Even de boel de boel laten. Bijkomen van de spanning.
En ondanks dat wij dit jaar carnaval overslaan schoven we gisteravond via Skype even aan bij Bert en Ine die elk jaar hun huis vol overgave open gooien voor een ieder die van de carnavalsoptocht willen genieten inclusief lekkere hapjes en drankjes. Jammer dat we de nasi niet 'real-life' hebben kunnen proeven. Volgend jaar zijn wij weer van de partij!
Ik voel me goed. Momenteel heb ik weinig last van bijwerkingen. Ik ben vooral stijf en heb last van gewrichtspijn in mijn knieën en voeten. Ondanks dat wandel ik inmiddels dik een uur per dag, 5 km totaal. Dat is toch goed voor een 35 kilometer per week...zou ik ook een Nijmeegse Vierdaagse lintje kunnen verdienen? En zo merk ik dat ik het fijn vind om naar een bepaald doel toe te kunnen werken. Maar ik weet nog niet zo goed welke. Misschien is de Nijmeegse Vierdaagse wel een goed idee, of Swim to Fight for Cancer, of iets wat totaal niet met kanker te maken heeft. Iemand nog sportieve creatieve ideeën waarbij ik mijn fysieke grenzen kan verleggen?
Mijn haar is ook weer aan het groeien. Dus Adriaan is vanavond weer druk in de weer gegaan met de tondeuse. Zorgvuldig haalt hij baan voor baan mijn dikke donslaag er weer van af... Hij is klaar. Ik zie nog een plukje staan en zet zelf de tondeuse nog even op mijn hoofd. "Je hebt niet aan het wieltje gedraaid toch?" "Nee hoor!" Tja, jullie kunnen het vast al raden. Een nog kortere baan verscheen op mijn bolletje. Mevrouw Cactus - de tweede ronde...
De komende chemokuren vind ik spannend. Ergens heb ik gelezen dat de Daunorubicine die ik nu drie weken achter elkaar ga krijgen naast de bijwerking haaruitval (het gaat er nog een keer af ;p), en werking op de slijmvliezen ook hartfalen kan veroorzaken. Nou heeft mijn lieve hartje het al heel wat te verduren met mijn hogere hartslag in rust. Daarbij komt dat een vriend van de fysiotherapeut met leukemie is overleden aan een hartstilstand na chemotherapie. Zo denk ik weer terug aan een van de eerste gesprekken met een hematoloog. De meeste patiënten overlijden aan complicaties...Nou heb ik het middel eerder gehad dus het zal bij mij vast wel goed komen. En toch ben ik blij als de komende drie weken erop zitten.
Morgenochtend weer bloedprikken en 'hopen' dat ik woensdag kan starten met fase 5.
Dag 4.41 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.42 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.43 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.44 - #tabletten: 3, #prikken: 0
En ondanks dat wij dit jaar carnaval overslaan schoven we gisteravond via Skype even aan bij Bert en Ine die elk jaar hun huis vol overgave open gooien voor een ieder die van de carnavalsoptocht willen genieten inclusief lekkere hapjes en drankjes. Jammer dat we de nasi niet 'real-life' hebben kunnen proeven. Volgend jaar zijn wij weer van de partij!
Ik voel me goed. Momenteel heb ik weinig last van bijwerkingen. Ik ben vooral stijf en heb last van gewrichtspijn in mijn knieën en voeten. Ondanks dat wandel ik inmiddels dik een uur per dag, 5 km totaal. Dat is toch goed voor een 35 kilometer per week...zou ik ook een Nijmeegse Vierdaagse lintje kunnen verdienen? En zo merk ik dat ik het fijn vind om naar een bepaald doel toe te kunnen werken. Maar ik weet nog niet zo goed welke. Misschien is de Nijmeegse Vierdaagse wel een goed idee, of Swim to Fight for Cancer, of iets wat totaal niet met kanker te maken heeft. Iemand nog sportieve creatieve ideeën waarbij ik mijn fysieke grenzen kan verleggen?
Mijn haar is ook weer aan het groeien. Dus Adriaan is vanavond weer druk in de weer gegaan met de tondeuse. Zorgvuldig haalt hij baan voor baan mijn dikke donslaag er weer van af... Hij is klaar. Ik zie nog een plukje staan en zet zelf de tondeuse nog even op mijn hoofd. "Je hebt niet aan het wieltje gedraaid toch?" "Nee hoor!" Tja, jullie kunnen het vast al raden. Een nog kortere baan verscheen op mijn bolletje. Mevrouw Cactus - de tweede ronde...
De komende chemokuren vind ik spannend. Ergens heb ik gelezen dat de Daunorubicine die ik nu drie weken achter elkaar ga krijgen naast de bijwerking haaruitval (het gaat er nog een keer af ;p), en werking op de slijmvliezen ook hartfalen kan veroorzaken. Nou heeft mijn lieve hartje het al heel wat te verduren met mijn hogere hartslag in rust. Daarbij komt dat een vriend van de fysiotherapeut met leukemie is overleden aan een hartstilstand na chemotherapie. Zo denk ik weer terug aan een van de eerste gesprekken met een hematoloog. De meeste patiënten overlijden aan complicaties...Nou heb ik het middel eerder gehad dus het zal bij mij vast wel goed komen. En toch ben ik blij als de komende drie weken erop zitten.
Morgenochtend weer bloedprikken en 'hopen' dat ik woensdag kan starten met fase 5.
Dag 4.41 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.42 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.43 - #tabletten: 3, #prikken: 0
Dag 4.44 - #tabletten: 3, #prikken: 0
-
16 Februari 2015 - 21:13
Ine:
Was fijn jullie even op Skype te zien, waren jullie er toch ff bij !
Ine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
