Dag 3.13 - weekend - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu Dag 3.13 - weekend - Reisverslag uit 's-Hertogenbosch, Nederland van Kirsten Lierop - WaarBenJij.nu

Dag 3.13 - weekend

Door: Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Kirsten

16 November 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch

Wederom een kort verslag vandaag. Nog steeds veel last van alle pillen die ik momenteel slik. Voel me voor het eerst ook echt beroerder, veel last van misselijkheid, oprispingen, boeren. En veel last van minder motivatie. Het is dus nu echt even de dagen doorkomen. Komende week weer afbouwen met die stomme Dexamethason, hopelijk helpt dat.

Een overzichtje van afgelopen week:

- Dinsdag met schoonpapa mijn nodige chemo infuus weer gehaald
- Woensdag met Adriaan een soort van "echte papadag" gehad - gezellig saampjes naar de Intratuin - nog steeds helemaal gek van die skilift bij de kerstafdeling, haha
- Fleur heeft TWEE TANDJES!!! Whahaha - bizar! Wat een top kind weer. Geen gehang. Oma Riet had het idee dat ze het aan de poepluiers merkte...Wauwie. Twee grote snijtanden in haar onderkaak zijn er door.
- Donderdag massage bij een intregrale massagetherapeute. Nooit eerder gebeurd maar huilend in de massagestoel me heerlijk laten gaan. Ben benieuwd. Dit wordt een wekelijks bezoekje. Waar zij me mee kan helpen is dat ik weer iets meer in contact kom met mijn lijf. Ben bang om de controle te verliezen en me echt ziek te gaan voelen merk ik. Terwijl ik me wel groot kan blijven houden maar daar schieten we natuurlijk ook niets mee op. Makkelijker gezegd dan gedaan. Wellicht is dit voor mij de ingang. ik mag nog steeds wat liever zijn voor mezelf.
- Vrijdag wederom bloedprikken. Port-a-cath haperde de eerste keer, uds toch weer twee keer prikken. Voor de studie om te kijken hoe hoog de asparaginase spiegel is in mijn bloed.

Dit weekend was het beruchte vriendenweekend van Dalen. De zogenoemde miljonairsclub ;p. Ondanks de misselijkheid en futloosheid hebben we ons in de auto gehezen richting Holten om samen met iedereen te ontbijten - met een bubbel proost op Het Leven! Het was erg gezellig om iedereen weer even te zien. Kort maar krachtig maar heel even er uit heeft ons toch goed gedaan!

Gecrasht op een kussen in de auto door mijn eigen privéchauffeur weer lekker naar huis gebracht. Thuis slapen. Druk in mijn hoofd dus dat lukte niet. Wel gerust. En toen naar mijn afstudeervriendinnetje - jaja, eindelijk RA Mariska! Triple Party - jarig en een nieuw huis. Nu gaat het echte grote leven beginnen. Trots op jou! ToM ToM!!! En fijn om met jullie bij te kletsen Caroline, Carolijn en Sas! Goed om jullie even te zien!

Om 21:00 uur was ik gesloopt. Lekker slapen. Tot 3:00 uur vannacht. Misselijk en hongerig. Toch maar weer op voor een nachtelijke snack. Gooi ik er gewoon omdat het kan ook nog een nachtelijke serenade voor Adriaan eraan. "Ik hou van jou, alleen van jou. Ik kan niet leven in een wereld zonder jou!" Welterusten lieverd, ik kom weer naast je liggen. Kus.

Vandaag heeft het hele gezin een rustdag.

Morgen weer bloedprikken. Dinsdag afspraak met de specialist en chemokuur 13. Afhankelijk van mijn bloed gaan we door ook met de asparaginase vrijdag. Spannend of mijn lever het houdt en of het goed gaat met de allergische reactie vrijdag...

Dag 3.9 - #tabletten: 11, #prikken: 0
Dag 3.10 - #tabletten: 12, #prikken: 0
Dag 3.11 - #tabletten: 12, #prikken: 2
Dag 3.12 - #tabletten: 12, #prikken: 0
Dag 3.13 - #tabletten: 12, #prikken: 0

  • 16 November 2014 - 15:38

    Carolijn:

    Kirsten, ik heb het ook heel erg fijn gevonden om jou en Adriaan en Fleur even weer te hebben gezien! Het hartje met slotje hangt aan mijn sleutelbos! Je bent een topper!!! Kus!

  • 16 November 2014 - 16:49

    Olga (familie):

    Lieve Kirsten,

    Vind het supergoed van jouw dat je ook toegeeft dat je je Klote voelt......tranen horen
    ook bij dit proces.
    Laat alles de vrije loop, is ook wel eens lekker !

    Heel veel sterkte, je bent een SUPER WOMEN.......!!!!!!!

    Liefs Olga xxx

  • 16 November 2014 - 22:09

    Anita:

    Hey kirsten,
    Wat een gevecht en wat doe je het dapper!
    heel veel respect v jullie!!
    En wat fijn dat jullie toch nog even hebben kunnen aanschuiven bij het vriendenweekend! Alle kleine beetjes energie helpen!
    Liefs,
    Anita

  • 16 November 2014 - 23:35

    Mariska:

    Lieve Kirsten,

    Wat was het gisteren bijzonder om mijn triple party te vieren. Maar wat zeker zo bijzonder is is dat je erbij was. De hertoginnen herenigd. Dat voelde echt fantastisch.
    En wat een mooi gebaar het hartje met slotje. Gaat ook bij mij aan de sleutelbos zodat ik het altijd bij me heb!
    Denk trouwens dat er op navigatie gebied een grote concurrent van tom tom op de loer ligt namelijk tok tok: trots op Kirsten;)
    Dikke x!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, 's-Hertogenbosch

I'm a survivor!

Ik heb dit dagboek in het leven geroepen om deze hele nare nachtmerrie van me af te kunnen schrijven en te delen met wie het wil lezen. Zodat ik als ik straks oud, grijs en rimpelig ben nog eens terug kan kijken op deze extreem uitdagende periode in mijn leven. En zal kunnen zeggen hoe sterk ik me hier door heen heb gevochten samen met iedereen om me heen. Trots op Fleur, Adriaan en mijn familie en vrienden. Het zullen tranentrekkende stukjes zijn, waarin ik niets onbenoemd zal laten maar ook met kracht, humor en hoop. Ik schrijf dit dagboek dan echt voor mij en voor mij alleen om alles een plekje te kunnen geven. Kies er zelf voor of en wat je wil lezen.

Ik bereid me voor op een hele heftige strijd, een 'survival of the fittest' ;-), een soort van vierde wereldoorlog die hier in het Jeroen Bosch Ziekenhuis gewonnen gaat worden. Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Positiviteit en mentale kracht gaan mij hier door heen slepen. Hier heb ik jullie dan ook hard bij nodig want het wordt een zeer lange weg vol met obstakels. En hiervoor heb ik al een aantal leuke opdrachten bedacht voor degenen die willen :-p. Maar naast de tranen wil ik vooral genieten van het leven en lachen veel lachen. Mocht ik ondanks alles niet veel tijd meer hebben dan wil ik van elke dag een feestje maken.

Ik heb een heel mooi doel om voor te strijden – onze lieve dochter Fleur.

Opdracht 1: voor degene die dit lezen: geniet van elke dag – het is nu weer eens pijnlijk duidelijk geworden dat dit echt belangrijk is. Beloof mij dat jullie dubbel gaan genieten - ook voor mij - tot ik het zo meteen zelf weer kan! Vooral delen die mooie verhalen, foto's en flauwe grappen dat biedt ons de nodige afleiding.

Laat de strijd beginnen! Wij zijn er klaar voor.


Dag 1

Acht weken na de bevalling van mijn dochter Fleur was ik nog steeds niet hersteld. Er volgde een uitgebreid bloedonderzoek. 's Middags had ik vier gemiste oproepen van de huisarts. Ik werd meteen doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Binnen het uur werd er gesproken over een opname, beenmergpunctie en het stoppen met borstvoeding. Het bloedonderzoek wees in een bepaalde richting.

Het was foute boel! De volgende ochtend werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik had Acute Lymfatische Leukemie. Overlevingskansen 30-40%. BAM! Daar zit je dan als kersverse moeder, 32 jaar oud, vol met ambities en dromen. Ga ik dood? Zal ik mijn dochter zien opgroeien? Vanaf moment één besloot ik dat ik bij de overlevers hoor. “Fleur, mama gaat voor jou en papa vechten! HARD, HEEL HARD!”.

En zo zit je van het een op het andere moment in een héle slechte B-film. Een film waarin ik probeer te overleven, ik als controlfreak de complete controle over mijn lijf en leven kwijt ben, mijn partner ineens papa én mama is voor Fleur, voor mij zorgt, fulltime werkt, en alle andere dingen regelt. Ons leven staat compleet op zijn kop.

Om alles een plekje te kunnen geven hou ik een blog bij. Hierin kan ik mijn angsten, frustraties en geluksmomenten met familie en vrienden delen. Want je bent ineens kankerpatiënt. Ja, zo eentje waar mensen op straat of in de supermarkt naar kijken. Door de chemotherapie wordt je eerst zieker gemaakt om beter te kunnen worden. Met alle bijwerkingen van dien. Als de artsen en verpleegkundigen in mijn 'Winning Team' van de hematologie afdeling in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zorgen dat mijn lijf het blijft doen, zorg ik voor de mentale geestkracht! Ik voel me sterk en strijdbaar. Laat die stomme klote kankercellen maar komen. Dat jullie het vast weten. Ik ga deze oorlog winnen!!!

Recente Reisverslagen:

21 Februari 2017

The End deel 2 - PAC loos

14 Februari 2017

The End - heel erg bedankt allemaal!

14 Februari 2017

Dag 7.12.28 - SHOCKING FACTS

13 Februari 2017

Een overzicht van de afgelopen 2 jaar en 8 maanden

13 Februari 2017

Lessons learned 8 - Donoren
Kirsten

Actief sinds 05 Juli 2014
Verslag gelezen: 575
Totaal aantal bezoekers 207312

Voorgaande reizen:

04 Juli 2014 - 03 Juli 2019

I'm a survivor!

Landen bezocht: