Dag 2.51 - Home sweet home
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
25 Oktober 2014 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Gelukkig val ik uiteindelijk in slaap. Papa komt vroeg naar het ziekenhuis. Iedereen is toch weer wat geschrokken om wat er vannacht gebeurd is. Ook Adriaan komt me nog even een kus geven. Nota bene nu wanneer ik alleen slaap. Samen met papa slapen we verder. 's Ochtends wordt ik opnieuw gewogen. 75,0 - dus dik 3,5 kilo eraf. Ik hield dus duidelijk veel vocht vast. Het benauwde gevoel is iets minder maar nog niet weg. In principe hadden we afgesproken dat ik na 11:00 uur wanneer de laatste bloedspiegel bepaald zou worden naar huis zou mogen. Nu moet ik toch blijven tot deze bekend is. An sich verwacht ik dat het goed zal zijn. Gisteren zat ik al van 100 op 0,4 dus die 0,2 na 9 extra tabletten zal ik wel halen. Maar ik voel me niet lekker dus ik vind het prima.
Papa houdt nog steeds de wacht. De technische dienst wil komen controleren of de wc stangen nog goed vast zitten. Ze krijgen nee van papa te horen en verlaten mijn kamer weer.
En zo wachten we op de uitslag. Inmiddels ben ik wakker maar heb flinke hoofdpijn en tv kijken of een boek lezen lukt niet. Rond 15:00 uur krijgen we groen licht. Mijn bloedspiegel is prima. Ik mag naar huis. Doodop ben ik. Twee flink gebroken nachten met weinig slaap op een heftige chemokuur hakt er flink in. Snel naar huis. Zo ver ik heb kunnen zien was dit de laatste klinische kuur van mijn behandeling. Gelukkig. Thuis zijn is toch het fijnste.
We eten nog samen met mijn ouders en dan is het weekend. Dag pap en mam tot over een week. Vroeg op de avond duik ik het bed in. Ik heb het koud en besluit mijn temperatuur te meten. Shit 38,1. Samen met Adriaan besluiten we om over 1,5 uur de wekker te zetten en het dan nog een keer te meten. Ik zit op het randje dat ik het ziekenhuis moet bellen. Omdat mijn weerstand lager is en ik minder witte bloedcellen heb is koorts voor mij gevaarlijker en dan wordt er in het ziekenhuis meteen gestart met een breed spectrum antibiotica. Als ik ergens nu geen zin in heb is om weer naar het ziekenhuis te gaan. Daarnaast heeft Adriaan 3 glaasjes Jagermeister gedronken dus die mag niet meer rijden. Maar als het nodig is moet het natuurlijk, eventueel met een taxi. Ik leg een koud washandje op mijn hoofd en wikkel mijn voeten in met natte sokken van Adriaan. Proberen om mijn temperatuur omlaag te krijgen. En het lukt. 1,5 uur later zit ik op 37,5. 3 uur later zetten we opnieuw de wekker. Mijn temperatuur blijft stabiel. Gelukkig is het 's ochtends weer normaal 36,9. Pak van mijn hart.
Vandaag wederom een slechte dag gehad. Veel hoofdpijn en heel weinig energie. Ik lig het grootste gedeelte van de dag in bed. Voel mijn hart werken. In rust zit ik op een hartslag van 120. De chemo hakt er hard in deze week. Na het avondeten heb ik wat energie om naar buiten te gaan. We lopen een klein rondje, even frisse lucht en bewegen. Hopelijk morgen een betere dag.
Volgende week wordt spannend. Dinsdag heb ik een beenmergpunctie waarvan we donderdag de uitslag krijgen. Ik moet nog steeds in complete remissie zijn. Zo niet dan slaat de behandeling niet aan en gaan de artsen iets anders bedenken.
Dag 2.50 - #tabletten: 19, # prikken: 1
Dag 2.51 - #tabletten: 12, # prikken: 0
-
25 Oktober 2014 - 23:14
Truus:
Kirsten, wat heftig allemaal! Ik hoop dat jij je snel wat beter gaat voelen!
Je bent een bikkel! Sterkte komende week. -
26 Oktober 2014 - 00:09
Winnie (bevallen Voor Twee):
Jeetje Kirsten wat een pittige dagen heb je weer gehad zeg! En dan is een dreigende koorts in jouw geval ook weer zo spannend! Ik hoop dat je morgen een veel betere dag hebt zodat je de komende week er weer tegenaan kan. Wij denken aan je en duimen voor je!! -
26 Oktober 2014 - 10:27
Ingrid Van Omme:
Lieve kirsten
Heftig allemaal heel veel sterkte en moed!
Knuffels ingrid xx -
26 Oktober 2014 - 14:05
André En Rita:
Lieve Kirsten,
Je krijgt het niet cadeau zeg! Laten we er vanuit gaan dat je donderdag te horen krijgt dat de behandeling aanslaat en dat je weer een stapje dichter bij uiteindelijke genezing bent.
We denken aan je.
Liefs, André en Rita
-
26 Oktober 2014 - 18:15
Hans En Alida:
Wat heftig allemaal! En toch nog schrijven voor de blog! Respect! Hopen echt voor jullie op positieve berichten!!
-
26 Oktober 2014 - 22:00
Yvonne (collega GE):
Wat blijf je een bikkel, Kirsten! Bewonderenswaardig. Hopelijk brengt ook deze stap je weer een stukje verder op weg- en aan jouw vechtlust zal het niet liggen, dat is duidelijk. En wat groeit Fleur hard, wat een mooi meisje. Leuk dat we haar ook mogen bewonderen als we met jou meeleven. -
28 Oktober 2014 - 11:23
Lindsay Bossong:
Hoi Kirsten,
Sinds ik op facebook las dat je ziek bent denk ik veel aan je! Ik lees graag je blog, ik vind het superknap van je, je maakt me zelfs aan het lachen. Een paar maanden terug vertelde ik nog aan mijn moeder hoe leuk ik het vond je gevonden te hebben op facebook en dat ik het zo leuk voor je vind dat je een dochtertje heb. Ik was zelf op dat moment ook zwanger van een meisje! Inmiddels heb ik twee mooie meisjes, Louise van twee en Marion van nu bijna drie maanden. Aan de foto's te zien is Fleur ook een prachtige meid! Ik moest terugdenken aan onze kindertijd op Curacao, weet je nog dat we een werkstuk hadden gemaakt over melk? We hadden een acht maar vonden die acht toch geen negen, niet goed genoeg haha. In ieder geval Kirsten, we hebben elkaar lang niet gezien maar ik leef met je mee nu, veel kan ik niet doen maar van de week nog even een kaarsje voor je gebrand bij mijn favourite maria beeld in de kerk. Als ik je blog zo lees ben je omringd door een een lieve man, lieve (schoon)ouders, veel vrienden en je mooie dochtertje. Ik hoop dat het je lukt om positief te blijven... even voor de peps, het zusje van een vriendin van me kreeg leukemie toen ze 15 was, we zijn inmiddels 16 jaar verder, ze heeft haar opleiding af kunnen maken, werkt nu weer fulltime en is gelukkig getrouwd (ja mee eens je vriend mag wel iets creatievers bedenken voor een huwelijksaanzoek hihi, alhoewel, die van mij heeft me gevraagd met een ring in de slaapkamer, hij wilde het romantisch doen met een een ontbijtje op bed, ring in de ochtendchampagne maar hij was zo zenuwachtig dat dat ontbijtje er nooit van gekomen is:) geeft niet, toch gelukkig getrouwd nu!).
In ieder geval Kirsten dont give up, ik duim voor je dat de uitslag deze week goed is! In ieder geval.... je gaat het winnen!
Liefs,
Lindsay
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley