Dag 2.30 - Proosten op HET LEVEN

Afgelopen week ben ik voor de tweede en derde keer naar de fysiotherapeut geweest voor 1-op-1 begeleiding bij het sporten. Best interessant. Ik leer vooral dat ik te snel over mijn grenzen heen ga. Tussen activiteiten door goed uitrusten is dus belangrijk. En zo zit ik in het half uurtje dat ik er ben 10 minuten op de fiets, wandel ik 10 minuten en doe wat arm of beenoefeningen. Met hartslagmeter. Het doel is om de conditie die ik nu heb te behouden. Als ik deze kan behouden gedurende dit traject is dat eigenlijk al heel knap. Mijn conditie verbeteren zit er waarschijnlijk niet in. Op goede dagen gaat de fysiotherapeut me dus afremmen, op slechte dagen zullen die 10 minuten toch ook gefietst moeten worden...De ‘base line’ blijft hetzelfde. Stiekem zit prestatiegerichte Kirsten mij nog in mijn oor te fluisteren dat ik ook nog wel een schepje er boven op kan doen. Interne strijd. Best lastig als je hoofd zo graag wil en je lijf het nu gewoonweg niet aan kan.

Helaas voorbeelden te over dat ik inderdaad beter naar mijn lijf mag luisteren. Afgelopen week voor het eerst weer met Adriaan buiten gefietst. Heerlijk! En het ging goed, dus we kunnen nog wel iets verder. Nog een extra bochtje - 30 minuten in het zonnetje fietsen door de Bossche Broek. De wind door Annabel (Pruikkie) – heerlijk! Tja, daar betaal ik later op de dag de prijs voor. Pijn in mijn lijf. Hmm...en zo vul ik dus nu voor de fysiotherapeut een activiteitenschema in dat ik door de dag heen bij hou. Over een paar dagen gaan we e.e.a. bekijken en dan wordt het inzichtelijk of ik mijn energie goed verdeel over de dag heen en of ik voldoende rust.

Afgelopen maandag heb ik met de hematoloog de optie van een centrale lijn besproken voor het plaatsen van infusen en afnemen van bloed. Mijn linkerarm is al slecht dus daar mag niet meer in geprikt worden. Om mijn rechterarm te sparen kan er een infuusslangetje in mijn lijf geplaatst worden dat langer blijft zitten. Deze lijn wordt dan geplaatst in een grotere ader richting mijn hart. Aan de buitenkant zit dan een slangetje met verschillende aansluitpoortjes voor de infusen. Maar hier kan ook bloed uit afgenomen worden. Er waren twee opties. Een lijn aan de binnenkant van mijn bovenarm of boven mijn sleutelbeen. An sich lijkt me zo’n oplossing fantastisch, echter zoiets plaatsen onder slechts een plaatselijke verdoving leek me iets minder. Het risico van bovenstaande is helaas het infectiegevaar. Enkel een pleister zorgt ervoor dat alles op zijn plek blijft zitten en bacteriën buiten blijven. In bad mag dan ook niet meer. Douchen kan wel.

Met dank aan mijn schoonouders en een vriendin van Riet kwam de port-a-cath in beeld. Dit is een implantaat ter grote van een flesdop (2cm) die op mijn borst geplaatst wordt onder de huid. Het principe is hetzelfde, dus ook hier wordt een grote ader aangeprikt met een slangetje richting mijn hart. Bij een infuus of bloedafname wordt er door mijn huid heen geprikt en klaar is kees. Daarbij kan ik in bad, kan Fleur niet aan slangetjes trekken, is er geen tot weinig infectiegevaar en het kan in principe gedurende de gehele behandeling blijven zitten, mits het niet gaat ontsteken.

De oncologisch verpleegkundige waar ik de laatste optie mee besproken heb gaf wel aan dat ik er een littekentje aan kan over houden wat zichtbaar is als ik een V-hals truitje aantrek. Een ‘oorlogswond’ zullen we maar zeggen. Nou...dat lijkt mij vooral iets om straks trots op te zijn! Wel goed dat het vermeld wordt. Laat mij eerst deze oorlog maar eens winnen, en het liefst op een zo comfortabel mogelijke manier. Dan zetten we straks de plastisch chirurgen wel aan het werk, haha. Hopelijk gaat mijn hematoloog ook akkoord met deze oplossing. En kunnen we deze kleine operatie onder volledige narcose volgende week al plannen. Achteraf gezien was het wel fijn geweest als we dit eerder hadden geweten dan waren de vaten in mijn linkerarm wellicht ook gespaard gebleven.

Gisteren voor de zekerheid een extra controle gedaan op mijn bloed. De waardes waren nog steeds oke, dus maandag gaan we weer starten – deel B van fase 2. Zojuist ben ik echter gebeld door het ziekenhuis of ik toch morgenavond al wil komen i.v.m. het spoelen. Anders loopt het schema in de war. Dus dat wordt een dag eerder mijn tas inpakken. Hopelijk ben ik aan het eind van deze heftige week - met infuus, ruggenprik en operatie - weer thuis.

En omdat alle feestjes gevierd dienen te worden hef ik vandaag met mijn familie een glas champagne op de 30e verjaardag van mijn broertje, de vaste aanstelling van Adriaan bij Volvo en niet te vergeten HET LEVEN!

Dag 2.26 - #tabletten 3, # prikken: 0
Dag 2.27 - #tabletten 3, # prikken: 0
Dag 2.28 - #tabletten 3, # prikken: 0
Dag 2.29 - #tabletten 2, # prikken: 1
Dag 2.30 - #tabletten 2, # prikken: 0