Gekke doos!
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
11 Januari 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Ik merk met het doorlopen van fase 4 en onze focus op fase 5 dat ik steeds meer zin heb om te gaan revalideren. Proberen om weer wat meer de regie in handen te krijgen over mijn eigen leven. Geen idee hoe we dit gaan doen. Maar ik heb er zin in. Het zal een combinatie gaan worden tussen langzaam afbouwen met mantelzorg, Fleur naar de kinderdagopvang, huishoudelijke taken weer zelf oppakken, proberen weer wat leuke dingen te gaan doen, fysiek sterker worden en proberen het vertrouwen in mijn lijf te herwinnen.
De onzekerheid hierin zal nog een groot struikelblok gaan worden denk ik. Zal ik straks elke keer als ik 's nachts gezweet heb, kortademig ben van het lopen, futloos en geen energie heb bang zijn dat de leukemie terug is? Ik denk dat dit vaak zal gebeuren. Ik betrap me er nu zelfs al op dat het soms gebeurt. Hoe herwin je het vertrouwen in je lijf nadat het je zo in de steek heeft gelaten? Ik heb altijd gezond gegeten, nooit gerookt (op die ene sigaar op archeologiekamp na dan ;p), geen drugs gebruikt, weinig alcohol geconsumeerd, veel gesport. Wat kun je nog meer doen? Is het domme pech dat ik zo ziek ben geworden? Heb ik teveel gegeven in mijn werk? Teveel van mijzelf verlangd? Ben ik mijn grenzen over gegaan? Meermaals denk ik, maar kan je daar zo ziek van worden? Ik heb mij in ieder geval voorgenomen om liever voor mezelf te zijn. Niet zo veel meer te 'moeten' en beter naar mijn lijf te luisteren.
Steeds vaker heb ik ook behoefte om terug te kijken op het afgelopen half jaar. Soms doe ik het niet, bang voor de emoties die mij zullen overstelpen. Zo zag ik vandaag een foto van Fleur in de eerste weken van mijn ziekte. Wat was ze nog klein - en de tranen bungelden direct over mijn wangen. Soms doe ik het wel uit nieuwsgierigheid wat ik destijds heb opgeschreven op mijn blog. Wat ben ik ook een gekke doos. Wat heb ik veel met jullie gedeeld - compleet met de billen bloot, haha. Soms lees ik stukjes terug met blozende wangetjes, maar ik heb geen spijt van wat ik heb opgeschreven. De reacties waren en zijn zo overweldigend. Wij zijn ons er nog meer bewust van hoeveel lieve en bijzondere mensen er om ons heen staan in een hele grote cirkel en onze reis volgen. Blijf dit ook vooral doen, want ondanks alle positieve berichten is deze reis nog lang niet ten einde en hebben wij jullie steun ook nu nog hard nodig.
De afgelopen anderhalve week hebben wij natuurlijk velen van jullie gelukkig nieuwjaar gewenst. Zo ook Grote Smurf toen hij op visite kwam. Een gezond 2015! Hoe anders klinkt dit nu in onze oren. En hoe anders en bewust hebben wij dit op de kerst en nieuwjaarskaarten geschreven. De lading wordt veel zwaarder op het moment dat je zo iets heftigs zelf mee maakt en gezondheid ineens geen vanzelfsprekend meer is. Wij hopen dat ook oprecht dat een ieder van jullie hartstikke gezond blijft komend jaar! Zorg goed voor jezelf en je familie, geniet, lach en leef!
Dag 4.5 - #tabletten: 8, #prikken: 0
Dag 4.6 - #tabletten: 8, #prikken: 0
-
11 Januari 2015 - 17:48
Petra Stijnen Vleeshouwers:
Hoi, Goed om te horen dat je al een thema hebt bedacht voor de carnavalsoptocht; Als gekke doos;) -
11 Januari 2015 - 23:43
Mario Koppen:
Goh Kirsten,
Dan heb je in mij ook een gekke doos gevonden,
elke keer als Ik jou blog lees bungelen de tranen over mijn wangen.
Misschien toch maar mee doen in de optocht dan, dan pik ik jou motto.
Succes en het wil ook wel eens opluchten die bungelende tranen.
Groetjes Mario
-
12 Januari 2015 - 10:13
Olga (familie):
Lieve Kirsten,
Heel normaal hoor dat er zo'n emoties bij komen, is denk ik ook nodig voor
een stukje verwerking....
Fijn dat je je zo goed voelt en zin in hebt om weer te proberen wat grip op je
leven te krijgen !
Keep up the Good Spirit.......!
Dikke kus xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley